• vayy amnk cidden varmış böylesi dediğim insan kitlesi.
    efendim bendenizin, java altyapılı takoz bir samsung telefonu var, pek akıllı sayılmaz bizimkisi, zira internete falan da bağlı değil.
    velhasıl gel gelelim, otobüste, metroda,vapurda hep elinde telefonla uğraşan, boynu 5 santim önde insanları görünce de, "lan canları sıkılıyordur" diyerek geçiştiriyordum.
    ama bilmiyordum ki, bu insanlar meğer birer teknoloji zombisiymiş anasını satayım.

    bilenbilir, 5 aylık taze babayım, evlenip yuva kurmanın tek bir olumsuz özelliği nedir derseniz, kesinlikle ev gezmesi derim. çocukken seviyorduk iyiydi hoştu ama evlenince, yemin ederim eziyet arkadaş.

    hayır, biz yine eski arkadaşlarımızla biraraya gelip, 2 kadeh tokuşturup şiirli şarkılı muhabbet yapmak isterken, iş yerinden sağdan soldan, daha önce arkadaşlık etmediğimiz insanlar, akşama size misafirliğe geleceğiz diye haber gönderiyolar. zerre anlamıyom amnk bu durumu.
    düne kadar, aykırı lan bunlar, entel amnk, gominis falan dedikleri insanların evine, kucak kucak bebelerini alıp, süslenip püslenip oturmağa geliyolar.

    hâl bu olunca kimseye gelme de, diyemiyosun tabii...
    ama muhabbet de pek sarmıyo hacı, "yavv orası öyle de ama hökümet de yol yaptı" diyen adamla ne gibi ortak yanım olabilir amk, derken işte konu futboldu, ev işleri, tamirattı, pazardaki salçalık domatıydı, en iyi peynir nerede falan gibi geyik geyik konulara giriyor.

    giriyor girmesine de benim gözüm hep geldiğinden beri elinden telefonu düşmeyen denyoya takılıyor.
    lan gelmişin bi eve misafirliğe, boynun düşmüş önüne elinde telefon napıyo amnk derken bi bakıyom candy crush oynuyo lan adam.
    olm bende bayıldım bombok muhabbetten de, elinde telefonla oyun oynamak nedir amnk diye düşünürken, bir diğeri de çıkarıyor telefonu hiç birşey olmamış gibi başlıyor feysbukda, hanımın yaptığı kekin pastanın fotosunu çekip koymaya, muhabbet kesiliyor.

    iki nefes alayım diye çıkıyorum odadan ve on dakika sonra odaya tekrar girdiğimde, ellerinde telefon kafalar önde deli gibi oyun oynarken buluyom hepsini, kimi candy cruh oynarken, kimi okey oynuyor, kimisi trenlerin üzerinde çocuk hoplatıyor, diğeri feysbukda onu bunu likelıyor, zaten boktan olan muhabbet de bitiyor.
    o dakikadan sonra kimse kimseyle tek kelime etmiyor.ve bu böle uzuuun bir süre devam ediyor.

    gerçi kafam rahatlıyor...
    rahatlıyor rahatlamasına da ama aga bu nedir yaa??
    hayır bir de adam giderken "yenge ellerine sağlık, kek de güzel olmuş ben ve 25 kişi beğendik, halamgiller tarifini istiyo" falan diyo tipine soktumunun at ağızlısı.

    velhasılıkelam dostlar; ios'dan post, android'den ve at ağızlıdan dost olmaz...
  • bence onlar pek telefonun değil de sosyal medyanın esir aldığı insanlar.

    yoksa telefonda sorun yok. sosyal medya da çok kullanışlı birşey, ona itirazım yok, boku çıkmadıkça, şahane.

    ama telefonun asıl olayı seni çok hızlı internete bağlıyor olması.

    oğlum süper güç gibi bir şey aslında, sosyal medyaya kitlenmesen. hollywood filmi, çizgiroman filan gibi düşün, böyle bir tip var, insanlık tarihinde yazılan çizilen herşeye, tüm bilgilere anında ulaşabilmek gibi bir süper gücü var. ya da hadi bir iki saniye konsantre olması gerekiyor olsun. öyle bişi akıllı cep telefonu.

    ha senin öyle süper gücün varsa ve sürekli "ceren dün ne giymiş" onu öğrenmek için kullanıyosan, sorun sende panpa.

    düzeltme: ha sorun da değil belki. ama normal, tırt bi insansın yani işte.
  • bendim bu. insan mıyım onu da bilmiyorum gerçi. sigarayı bırakmak gibi. 3 gün oldu kendisiyle ayrılalı. napmış bize? nasıl etkilemiş beynimizi yeni anlıyorum.

    tuvalete gidicem, elim artık olmayan akıllı telefona gidiyor. lan. tel yok. hassiktir.
    tramway bekliyorum, vakit geçsin iki sosyal medya yapıyım. haydiiiiiii tel yok.
    lan aklıma manyak cümle geldi, dur bunu twittera yazıyım. hobaaa tel yok.
    arkadaşıma bişiy söliycem whatstan mesaj atıyım en iyisi. hayda bre tel yok.
    süper bir şey gördüm dur resmini çekiyim. amanasoka tel yok.

    cebime leblebi çekirdek filan alcam ben. elim ayağım titriyo resmen. bildiğin madde bağımlılığı gibi lan.

    blackberry (uygulama açıkken arandığımda kum saati çıkaran mal telefon) ile başladığım, daha sonra androidin zibilyon çeşidiyle devam ettirdiğim akıllı telefon macerama, ödediğim onca taksit, internet paketi faturalarına samsung b130'ile son veriyorum.

    çünkü artık parka gittiğimde, arkadaşlarımla buluştuğumda, misafirlikteyken, trendeyken, yolda yürürken vs. o anı yaşamak istiyorum.

    gelin siz de bu illetten kurtulun. sağlık bakanlığı androidi bırakma hattı 175 le tanışın. güzel yarınlar için.
  • eskiden otobüslerde kitap okurken, şimdi candy crush, temple run gibi oyunların kitabını yazan, konserlerde zıplayarak şarkılara eşlik edenler yerine konseri telefon ekranından izlemek zorunda kalan insanların dahil olduğu akım. iki haneli rakamlarla dört işlem nasıl yaparmışız eskiden merak etmiyor değilim ? tuvalette bile video izlemeden nasıl duruyormuşuz ? hayat bize teknolojiyi getirirken neleri götürüyor ?

    ayo i'm tired of using technology.
  • vardır.
    muhabbet etmek için bulunduğunuz ortamlarda bakıyorsunuz herkes kendi telefonundan bir şeyler yapma peşinde.'telefonunuzla oynayacaktınız madem beni niye çağırdınız lan' bakışlarımdan bihaber o kocaman ekranda kaybolmuşlar.
  • yanında insan varken telefonuyla oynayandan hayır gelmez. ben çok dikkat ederim buna. karşındakine saygısızlık addederim. ama yalnızken ebook falan okumaya birşey demem o ayrı. yanımda telefonla ilgilenen olduğunda arkadaşlığımızı tekrar gözden geçirme ihtiyacı hissederim. gerekirse seyrek görüşürüm.
  • hani diyordu ya filmde: "sahip oldukların, sonunda sana sahip oluyor" diye, işte o durumun tezahürüdür.
  • sürekli birileriyle mesajlaşan insanlardır. ne konuşuyorlar o kadar ben bilmiyorum. sürekli iletişim halindedirler, dakikada bir telefonlarına bakarlar whatsapp'dan yeni mesaj var mı diye. bak bak, sanırsın devlet işi, ölüm kalım meselesi.
  • oysa akıllı telefonlar dogru kullanıldığında hem mukemmel bir kütüphane hem harika bir sosyal platform hem de artık gercekten şahane bir eğlence merkezi haline gelebiliyor. ama babacım her an da o telefona bakılmaz. boş bir anında ani değerlendirmek icin fena degil aslında. otobüste metroda ya da yolda tek basına yuruyorsan. ama sen eğer arkadaslarinla kafede muhabbet edeceğine elindeki zamazingo ile uğraşırsan o zaman sorun iste. o zaman bu "esirlik" durumu gerçekleşiyor.

    ben de gercekten uzun uzun telefonla ve bilgisayarlar ile vakit geçiren biriyim. ama eğer yanımda arkadaslarım dostlarım varsa cebimden çıkarmam. o an karşındaki ile muhabbet edeceksin, gidip twitterdan baskasına tweet atmayacaksin abi, karşındaki insana saygısızlık her seyden öte.

    kısacası telefon dogru kullanıldığında bir cok isinizi görür. ama sınırı bilmek gerek.
  • candy crush hapisanesinden yardım çığlıkları duyulan, twitter'ın 140 karakterine sıkışmış, facebook'un güvensiz ve sıkıcı ortamında hayatta kalmaya çalışan insanlar.
hesabın var mı? giriş yap