sakıncalı piyade

• güler misin, ağlar mısın dedirtecek bir kara mizah örneği. kitabı bitirdiğinde insanın, uğur mumcu, mümtaz soysal ve uğur alacakaptan'a bir kez daha saygı duyası geliyor.
• (bkz: papa mafya ağca)
• ilk kez, 1978 yılında rutkay aziz tarafından ankara sanat tiyatrosu bünyesinde sahnelenmiştir. uğur mumcu, kendisini oynayan rana cabbar'a bizzat oyuncu koçluğu yapmış ve oyunun birçok gösterimini seyretmiştir. sakıncalı piyade, esas haliyle bir kitapken ve kitaptan oyunlaştırılmışken, oyunlaştırılmış halinin kitabı da basılmıştır^*.
  http://www.umag.org.tr/kitaptanit1.asp?sec=026
• su gösteri sanatları sahnesi tarafından sahneleniyor. özellikle mustafa kırantepenin oyunculuğu çok başarılı. oyunun sonunda sinevizyondan gösterilen 68 olayları ve devrimcileri yüreğinize vurulan son nokta oluyor.
  
  ayrıntılı bilgi:
  
  yazan: uğur mumcu
  oyunlaştıran: uğur mumcu- rutkay aziz
  yöneten: mehmet ulay
  müzik: timur selçuk
  hareket düzeni: gizem özden
  dekor-kostüm: m. ziya ülgenciler
  işık tasarım: yüksel aymaz
  efekt: ersin aşar
  film tasarım: çağrı kinikoğlu
  yönetmen yardımcısı: nazlıhan sağlam
  asistanlar: eylül başoğlu- gizem özerdem
  
  genel sanat yönetmeni: orhan aydin
  
  oynayanlar:
  mehmet ulay
  orhan aydin
  recep yener
  oğuz tunç
  talat bozok
  mustafa kirantepe
  tamer özceviz
  cenk şengül
  kayhan koşar
  deniz atam
  okan şildir
  murat çapik
• ayni zamanda turk burokrasisinin rezilligini ve komikligini anlatan kitaptir.
  
  --- spoiler ---
  
  turkuyu soldan saga degil, sagdan sola salla diye soyleyeceksiniz^*
  
  --- spoiler ---
• uğur mumcu'nun kitabından oyunlaştırılmış, etkileyici birçok mesaj veren, oyuncuların müthiş performansları ile izleyeni bağlayan harika bir tiyatro oyunu.. izledikten sonra insan kendini gerçekten farklı duygular içinde hissediyor.
• uğur mumcunun başyapıtı sayılabilecek, yarım solukta okunan eserlerinden biri. askerlikte yaşamış olduğu trajikomik olayların toplanması ile oluşturduğu, "askerlikte mantık aranmaz" sözünün belki de eser haline getirilmiş şekli. "dönemin hukuk kurallarının nasıl keyfi uygulamalar ile yozlaştırıldığını" ibret veren örneklerle bize anlatan uğur mumcu, çoğu zaman da ilginç saptamalara yer vermektedir. bunlardan biri:
  
  "işkence doğruyu söyletmişse yararlıdır, gereklidir. mahkeme gerçeği arar. gerçek çeşitli yollardan bulunur; gerçek işkence ile de bulunabilir".
• uğur mumcunun aynı isimli romanından uyarlanmış, daha önce de sahnelendiğini öğrendiğim, şu an da sahnelenmekte olan ve geçen hafta kadıköy halk eğitim merkezinde izlediğim tiyatro yapıtı. mehmet ulay, orhan aydın ve recep yener oyunculuklarıyla adeta döktürüyorlar. genç oyunculardan da bir çoğu büyük performans gösteriyor. kısacası oyunun ağırlığını taşıyabiliyolar.
  
  --- spoiler ---
  
  oyuncuların gündoğdu marşını söylediği ve oyunun sonunda 5 dakikalık slaytta uğur mumcu, abdi ipekçi, bahriye üçok gibi aydınlar ve deniz gezmiş, yusuf aylan gibi solcuların resimlerinin gösterildiği kısımlar çok etkileyiciydi zira seyircinin çılgın gibi alkışlaması da bunu ıspatladı bana
  
  --- spoiler ---
  
  tabiki eksikleri de var oyunun.öncelikle sahne arası geçiş müzikleri biraz yavan kalmış, sanki o gazı, o heyecanı yaşatmak için özellikle yapılmış gibi. ama eğreti duruyor, insanı saramıyor. kostümler ise bence tam bir felaketti. bütün oyuncular tek tip pantolon yeşil t-shirtle sahnedeydi. ancak bunun nedenini oyunun, dönemin tek tip düşünce tarzını, askeri sistemin insanları tornadan çıkmışçasına istemesini eleştirdiği hatta dövercesine hicvettiği olarak algıladım.
  
  iki perdelik oyunda dekorun da çok zayıf olduğunu ve neredeyse hiç değişmediğini söyleyebilirim ama sanırım bütün bu eksi gibi görünen yanlar, dekor müzik ve kostüm gibi öğelerin, oyunun önüne geçmesini önleme düşüncesiyle bu şekilde düzenlenmiş. herşeye rağmen insanı güldüren ve güldürürken gerçekten düşündüren, hiç ilgi duymayanları bile cumhuriyet tarihinin karanlık sayfalarını araştırmaya itecek, "neden böyleyiz" sorusuna gayet net bir cevap olabilecek bir oyun. gidip izlenesi...
• hala sakıncalıdır. kitabı ilk okuduğumda 16 yaşındaydım bir şeyleri anlayıp anlamama arasında gelip giderken bana nasıl bir ülkede yaşadığımı anlatan kitap olmuştu. çok da gülmüştüm ama biryandan da inanmak istememiştim hatta belki biraz da uğur mumcu abartmıştır diye düşünmüştüm sonra büyüyüp aynı adamların aynı zihniyetin devam ettiğini görünce anladım ki abartılı hiç bir şey yoktu kitapta.
• "12 mart’tan bu güne katledilmiş insanlığa adanan; ...gün gelecek bu ülkede bir dinci başbakan, bir başka dinci ise cumhurbaşkanı olacak...” deyip, daha dünden ülkenin bu gününü gören ve yaşamını yalnızca doğruları yazarak; emeğe, emekçiye saygıyla ören, sevgili uğur mumcu’ya alkışlarla... bu akşam bursa uğur mumcu sahnesinde seyircisiyle buluşacak olan oyundur.
  
  http://www.nilufersanat.org/