hesabın var mı? giriş yap

  • zaman çok hızlı geçiyor. ufak bi hesap yaptım. iki gün sonra ben tam 34 yaşında ve tam 22 yıldır babasını görememiş biri olucam.

    bu 22 yılda o kadar çok şey birikti ki ona söylemek istediğim nereden başlasam bilmiyorum. cenazesinin olduğu gün "ne kadar çok seveni varmış babamın geldiğinde söyleyelim" demiştim annemede daha bi hıçkırarak ağlamıştı. ölümü, ölenin artık gelmeyeceğini hemen kabullenemiyor insan. ağzımdan öyle kaçmıştı işte.

    başlarda kızgındım hep. sanki ölmeyi o istemiş gibi söyleniyordum sürekli kendi kendime. allaha da kızıyordum. dedem daha yaşlı o ölseydi babamı almasaydı allah. bi kaç ay sonra dedem de öldü zaten evlat acısına daha fazla dayanmadı kalbi. o da ölünce kaldık dımdızlak. evin hatta ailenin tek erkeği olmak 12 yaşındaysanız biraz zor oluyor. maddi olarak söylemiyorum. babamın 39 yaşına kadar yaptığı serveti çok uğraşmama ramen 22 senede bitiremedim. şu an ölsem kendi oğluma mirasım babamdan bana kalanların bir kısmı olacak :/

    konuyu dağıttıkça dağıtıyorum. uzun lafın kısası babama bir kez olsun "seni seviyorum baba" demeyi çok isterdim. sanıyorum ki hiç söylememiştim sağlığında. anneme de söylediğimi hiç hatırlamıyorum. şimdi arayıp söylesem " niye bu kadar çok içiyorsun oğlum" der. yarın da şu anki cesaretim olmaz. ben niye böyle bi adamım ya?

    kafa güzel olunca uzatıyorum böyle. buraya kadar okuyup sarhoş muhabbetimi çekenlerden özür diliyorum.

    son sözlerim babama olsun. söylemek isteyip de söyleyemediklerimin bir kısmı;

    " babacım ben seni çok seviyorum.. çok özlüyorum.. oğluma senin adını verdim. babacıııım diye seviyorum onu. ben sana layık bi evlat olamadım ama oğlum umarım senin gibi bi insan olur. gözlerim yanıyor baba. sanırım toz kaçtı. bu arada cenazene o kadar çok kişi geldi ki inanamazsın. ne çok sevenin varmış"

  • evet, kendi başlattığım hareket olmakta. sabah kahvaltı yaparken aklıma geldi bu olay ve müthiş bir panik halinde daha rönesansın türkiye'de tam olarak vuku bulmadığına binaen laptop'ımı alıp hemen işe koyuldum. adamlar kafadan 500 yılı bize taktı yahu bu farkı el birliğiyle çalışarak yaklaşık tahminimce 2-3 yılda tamamlayabiliriz. artık kimin elinden ne geliyorsa bir el atalım şu duruma daha reform falan var.

    bu da ilk eserim: meyveler ve akşamüstü

  • güzel gelişme ama yetmez. gerekirse inlerine girilsin yedikleri her kuruşun hesabı sorulsun. ayrıca ekrem başkana, seçim öncesi tüm ibb araçlarını yenikapıya toplayacağı sözünü hatırlatmak isterim. bir de ibb lojmanlarına gazeteciler ile gidip şatafatı gösterecekti. merakla bekliyorum

  • 2003 yılında boynuna kelepçe benzeri bir mekanizma ile bağlı bir bomba ve elindeki bir tüfekle banka soymaya çalışan ancak polis tarafından etkisiz hale getirildikten sonra boynundaki bomba çıkartılmaya çalışırken patlaması nedeniyle yaşamını yitiren soyguncu...

    wells ilk yakalandığı anda kendisinin bir pizzacı olduğunu iddia etmiş ve pizza dağıtımına gittiği bir evdeki kişilerin bunu silah zoruyla kendisine taktıklarını ardından patlatmamaları için bankayı soyguna zorlandığını ifade etmiştir polislere... bunun akabınde polisler şahsın boynundaki bombayı etkisiz hale getirmeye çalışırken bomba patlamış ve wells'in ölümüne yol açmıştır...

    konu dört yıl süreyle araştırılmış ve 2007 yılında olayın ardında bulunan üç kişiye ulaşılmıştır... ulaşılan bilgilere göre wells başta olayın bomba süsü verilmiş bir mekanizma ile yapıldığını sanmış ve boynuna bu mekanizmanın takılmasına izin vermiştir... ardından bombanın gerçek olduğunu öğrenince olaya itiraz etmiş ancak arkadaşları bombayı patlatmakla tehdit ederek wells'i bankayı soyguna zorlamıştır... wells'in polislerce yakalandığı gören arkadaşları ortada tanık bırakmamak için uzaktan kumanda ile bombayı aktif hale getirerek wells'in ölümüne yol açmışlardır...

    wells'i öldüren boyundan kilitli mekanizmanın resmine aşağıdaki linkten ulaşılabilir...

    http://blog.cleveland.com/…a/2007/07/eriebomb02.jpg

  • bugün oğlumun doğum günü.
    daha doğmadan, karnımdayken cohen dinlemeye başlamıştı* cohen çalınca karnımda dönüp durmaya başlardı hep.
    doğduktan sonra da hep sevdi cohen'in sesini ve şarkılarını. dili döndüğünce eşlik etti. ne tesadüftür ki doğum gününde öldü cohen.

    hayat böyle, doğanlar, büyüyenler, yaşlananlar, ölenler. mühim olan hayatın tadını çıkararak, tam içinde var olarak, duygularımızla yaşamak. leonard cohen, bunu başarmış olduğunu müziğinde hissettiğimiz ve bizim de yapmamıza büyük katkıları olan bir ozandı.

    hep iyiler gidiyor romantizmine kapılmayacağım. hepimiz gideceğiz bir gün. keza aşkın* ve ölümün devası yoktur. bize böyle güzellikler bırakıp gittiği için teşekkür etmekten başka bir şey gelmiyor elden. toprağı bol olsun.

  • gemicik sahiplerinin finoları gelmiş 9 yıllık reno 12 arabasında katledilen adamın oğlunu ağzı havyarlı olmakla itham ediyor. sadece bir köprüden milyarlarca doları cukkalayanların paralı askerleri gelmiş onlar elit bi garibanız ayağı çekiyorlar. insan mısınız lan siz? ne cins bir mahluksunuz?

  • öncelikle:

    (bkz: bekledik bunu çok bekledik) !!

    beni müthiş heyecanlandıran oyun. inşallah beklentileri boşa çıkarmaz. cepten 3 defa bitirdiğim gameboy versiyonu sarmıyor artık.

    şimdi koca adam olup iş güç sahibi olduysak da o kendini pikachu sanıp damdan atlayan velet yüzünden tam da charizard'ın laf dinlediği bölümde yayından kaldırıldığı için hevesimiz kursağımızda kalmıştı. unutursak kalbimiz kurusun!