hesabın var mı? giriş yap

  • yedi yaşındaki yeğenim ata, aklıselim öğretmeninin isteği üzerine, yaz tatili süresince her gün test çözmek zorunda kalıyor.. ite kaka tabii..

    - üff teyze çok yoruldum.. biraz dinlensem..
    - daha başlayalı 10 dakika oldu ama..
    - 10 mu? 13 felan oldu bence..
    - 13 de çok sayılmaz..
    - 16 felandır belki de..
    - tamam gudik, anladım sıkıldığını.. hadi gel beraber yapalım..
    - tamam teyze..
    - oku bakalım soruyu yüksek sesle..
    - tamam..

    soru şudur :

    "aşağıda verilen bilgilerden hangisi doğrudur?

    a. kalbimiz, başımızda bulunur.
    b. kalbimiz iki tanedir.
    c. kalbimiz, göğüs kafesimizin içinde ve sol taraftadır."

    - söyle bakalım gudik.. sence hangisi doğru?
    - teyze, bence a şıkkı çok saçma.. kalp başta olur mu hiç! b şıkkı da çok saçma.. çünkü kalbimiz bir tane.. (sıra c şıkkına gelir, kaşlar çatılır ve şık, dikkatlice okunur) "kalbimiz, göğüs kafesimizin içinde ve sol taraftadır." (elini göğsüne koyar) kalbimiz, göğüs kafesimizin içindedir.. evet, bu doğru teyze..
    - peki sol tarafta mı?
    - hımmm, dur ben bir koşup geleyim..

    sandalyeden bir anda kalkar ve evin içinde koşturur.. 1-2 dakika koştuktan sonra yerine oturur ve elini tekrar göğsüne koyar..

    - (nefes nefese) evet teyze, doğru seçenek c.. çünkü kalbimiz sol tarafta atıyor..

  • erken osmanlı tarihi denildiğinde akıllara gelen en hatırı sayılır düşmanlardan birisi olan ve arnavutluk'un en önemli halk kahramanlarından iskender bey'i de bünyesinde barındırmış debre ve krujë merkezli ve arnavutluk prensliği'ni tesis etmiş olan hanedan.

    ülkemizde koştur, koştor ve koştu soy isimlerine sahip insanların da büyük ölçüde kökeninin bu hanedana ya da en azından bu hanedanın mensup olduğu soy ağacına dayandığı düşünülmektedir.

    tarihte bilinen, daha doğrusu kayıtlara geçmiş olan ilk üyesi 1360'lı senelerde tiran'ın kuzeyinde yer alan mat kentinin baronu olduğu bilinen kostadin kastrioti mazreku olan hanedanın arnavutluk'ta söz sahibi bir aile olmaya başlaması da bir sonraki kuşakla gerçekleşmiştir. 1389 senesinde kesin osmanlı zaferiyle nihayete eren birinci kosova savaşı'nda osmanlı ordusuna karşı savaşan bloğun içerisinde yer alan ve savaşta hayatını kaybeden pal kastrioti, kuvvetle muhtemel kostadin'in oğludur. pal'ın oğlu olup debre ve rostuşa lordu unvanına sahip olduğu napoli krallığı ile yapılmış bir dizi yazışmadan anlaşılmakta olan gjon ise meşhur iskender bey'in ya da nam-ı diğer gjergj kastrioti'nin babasıdır.

    ii. murat döneminde sarayda iç oğlan olarak hizmet ettiği bilinen iskender bey ise tartışmasız hanedanın en meşhur üyesidir. senelerce osmanlı sarayı ve ordusunda kayda değer hizmetlerde bulunduktan sonra arminius'un zamanında roma imparatoluğu'na yaptığına benzer bir şekilde bölgenin valisi olarak atanır atanmaz ihanet çalışmalarına başlayıp babasının yakın arkadaşları olan pek çok arnavut soylusunu osmanlı'ya karşı isyan için kışkırtma yoluna gitmiştir. ayrıntılarına girmenin apayrı bir entry konusu olacağını söyleyebileceğim yaklaşık yirmi beş sene süren bitmek bilmez gerilla savaşlarıyla osmanlı'ya ve bilhassa fatih sultan mehmet'e büyük problemler çıkarmış olan ve bir dönem bağımsız arnavutluk prensliği'ni de ilân etmiş olan iskender bey ise 1468 senesinde sıtma nedeniyle hayatını kaybetmiştir.

    arnavutluk, iskender bey'in hayatını kaybetmesinin ardından kısa süre içerisinde osmanlı'ya bağlı bir toprak halini almış ve bu hanedanın pek çok üyesi de soluğu napoli krallığı vasıtasıyla italya'da almıştır. ailenin tarihi kayıtlarda kendisine yer bulmuş olan kayda değer son üyesi ise iskender bey'in oğlu ii. gjon ile soylu sırp irini brankoviç'in oğlu olan ve 15'ncı asrın sonlarında isernia piskoposu görevini ifa ettiği bilinen costantino castriota scanderbeg'dir. 1500 senesinde ve sadece 23 yaşında hayatını kaybetmiş olan costantino'nun ardından kastrioti hanedanı'nın soylu bir aile olarak da tarihi anlamda pek bir ehemmiyeti kalmamıştır.

  • şüphe!

    70 yaşındaki dedeler gibi kısa kollu gömlek giymem, kollarında faça mı var derler.
    müdüre evrak imzalatmaya giderim, özel bir konu mu görüştün derler.
    bir gün öğleden sonra izin isterim, iş mi arıyorsun derler.

    kafayı yemiş ibneler...

  • "durun sokağa çıkmayın, direnmeyin, bu yönetimin işine yarar" diyen işbirlikçi lavukları dinlememiş, sokağa çıkmış, direnmiş, mücadele etmiş ve kazanmışlardır.

    darısı tüm memleketin başına.
    direnmeyene ekmek yok bunu anlayın.

  • bak hele bak. dışarıdan baksan adam sanırsın bunu. dışı parisli entelektüel, içi yozgatlı emmi tipini sevdiğimin.

    edit: bu arada a haber kamerasıyla "tesadüfen" karşılaştığına inanan polyanna'lar yoktur herhalde.

    edit 2: konulukonusuznevarsa nickli arkadaşın haklı mesajını aynen kopyalıyorum:
    "ben çaylağım entry giremiyorum :) yazmak ve dikkat çekmek istediğim konu konuşan çocuk kaç yaşındaymış ki o durumları kuyrukları görmüş :) lan zaten 18 senedir iktidar sabit ondan önce koalisyon vardı chp zaten 96 kadar seçim yasaklıydı :) bunları yazabilirseniz sevinirim teşekkür ederim . iyi günler dilerim"

  • tespit edilebilmesi için en azından 40 yıllık abazanlık geçmişine ihtiyaç duyulan dirkilmedir. öyle 20-25 yaşında abazanın fark edebilme imkanı yoktur. abazanlığı meslek haline getirmek şarttır.

    tespiti yapan arkadaş abazanlık işini sigortalı yapmış olsa şimdiye çoktan emekli maaşı alıyordu...

  • ey babalar size sesleniyorum. özellikle kız çocuklarını yetiştirirken avrupalı ebeveynler gibi olun. bağırmayın, azarlamayın. ben babayım dediğim dedik, astığım astık demeyin. sonra ileride kendilerince doğru erkek seçimi yaparken ne yazık ki sizi baz alıyorlar...

  • sene 1997
    istanbul'a yeni gitmişim.
    çocukluk arkadaşım, can dostumla kadıköy postanesinin önünde saat 1'de buluşacağız.

    ben avrupa yakasından iett ile geliyorum. fırtına, kar, buz. rüzgar, insanın bir kulaklarından girip diğerinden iki misli çıkıyordu. deve katarı ağır aksak ilerliyordu. hava kül ve katran kokuyordu. manzara tam benlikti. neyse dağıtmayalım konuyu.

    kar, buz, trafik derken benim saat 1'de kadıköy'de olamayacağım belli oldu. başladım stresten kaşınmaya, "ya arkadaşım bekleyemez çekip giderse" diye. muhtemelen benim kar, fırtına, trafiği görüp geri döneceğimi de düşünmüş olabilirdi. ama ne olursa olsun gidecektim, geri dönmedim. saat oldu 2, daha yeni boğaz köprüsündeyiz, gıdım gıdım ilerliyor otobüs. saat oldu 2,5, sonra 3. hala varamadık amısına koduğum kadıköyü'ne. "arkadaşım şimdi çoktan gitmiştir, nasıl döneceğim bir daha aynı yolu" endişesi sardı, bitirdi beni. saat 3,5'a doğru kadıköy'de oldum, düşe kalka koşarak postaneyi buldum. "yok yok kesin gitmiştir, beklemez bu kadar saat" diyorum bir yandan. postanenin ön tarafından göremedim onu. dizlerimin bağı çözüldü. hafif diğer tarafa doğru baktığımda, karın, soğuğun ortasında tir tir beni bekleyen arkadaşımı gördüm. vazgeçip gitmemiş, it gibi titrese de beni beklemişti. koşarak sarıldım ona. garibim, 2,5-3 saate yakın beni beklemiş o soğukta.

    -işte böyle buluşuluyordu.

    şimdiki gibi kimse dakka başı osuruk gibi "qanka 10 dakikaya ordayım" diye birbirine mesaj atamıyordu ama insanlar bıçak gibi sertti, mertti.