• jim morrison şöyle der bu konuda; sanatın var olabilmek için seyirciye ihtiyacı olduğunu düşünmek yanlıştır. film gözler olmadan da oynar. seyirci ise onsuz varolamaz. film onun varlığını garantiler.
  • ideal anlamda doğru bir önerme. zira ta platon'dan beri sanatçı, sürekli değişim ve dönüşüm peşinde koşan, verili toplumsal durumu kabullenmeyip kendi eserlerinde o geleceği ilmik ilmik işleyen, geleceği öngören bir kişilikti. bu yüzden platon kendi ideal devletinde sanatçıları çok tehlikeli görüp, onları devletin dışına çıkarmak istemişti. platon'un devleti değişim istemiyordu. o kesin olarak belirlenmiş sınırların dışına çıkmak istemiyordu. sanat ise ele avuca sığmazdı, o zaman dışarı atılmalıydı.

    aristo ise sanatı bir nevi sistemiçi haline getirme gayretine girdi. ona katharsis gibi bir görev yükledi ve sistem içindeki bireylerin deşarj olmasını sağlayıp yeniden sistemde tutma gibi pragmatik bir görevlendirme yaptı. insanlar yoğun duygular yaşarsa (ki sanatçı da eserini önce bu yoğun duygulardan türetir) o duyguları bastırmak için "yanlış" eylemlerde bulunabilirdi. sanat onları yaşamış gibi gösterip, sistemin içine çekebilirdi onları.

    kapitalizm, kültür endüstrisi sanatın bu devrimci, değişim isteyen yönünü hep görmezden gelip onu tutsak aldı. sanat sanat içindir önermesinin postmodern yorumunda aslında söylenmek istenen, "sanat kişisel egoları tatmin içindir" fikri vardır. ama biliriz ki sanatçı uzaydan gelmez, ben bunu kimse için yapmıyorum bile dese, (eğer eserini kıskanç biçimde kimseye göstermeden saklıyorsa elbette doğrudur) onu birilerine gösterir. toplumsal değerlendirmeye tabii tutar. sanatçıyı bilmem ama insan yaşadığı toplumun dışına çok da taşamaz. kendi istençleri bile toplumun etkileşiminde türediği için, kendi egoizmi için yaptığını sandığı eser, aslında toplumsal egoizmin kendindeki görünümüdür. sürekli kendi bireyselliğini vurgulayan sanatçı, kendi bireyselliğinin nasıl inşa edildiğine duyarsız kaldıkça, aslında bireysel de olamaz; zira onu aşamaz, hapis kalır. sanat eseri ister istemez birilerine "göstermek" için yapılır, o yüzden ister istemez toplum içindir, insan içindir ve tabii sanat içindir. ama hepsi içiçedir; değişim arzusu bakidir.

    postmodern kültür "sanat sanat içindir" sözünü pek sever ve aslında gizli olarak söylediği şey, "sanat para kazanmak içindir," sözüdür. çünkü sanat metalaşmıştır. o çok özerk sanatçılar bile kendi kişsel arzularının peşindeyken, eserini birilerine göstermek istediğinde onun pazarlanabilir bir şey olduğunu görür ve birden "onu nasıl pazarlarım," bunun sonucu olarak da "nasıl pazarlanabilir bir sanat eseri üretirim" fikrine kapılır. o andan sonra ürettiği şey ne derece sanat eseri olabilir?????

    sanat sanat içindir, evet, neverland'da yaşamıyorsa toplum içindir, evet, neverland'da yaşıyorsa bile kendisi de bir insan olduğu için, onu kendisi için ürettiği için, sanat insan içindir, evet, ama aynı zamanda onun içinde bir ukte kalmıştır, bir çatışkı, bir zorluk, dşarı çıkmak isteyen bir melek vardır, bir değişim arzusu vardır; öylseyse yeni sorular geliyor;

    peki sanatçı ne içindir?

    ne tür bir işlev görür?

    insanlık tarihinde kendine biçtiği rol nedir?

    ölümsüzlüğünü nasıl ete kemiğe büründürmek istiyordur?

    ölümsüzlük kendi çağınızı aştığınızda, her çağda bir anlam bulan eser yarattığınızda gerçekleşebilir?

    peki, siz sadece bugünün, postmodern kültürünün sanatını icra ediyorsanız, yani bugüne saplanıp kalmışsanız nasıl her çağda bilinir, hatırlanır eser üretebilirsiniz?

    bugünü aşmadan, geleceğe nasıl seslenirsiniz?

    tamam, sanat sanat içindir de, sanat nedir? sanatınız nedir? kime hizmet ediyor? michalengelo, mermerin içinde çıkmaya çalışan bir melek görmüştü;

    siz o mermerin içinde kıpırdayan para görmüş olmayasınız?
  • doğru bulduğum önermedir. sanat sanat içinken, aynı zamanda bir de toplumu da değiştirip dönüştürebiliyorsa harikuladedir. ama böyle bir zorunluluğu da bulunmamaktadır sanatın. sanat; değeri, kendi estetik varediş eyleminden menkul bir uğraştır. yani fonksiyonel olup olmamasından bağımsız, sadece ortaya estetik ürün-sanat eseri çıkarma özelliği, sanatı başlı başına değerli kılmaktadır.
  • yanlıştır. sanat hiç bir şey için değildir. sanatçı sanatını içinden kusar, çünkü başka türlüsünü bilmez. herhangi bir şey için yapılan sanatvari şeyler, ticarettir.

    sanat "olur", daha sonra yer bulur çeşitli düşüncelerde kendisine.
  • tamamiyle katıldığım önermedir. sanat sanat için vardır. taviz söz konusu olmamalıdır, sadece sanat içindir sanat, başka bir şey için değil.

    (bkz: metro goldwyn mayer)
    (bkz: ars gratia artis)
  • uğraştıkları sanat dalının geçmişini, gelişimini iyi bilen, bu sanat dalını daha ileri bir seviyeye taşımayı hayat felsefesi edinmiş, popülist yaklaşımdan uzak sanatçıların kullanabileceği ifade.
  • sanat sanat içinmidir yoksa toplum içinmidir tartışmasını baslatan olaydır, aslına bakarsanız savunulan sudur sanat sadece sanat olduğu için vardır, sanat tamamen güzel farklı ve çarpıcı olmalıdır. illa herkes anlayacak diye sanat yapmak herkesin sıradan yaşamasından farklı bir sey degildir.
  • sanat sanat içindir cünki insanlık tarihinde az rastlanır gerçekten sanattan anlıyan "büyük" bir topluluk...
  • sanat, sanatçı içindir.
    sanatçı ürettikçe, var ettikçe, var ettiklerini sergiledikçe ululaşır.

    kimisi para için sanatını icra etmiştir, şöhret için çabalamıştır. ancak para da tek başına üretken olmak için gereken şevki sağlayamaz.

    bu iyilik gibi. karşılıksız iyiliğin olmaması gibi. karşı taraftan hiçbir beklentiniz yoksa da o iyiliği yaparsınız çünkü kendinizi mutlu hissedersiniz. çıkarınız başkasına olduğundan daha çok kendinizedir. ben iyi bir insanım dersiniz, iyi olanı hak ediyorum.
    sanatçı da içten içe bilir öncelikli olarak toplumsal kaygı gütmediğini. mühim olan kendi estetik kaygısını tatmin etmektir, sonra ötekilerin istekleri gelir.

    sanat, sanatçının kontrolü altındadır; hükmeder, yok eder, var eder.
    istediği gibi şekillendirir.
    tabii bu arada eserlerini birilerine sunmalı ki sanatı övgü alsın, takdir edilsin, binlerce yıl yaşasın.
    toplum aracıdır, sanatçının yaratıcılığını pazarlamakla yükümlüdür.
  • refah düzeyinin inanılmaz olduğu,kimsenin başkasından fazla çalışması gerekmediği,insanların gelecek kaygısının olmadığı dört dörtlük bir toplum olsaydı sanat tamamen sanat için olabilirdi.

    ülkemize bakalım, zamanında yeşilçam sineması ile insanlar işçi hakları,sendika gibi kavramlarla tanıştı. cem karaca-barış manço şarkılarında dışlanmış insanları topluma ait hissettirdi. o gün 10 lira eksik kazanmış bir baba bir aşık veysel şarkısıyla bir şeylerin yanlış olduğunu farketti.

    bizim tarzımızdaki toplumlarda sanat topluma her konuda eğitmiştir, eğitmeye de devam edecektir. yani isviçre, yeni zelanda, finlandiya vb. değilseniz sanatçı olmanız sırtınıza koca bir toplumun sorumluluğunu yükler.

    edit:imla*
hesabın var mı? giriş yap