• hristiyanlığın en saf halidir. st. peter, st. john ve en önemlisi st.paul ile başlayan herşeyin isa'nın varlığına tam inanç ve adanmışlığa bağlandığı dönemidir. bunlar kendilerini isa'nın öğretisini ölümleri pahasına yaymaya adamış bu nedenle dünya nimetlerinden elini eteğini çekmiş ermişlerdir. tanrı daha beş dakika önce ete kemiğe bürünmüş aralarında gezmiş olduğundan hiç bir sorgulama olmaksızın pür iman sözkonusudur. zengin ruhban sınıfı hakimiyetine geçmesi çok sonraları skolastik dönemde gerçekleşmiştir.
  • patristik terimi ilk dönem hıristiyan babalarının felsefesini adlandırmak için kullanılır. patristik felsefe iki genel döneme ayrılır: iznik öncesi ve iznik sonrası. iznik öncesi dönem, esasen paganizme saldırıya ve hıristiyanlığın savunulmasına adanmıştır. pagan felsefenin hemen her kısmına saldırılmış ve iman aklın üstüne çıkartılmıştır. bazı örneklerde de paganizmin açık gerçekleri ile hıristiyan vahiy uzlaştırılmaya çalışılmıştır. iznik öncesi kilise babaları arasında aziz irenaeus, iskenderiyeli clement ve justin martyr gibi isimler vardır. iznik sonrası dönem, hıristiyan felsefenin platoncu ve yeni platoncu bir anlayışla açıklanmasıyla uğraşılmış, sonuç olarak uzun, karmaşık, belirsiz ve felsefi olarak tutarsız bir sürü metin üretilmiştir. iznik sonrası düşünürler arasında athananasius, nyssalı (kapadokya) gregory, iskenderiyeli kyril gibi isimler bulunur. patristik okul, insanın evrene üstünlüğüne yaptığı vurguyla dikkat çeker. bu okula göre insan ayrı ve ilahi bir yaratımdır - tanrı'nın en yüksek yaratımıdır- ve doğa kanunlarına bir istisna teşkil eder. patristik felsefeye göre, insan kadar soylu, insan kadar talihli ve becerikli başka bir varlık yoktur; çünkü bütün doğa ve evren öncelikle onun için yaratılmıştır.

    patristik dönemin doruk noktası, hıristiyan platonculuk diye de adlandırılan augustinusçuluk'tur. insanın kurtuluşunun kendi elinde olduğunu ileri süren pelasgian öğretiye karşı, kiliseyi ve onun dogmalarını mutlak yanılmazlık konumuna yükseltmiştir. bu konum reforma kadar muhafaza edilmiştir.
  • ms. 2. yy. ve 8. yy. arasını kapsayan, skolastik felsefe(ms. 8. yy./15yy.) ile birlikte orta çağ hristiyan felsefesini oluşturan iki ana akımdan birisi.

    hristiyanlığın hemen başlangıç dönemlerinde akıl ve mantık pek de kullanılan araçlar değillerdir. bu dönemlerde akıl, şeytanın tanrıya isyan ederken kullandığı bir silah olarak görülür. ama bu iş uzun sürmez. çünkü yeni dine karşı eski paganist ve gnostik argümanlar hala çok güçlüdür ve eleştirilere cevaplar verilmelidir. patristik felsefe ile bu tutumdan vaz geçilip aksine akıl; tanrı‘nın varlığı, incil’de anlatılanlar ve hristiyan öğretilerini kanıtlamada araç olarak kullanılmaya başlanır. hatta bazı hristiyan filozofları, insanlığın mesih’in öğretilerini anlaması için bazı evreleri geçip olgunlaşması gerektiğini, felsefenin de bu olgunluk döneminde kullanılabileceğini söyler. burada şuna dikkat etmek gerekir: önemli olan önce iman edip sonra akla başvurmaktır. her şartta iman akıldan önce gelir; akıl amaç değil araçtır (bkz: credo ut intelligam).

    patristik felsefe’de etkili olan, görüşleri en çok kullanılan isim platon ve plotinos‘tur (bkz: yeni platonculuk). bu durum skolastik dönemde aristotales’in ön plana çıkmasına kadar devan eder.

    patristik felsefe genel olarak 3 döneme ayrılır:

    1-birinci dönem(ms. 1. ve 2. yy. arası): hristiyan filozofların, hristiyan inancını; pagan felsefe, putperest saldırlar ve gnostik düşüncelere karşı savunmaya çalıştıkları dönemdir (bu dönemde etkileri azalmış olsa da hala tatianos gibi babalardan akılla imanı çatışma halinde görenler de vardır).

    2-altın dönem(ms. 200 ile 450 arası): felsefenin özellikle-yeni platoncu felsefesinin- hristiyanlık ile tamamen entegre olduğu dönemdir. hristiyan dogmaları, yunan felsefesinin yöntem ve araçları ile savunulur.

    3-gerileme dönemi(ms. 450 ile 8. yy. arası): yeni ve özgün bir şeylerin ortaya konamadığı, daha önceki 2 dönemde söylenenlerin sistematik hale getirildiği dönemdir.

    (bkz: kilise babaları)
    (bkz: apologist)
    (bkz: klement)

    (bkz: aziz augustinus)
    (bkz: aziz anselmus)
    (bkz: origenes))
    (bkz: sahte dionyssos)
    (bkz: boethius)
  • patristik felsefe orta çağ felsefesinin 8.yy'a kadar olan birinci dönemidir. amacı hristiyanlığı yaymak ve diğer inançlara karşı savunmaktır.
    bu yapılırken de platon ve plotinus'un görüşlerinden yararlanılmıştır.
    kurucusu ve en önemli temsilcisi augustinus'tur.(354-430)
    augustinus tanrı ve ruh kavramları üstünde durur. bunların dışında kalan hiçbir şeyin başlı başına değeri olmadığını, gerçeğe sahip olan insanın mutlu olacağını söyler.gerçeğe ulaşabilmek için bu gerçekliğe inanması gerekir.
    insanın kendisini ve tanrı'yı tanıması en önemli gerçekliktir. bunları bilmek insanı mutlu eder.
    erdemlilik, insanın iradesini tanrı'nın iradesine sunmasıdır, gibi sözler kurmuştur.
  • bu karanlık dönemin düşünce hedeflerinin anlaşılmasını sağlayan çok sayıdaki savunmacılardan bazıları, dini üstün göstermeye gayretinde sınırlı taşkınlıkta bulunmasına karşın, çoğu ilkel bir dürtüyle hareket etmekten geri durmamıştır.

    matematikçi, hypatia'nın öldürülmesi ve
    iskenderiye kütüphanesi'nin yakılması bu dönemde olmuştur.
hesabın var mı? giriş yap