leila's brothers

• iran sinemasının gözenekli dünyasında tam olarak nereye yerleşeceğine karar veremediğim film. farhadi'yi andırmakla birlikte bazı sembolizmleri bakımından bana rasoulof'u da hatırlattı. izlemeye değer kesinlikle.
  
  --- spoiler ---
  
  eminim birçok kişi yazmıştır ama yine de dikkatimi çeken ve iran'ın sosyo-ekonomik vaziyetini yansıttığını düşündüğüm bazı temsiller vardı. afyon içmekten uyuşmuş beyni, ataerkil rekabette en başta olma arzusu, erkek toruna düşkünlüğü ve bencilce hasisliği ile rejimin sembolizmi esmael jourablu idi. öyle ki kendisini daima tuvaletle eşleştirilmiş olarak gördük. kimi zaman büyük abdestini yapamadı, kimi zaman tuvalette düştü bayıldı. pisliğin her biçimde kendisiyle ilişkilendirildiği ve artık sindirim problemlerine doktorların çare etmeyeceği bir vaziyetteydi.
  
  leyla ise sıklıkla vurguladığı gibi elindeki tek sermaye olan gençliğini de yitirmek istemeyen ve bu uğurda müesses nizamın kurucuları olan ebeveynlerinin ölümünü bekleyen bir pozisyonda kurgulanmış. kardeşlerinden farklı olarak anne babasına ölümü reva gören, babasının servet birikimini ataerkil hiyerarşide tepeye oturmak için kullanmasına engel olan ve babanın zenginliğinden (aynı zamanda rejimin) arda kalan zar zor biriktirilen maddi kaynağı daha iyi bir hayat için kullanan bir karakter. ama günün sonunda baba, bu servet dağılımını tekrar bozuyor. hatta babanın eylemleri nedeniyle hayatın geldiği nokta böyle bir dağılıma imkan dahi sağlamıyor. başka bir deyişle baba, leyla'nın lavabosuna işiyor.
  
  aslında tüm hikaye karar veremeyen karakterlerin de yardımıyla birlikte bu gerilim üzerinden ilerliyor. eylemlerinin sorumluluğunu daima başkalarına yükleyen iki ihtiyar ve radikalliğiyle yalnızca ihtiyarların değil, mevcut durumdan rahatsız olan ancak mücadeledeki yerini tam tespit edememiş kardeşlerinin de tepkisini çeken leyla.
  
  leyla ve kardeşlerinin güneşli günler görmesi dileğiyle…
  
  --- spoiler ---