ölmek istedim

• grup denk'in tiryaki albümünde genel çizgilerinin dışına çıkarak platonik aşk olgusunu ele aldıkları şarkı.
• intihara yeltenmiş de zorla kurtarılmış birinin gazeteye verdiği stabil demeç.
• (bkz: bir türlü ölmedim)
  (bkz: ben seni unutmak için sevmedim)
• bazen farkında olmadan
  bir akşam işten eve dönerken
  birdenbire ölüvermek istiyorum oracıkta
  aklıma sen geliyorsun
  gözlerimin içine bakıp gülüyorsun
  seni tanımadan ölmek
  olacak iş değil oysa
  işte o zamanlar seni arıyorum
  dün ölmek istedim
  aklıma sen geldin yapamadım yine
  yok olmak istedim
  delirdi hayalin denemedim bile
  dün ölmek istedim
  aklıma sen geldin yapamadım yine
  yok olmak istedim
  delirdi hayalin dur yapma diye
  seni unutmak ümidiyle
  bütün gazeteler ve kitaplar elimde
  sen aşka vaktim yok derken
  benim aklım yine sende
  resim yapmayı öğrendim
  fotoğraflar çekiyorum sokaklarda
  dün yine ölmek istedim
  geliverdin sen aklıma
  yağmurda gözlerin gülümsedin bana
  dün ölmek istedim
  aklıma sen geldin yapamadım yine
  yok olmak istedim
  delirdi hayalin denemedim bile
  dün ölmek istedim
  aklıma sen geldin yapamadım yine
  yok olmak istedim
  delirdi hayalin dur yapma diye
  şimdi sana bir sürprizim var
  senin görüntülerinden oluşan bir sergi açıyorum
  orada vitrinlere bakıyorsun
  durakta bekliyorsun
  bir köpekle oynuyorsun
  yağmura yakalanmış koşuyorsun
  görüntülerini kaydederken bir şey yakaladım
  senin yaşamında hiçbir şekilde yerim yok
  elimde değil hep seni arıyorum
  dün ölmek istedim
  aklıma sen geldin yapamadım yine
  yok olmak istedim
  delirdi hayalin denemedim bile
  dün ölmek istedim
  aklıma sen geldin yapamadım yine
  yok olmak istedim
  delirdi hayalin dur yapma diye
• çok şey yazmak isterken entry'ye nereden başlayacağımı bilemedim.
  
  ben küçükken, bu şarkı ablamın benim için hazırladığı bir karışık kasetin içindeydi. insanın yedi yaşındaki kardeşine dinleteceği en son şarkılardan olmasına rağmen, ben çok sevmiştim bu şarkıyı. yıllar sonra bir gün, sanırım ortaokulda falanım, tesadüfen bulmuştum o kaseti tekrar. loopa almış saatlerce söylemiştim. o gecesi anneannem ölmüştü. sonra bir daha dinlemedim, korktum. şimdi kaset kimbilir nerde ama, ben şarkıyı yine buldum.
  
  küçüklüğümde öylesine dinlediğim bir şarkının büyüyünce ruh halimi yansıtabileceğini hiç düşünmezdim. çok da saçma gelirdi. ama işte hayatta garip tesadüfler var. düşünüyorum da, bazen bu şarkıda anlatıldığı gibi, bazen farkında olmadan, herhangi bir yere giderken oracıkta ölüvermek istiyorum. çünkü o an ölmek için çok güzel, çok doğru bir anmış gibi geliyor. insanlar mutluyken ölmeli bence. huzur içinde. bazen, mutsuzluktan kurtulmak için ölmeyi istediğim zamanlar da oldu. denedim de ama ölemedim. doğru anlar değildi çünkü. ben ölmek için doğru anları hep atlamışım gibi geliyor. misal altı yaşındayken, veliefendi hipodromunda attan düşüp ölebilirdim. bu çok güzel bir ölüm olurdu. hayatımın en mutlu günlerinden birinde, yaşadığım tüm acıları yaşamadan ölmüş olurdum.
  
  aslında son günlerde mutsuz olmam gerekirken çok mutluyum. çünkü kendimi zorluyorum. terkedilirken "senin kendine bir şey yapmanı istemiyorum" diye bir söz duydum çünkü. çok sinirlendim. sen kimsin ki lan göt lalesi ben senin için öleyim dedim. gerçekten onun için ölmem. çünkü beni bıraktı. ama öncesinde onun için ölür müydüm, evet ölürdüm. onun beni bıraktığını görmemek için ölürdüm. o yaşasın diye ölürdüm, onu korumak için de ölürdüm. şimdi inadımdan ölmem. çünkü ben sözümü tutmama rağmen, o tutmadı sözünü. hiç bırakmıycam seni dedi, ilk önce o vazgeçti. "ben seni daha çok seviyorum" dediğimde hep "bakarız" diyordu bıyık altından gülerek. evet baktık gördük.
  
  dün ölmek istedim, aklıma sen geldin yapamadım yine diyor şarkıda. onun hayatında hiçbir şekilde yerin olmasa da, birini kendi yaşama sebebin yapabiliyorsun işte. acı çeksen de. çünkü mutsuz ölmek istemiyor insan.
  
  şu an tüm bu mutsuzluğa katlanmam, kendimi odama kapatmamam, kollarımı jiletlemememin tek sebebi de bu. o kadar mutsuzum ki, bu mutsuzlukla ölmek istemiyorum. sırf bunun için abuk subuk şeyler yapıyorum, kendime uğraşlar çıkarıyorum.
  
  şarkı saatlerdir çalıyor. ölmek istedim. ölemedim. yapamadım. onun hayatında hiç yerim yokken onun benim hayatım olmasına katlanamıyorum. bu düşünce benim ölebilecek kadar huzurlu bir an bulmamı engelliyor.
  
  ben çok kereler ölmek istedim. seviştikten sonra uzanmış yatarken, sabah tuvaletten çıkıp sıcak yatakta beş dakika daha tembellik ederken... ama ölmedim. demek ki görmem gereken daha mutlu anlar varmış. şimdi tek korkum, mutsuzluktan ölmek. çünkü artık en mutlu anımda değil de, mutsuzluktan kurtulmak için ölmeyi dileyebilecek kıvama geldiğimi hissediyorum tekrar.
  
  ben onun, beni öldürebilecek kadar mutsuz etmesini değil, beni öldürebilecek kadar mutlu etmesini istemiştim. bunu da becerebilecek gibi görünüyordu. olmadı. beceremedi. umarım tersini de beceremez.
• bir skapova şarkısı.
  
  gencolar sağlam parça yapmış.
  
  https://youtu.be/6ze4d7yg88w?si=2k0uyj74pff9yqrs