hesabın var mı? giriş yap

  • karl marx, eşine yazdığı mektubun sonunda şu sözleri yazmış;
    “dünyada çok kadın var. kimileri de çok güzel ama ben; her bir hattı, hayatta her bir kırışığı bana hayatımın en büyük ve en tatlı anılarını hatırlatan bir yüzü bir daha nerede bulabilirim?”

    edit: düzeltme

  • evrim, canlıların hayatta kalma ve çoğalma yeteneklerini artırmak için genetik varyasyonlar ve doğal seçilim yoluyla sürekli olarak adapte olmalarını sağlar. ancak, evrimin bu süreci, canlıların zekâ seviyelerini doğrudan artırmaz. bunun yerine, evrim, canlıların çevrelerine ve yaşam koşullarına en iyi şekilde uyum sağlamalarını destekler.

    1800'lerde aşıların bulunması, insan ömrünü önemli ölçüde uzattı. örneğin, çiçek hastalığı gibi ölümcül hastalıkların aşıları, insanların bu hastalıklardan ölme riskini büyük ölçüde azalttı. aşı olmayanlar, bu hastalıkların yayılmasına karşı savunmasız kaldı ve genellikle hayatta kalamadılar. bu durum, aşılananların genetik olarak daha sağlam olduğu ve daha uzun yaşadığı anlamına gelir.

    aşıların zorunlu hale gelmesiyle birlikte, insan popülasyonu hızla artmaya başladı. bu, 1900'lerden sonra nüfus patlamasına yol açtı. örneğin, 1804 yılında dünya nüfusu 1 milyar iken, 1927'de 2 milyara ve 1975'te 4 milyara ulaştı. bu süre zarfında, aşılar sayesinde birçok ölümcül hastalığın yayılması kontrol altına alındı ve insan ömrü önemli ölçüde uzadı.

    bu durum, evrimin işleyişine bir müdahale olarak görülebilir. bilim ve tıp, doğal seçilimin bazı etkilerini hafifletti ve insanların daha uzun yaşamasını sağladı. ancak, bu durumun 'aptallığa çare olup olmadığı' konusu tartışmalıdır. evrim, canlıların zekâ seviyelerini doğrudan artırmaz, ancak daha zeki bireylerin hayatta kalma ve çoğalma şansı genellikle daha yüksektir. bu nedenle, evrimin 'aptallığa çare' olup olmadığı, bireylerin ve toplumların zekâyı ne kadar değerli bir özellik olarak gördüğüne bağlıdır.

  • araştırma görevlisi olduğu andan itibaren;

    a) danışman hocasının kadrolu kölesidir. bina içi, binalar arası hatta kampüs dışı, araştırma görevlisi oluşuyla ilgili/ilgisiz her tür ayak işine koşturmakla mükelleftir.

    b) tez izleme komitesindeki diğer hocaların da emir eridir. danışman hocasının yüklediği kadar olmasa da, onların "rica ettiği" her tür işi seve isteye yapmak, sağa sola gitmek zorundadır.

    c) bölümdeki diğer hocalar da denk getirebildikleri anlarda ona iş yüklemekte beis görmeyeceklerdir. zira ülkedeki en güçlü dokunulmazlık profesörlere verilmiştir ve zavallı genç akademisyenimizin tüm kariyeri bu hocaların çoğunluğunu oluşturacağı veya etki altına alacağı jürilere bağlıdır.

    d) hocalar genelde bilirkişilik, ödenekli projeler, danışmanlıklar gibi, asli görevleri olan eğitim/öğretimden çok daha mühim(!) işler peşinde olduklarından, derslere girmekte pek de istekli olmayacaklar ve araştırma görevlimize "hadi sen gir de bugün bir uygulama yapın" falan diyeceklerdir. sınav zamanları gelince de hocalar sınıfa, amfiye 5-10 dakika uğrar, kalan 1 hatta bazen 2 saat boyunca ise araştırma görevlileri ayakta sınavı takip ederler.

    ezcümle; akademik hayatında, iç mekan - dış mekan ayrımı olmaksızın, yaya olarak en fazla kilometreyi araştırma görevlisi olduğu süre boyunca kat edeceği, en çok ayakta kalacağı süre de bu döneme denk geleceği için dayanıklı ve rahat bir ayakkabı seçmek zorundadırlar.

    ne yapaydı? makosen mi giyeydi?

  • adil öksüz'ü tanımıyorum, adil kullanım kotası olur mu? o da orspu çocuğu sonuçta.

  • kadıköy çarşıdan her geçtiğimde aklıma takılan soru.

    yaz kış, neredeyse her akşam restoranlar ağzına kadar dolu. meze, kuru yemiş, bira ile idare etsen bile iki kişi hesap 100 tl'ye yaklaşıyor(muş). balık ve rakı dahil olduğunda ise bu rakam birkaç kez katlanıyor. yanlış anlaşılmasın, kimsenin kazancında, yediğinde, içtiğinde gözüm yok ama gördüğüm kadarıyla oturanlar ağırlıkla üniversite öğrencileri. bunların hepsi burs alsa ve yarım gün çalışsa yine de yetmez diye düşünüyorum. herkes ticaret de yapmıyor. benzin zammıydı, şuydu buydu diye yakınırken yeme içme mekanlarının ful çekmesi bana tuhaf geliyor.

  • starbucks ile aynı olmasını istiyorsanız. o zaman aynı şeyleri yapmanız gerekiyor.

    genişçe bardak starbucks gibi

    içi bol buz starbucks gibi

    1/5 oranında özü kat (extra öz istiyorsan 1.5/5 e çıkar oranı)

    (shakele)

    taze nane ve 1 tane limon dilimi at.

    birde öyle için bakalım. starbucks da sikilmeye bir daha gerek kalmayacağını anlarsınız.

  • ben galatasaraylıyım. hatta çok iyi galatasaraylıyım. çok büyük futbolcular gördüm kendi takımımda, hepsiyle övündüm. kopanhag (bkz: hacı) gördüm, berlin gördüm, bursa gördüm, 120 liraya kasımpaşa bile gördüm.

    -ahanda burası da tanım olsun- ha bu alex dedikleri ne güzel topçudur, onu izlemek ne büyük keyiftir... futbol ayıların güreştiği bir fizik mücadelesine dönme evrimindeyken, esasında nasıl sudokudan ziyade bir akıl oyunudur onu gösterendir. ensesinde de gözü olandır, hiçbir zaman aşırıya kaçmadan futbolla ilgili güzel her şeyi yapandır... futbol fizik oyunu mudur; o zaman da bir inceleyin bakalım, düşmek istemediği zaman düşmeyendir, türkiye ligi tarihinde en zor kafa gollerini muhteşem zamanlaması ve pozisyon bilgisi sayesinde atandır, koşmuyor diyenlere inat maçın 70+. dakikasında 60 metre topsuz koşu yapıp "kolay" bir gol atandır. ezeli rakibimde de olsa iyi ki türkiye'ye gelmiştir, iyi ki vardır, iyi ki hala -allah vermesin- minimum sakatlıkla oynamaktadır.

    avrupa'ya gitmişmiş oynayamamışmış, anca fenerbahçe ve türkiye liginde oynayabilirmişmiş, hikaye. alex avrupa'da oynar. alex madrid'de, juventus'da, bayern munich'de, ingiltere ligi hariç (oyun yapısından dolayı) heryerde oynar. alex parma'ya gittiği için oynayamamıştır, çünkü parma küçük bir takımdır, alex büyük takım topçusudur, küçük takımın büyük oyunucusu oyun karakterli bir adam değildir, onun için parma'da oynayamamıştır. türkiye liginde fenerbahçe (allah'ım affet) büyük takımdır ve alex de büyük takım futbolcusu olduğu için iyi oynamaktadır.

    hiçbir zaman bir hagi olamayacaktır gözümde doğal olarak, ve hatta giydiği formadan ötürü kendisine sempati beslemem mümkün değildir. alex'in takımı kaybettikçe ben sevineceğimdir. fakaaat spor yazarı olsundur, klüp başkanı olsundur, galtasaray taraftarı olsundur, niye eleştirdiklerini hiç anlamadığım bazı fenerbahçe taraftarı olsundur, çatladıkapıspor (bkz: hıncal uluç) taraftarı olsundur, kendisini eleştirene kafam girsindir.

    budur.

  • kızım 2,5 yaşlarındayken, gece uykusundan haykırarak uyanmaya başlamıştı. bu çok normal bir durum aslında, çocukların bazen böyle anları oluyor, korkuyu öğretmeseniz dahi, kabuslar görebiliyorlar. normal olmayan durum, ben yanına gittiğimde uyanmış yatakta oturan miniğimin odanın kapısına bakarak ve orada görünmeyen bir şeyden korkarak ağlamaya devam etmesiydi.

    yani kapının orada görünmeyen bir şey vardı ve kızım oraya baka baka ağlıyor, korkuyla bana sarılıyordu.

    çocuk sahibi olmak böyledir işte, çocuklukta kalan korkularınızı açığa çıkarabilir. gerçi benim korkularım hiç çocuklukta kalmamışlardı, aynen devam ediyorlardı o dönem. evde yalnız kalamadığım gibi, evde birileri olsa dahi koridorun ışığı açık uyuyabiliyordum (hâlâ öyle gerçi). itiraf etmek zor geliyor; ama açıkçası ödlek tavuğun tekiydim işte ve kucağımda görmediği bir şey tarafından korkutulup tir tir titreyen kızım vardı.

    annelik, biraz da gözü karalıktır.

    bir hafta kadar, belki daha da fazla bir süre aynı olay tekrar edince ve ettiğim dualar, okuduğum sureler kızımın korkusunu hafifletmeyince, idareyi ele almaya karar verdim. yine bir gece haykırarak uyanan kızımın odasına gittim. ağlayan kızıma sarıldım ve odanın kapısına doğru olabilecek en öfkeli ve cesur gözlerle bakıp dedim ki: "utanmıyorsunuz değil mi el kadar bebeyi korkutmaya?"

    bu cümlemi net hatırlıyorum, sonraki cümlelerim de bu minvaldeydi; ama açıkçası kelime kelime aklımda değiller şu an. bir anne olarak, kızımı korkutan neyse, ona karşı açmıştım ağzımı ve yummuştum gözümü. olay kısaca buydu işte.

    doğaüstü olansa, o geceden sonra bir daha kızım hiç o kadar büyük bir korkuyla uyanmadı.

    ya göremediğim bir şeyi utandırmayı başarıp, aklını başına devşirtmiştim ya da benim kapıya doğru sinirlendiğimi ve kendisini savunduğumu gören kızım psikolojik olarak o korkuyu aşmıştı.

    ben kızımın psikolojik olarak o korkuyu aştığını düşünüyorum. öbür türlüsünü düşünmek dahi istemiyorum.

    neyi korkuttum la ben?

    ekleme: aynı türden sorular çok gelince, buradan cevaplayayım istedim. kızım o günden sonra bir daha gece korkusu yaşamadı. kendisi zaten şu an 21 yaşında bir üniversiteli.

  • andorra maçını anlatan spiker.

    biraz önce şuna benzer bir şey söyledi: "andorra o kadar kötü ki, bu tür takımlara karşı oynamaya alışkın değiliz, bu yüzden zorlanıyoruz." almanya, ispanya, hollanda vs gibi takımlara karşı güçlü oldukları için; andorra, malta, estonya vs gibi takımlara karşı da zayıf oldukları için zorlanıyoruz. eh, romanya, macaristan, belçika vs gibi orta sınıf takımlara karşı da zorlandığımıza göre, biz hangi takımlara karşı başarılı olacağız arkadaş?

  • bilimsel açıklama isteyenler:
    meyve için, dünyada iki çeşit anlam vardır. bunların birisi manava gittiğimizde, ötekisi ise botanistler tarafından kullanılır. manavda meyve olarak kastettiğimiz, tatlı doğal bir bitkidir. bir sebze ise, meyvenin tam tersi olarak; yani tatlı olmayan bir doğal bitkiyi belirtmek için kullanılır. bu standart açıklamaya göre, elma, çilek, üzüm ve muz gibi bitkiler meyve olarak sınıflandırılır; yeşil fasulye, domates, kabak ve patates ise birer sebzedir. teknik olarak, yani botanik anlamda meyve ve sebzeyi tanımlamak için kullanılan yöntem farklıdır. britannica ansiklopedisi şöyle tanımlamıştır: meyve, botanik anlamda, olgun halde olan, taze veya kuru şekilde tüketilen ve içinde tohum veya tohumları barındıran bitkidir. o halde, şeftali, muz ve üzüm meyve sınıfına girer. aynı zamanda, fasulye, mısır, domates, salatalık ve kabuklarında olmak şartıyla meşe palamudu ile badem de teknik olarak birer meyvedir. meyveyle ilgili bu tanım, çok açıktır ve içinde tohum barındıran tüm bitkileri ihtiva eder. o halde, sebzeler, geriye kalan tüm bitkileri içerir: patates, havuç, turp, soğan, sarımsak, kuşkonmaz, marul, brokoli ve karnabahar gibi.. başka bir deyişle, içinde tohumu olmayan tüm bitkiler sebzedir, geriye kalanlar ise meyvedir.