suskunluk

• heykellerin dilidir.
• "suskunluk yalıtır. suskun kalan bir insan konuşanlardan daha yalnızdır. böylelikle kendine yeterlilik iktidarı da ona atfedilir. o bir hazinenin bekçisidir ve hazine onun içindedir." elias canetti, kitle ve iktidar
• bir tek doğaya yakışır.
• "umduğun inceliğe inmiyorsa söz,
  çekil suskunluğun tüneklerine;
  ucuz etme anlamı…
  böyle zamanlarda insan
  çokluk yalnız kalmalı…" şükrü erbaş
• günlerdir sığınılan liman...
  
  acılı ve korkulu..
  
  çıplak bir ayak bileği kıvrımı gibi pürüzsüz ve saf.. sükunetin tatlı dili. en güzel bağrışması...
  
  uyku, uyku...
• saatler başka bir zamanın yelkovanında meridyenler üzerinde geziniyor. uzak iklimlerde köksüz çiçeklerin açtığı bodur bir bitki örtüsünde ayakları yaralı bir hayvan basıyor toprağa. sesimin taç yapraklarında dikeli bir kalker tortusu var. suskunluk çoğalıyor ve çoğaldıkça artıyor kalabalık. korkunç bir dev aynasında minik bir kız usulca reverans yapıp selamlıyor beni. mastar ekleri ikame ediyor tanımların yerine. teyel yerlerinden tutturulmuş acılar kopuyor birbirinden. inanmamak istiyorum kendime ve kendime ait tüm haritalara, koyu mavi bir atlas tuzlu sularını saatlerin üstüne çekiyor. bu yalnızlık benim değil demek istiyorum kendime.
  
  susuyorum.
• suskunluğu eğri bazı insanların. kendinden ayrı eciş bücüş bir varlık gibi boyunlarında sallanıyor. nereye koysasalar tam oturmuyor. gidecek bir yeri yokmuş gibi suskunluklarının, yanlarında götürdükleri her yerden kovuluyormuş gibi.
• söyleceğin şeylerin tesiri olmayacağını bilmenin en doğal sonucudur. zaman zaman çaresizliktendir. bazen yorgunluktandır bazen bıkkınlıktan. bazen de tükenmişliktendir sebebi.
• geceye yakışır. lirik şiirlerde katran karası gecelerin göğünde parlar:
  
  "nicedir, benim gibi herkesin
  dudağında bir suskunluk rengi.
  kımıltı yok bu suskunlukta
  eller, ayaklar gecenin katranında."
  (furuğ ferruhzad, "gecenin katranında")
• "her dilin kendine özgü suskunluğu vardır."
  (bergman, "aynadaki gibi")