hesabın var mı? giriş yap

  • her yaptığımızın islamda yerinin olması şart değil ki.
    örneğin islamda namaz kıldırma ve cenaze yıkama gibi dini bir takım ritüellerin yerine getirilmesi için kamudan toplanan vergilerden temin edilmek üzere, maaş alınmasının da yeri yok. biz buna bir şey diyor muyuz?

  • time dergisinin 1998 yilinin hemen ba$inda duzenledigi, hayatimin gidi$atini cok acaip bir $ekilde degi$tirmi$ me$hur anket. evvela a$agidaki linke tikla sevgili okuyucu. hikayeyi anlatmaya birazdan ba$layacagim.

    http://webarsiv.hurriyet.com.tr/…98/02/09/28026.asp

    hatirladin degil mi? evet, ba$liyorum.

    1998 yilinin $ubat ayi. o siralar ben bir medya kurulu$unun ankara merkezinde sistem & network sorumlusu olarak part time cali$iyorum. fakat sorumlu oldugum sadece iki $ey var, biri ankara merkez ile istanbul merkez arasindaki x25 baglanti -ki tum haber ali$ veri$i bu hat uzerinden saglaniyor- digeri cali$tigim ankara merkezdeki novell network. bu ikisi takir takir cali$tigi surece benim yapabilecegim bir $ey yok, mutemadiyen yatiyorum, ki yakla$ik 10 ay bu $ekilde yatmi$im. yapacak hic bir i$ yok. frame relay, dsl, kablo gibi internet'e sabit bir hat da bulunmadigindan kendi cabalarimla elde ettigim dialup hesaba baglaniyorum. fakat o zamanlar dialup pahali bir $ey oldugu icin pek fazla bagli kalamiyorum, gunumuzun 146'si gibi. o yuzden, gunlerim cay/kahve sigara tuketmekle, tv izlemekle, kameramanlarla kameralar, seslendirme sanatcilariyla (haberlerin metinlerini okuyan, seslendiren kimseler) meslekleri hakkinda muhabbet etmekle geciyor. sikintidan patliyorum, yine de sanilmasin ki orada guzel gunlerim olmadi. ornegin bir defasinda, seslendirmenlerin ofiste bulunmadigi bir sira acilen i$lenmesi gereken bir haber gelmi$, rica uzerine necmettin erbakan'a sesimi vermekle ba$layan seslendirmen hayatim, haberin yayinlanmasindan sonra haber mudurunun "bu kutuk sesi her kim cikardiysa bir daha cikarmasin" yorumuyla sona ermi$ti.

    uzatmayayim. i$ hayatim bayik geciyor, derken bir gun, i$bu entry'ye sebep olan anketi duyuyorum, hurriyet gazetesi hatta yurtsan atakan'in ta kendisi olabilir, emin degilim, gunahini almayayim. anket, ce$itli kategorilerde en cok oy alan isimleri listemekle alakali. isimler ise onceden belirlenmi$ degil, direk uydurma bir isme de oy vermek mumkun. anketin turkler arasindaki amaci ise ataturk'e oy vermek, oy verdirmek, birinci yapmak.

    sistem yonetimine ilgili oldugum kadar programlamaya da ilgiliyim ve bu anketi can sikintimi gidermek ve programlama pratigi icin bir firsat olarak goruyorum. yapmak istedigim ise basit, bir program yazmak ve programin otomatik, cekirdek gibi oy atmasini saglamak. bu i$ icin o donem pek hakim olmadigim c dilini seciyorum.

    programi yazmayi bitirdikten sonra oy verilecek ki$i olarak ataturk ismini seciyorum ve programi cali$tiriyorum. program cali$iyor, ataturk'un oylari durmadan artiyor. $irkettekiler ise durumdan memnun, afferin diyorlar, cay kahve ismarliyorlar, sigara tutuyorlar. fakat ben programin dogru durust cali$tigindan, gercekten oy atip atmadigindan emin degilim. benden ba$ka oy atan (browser'dan elle, tek tek) insanlar da var. o yuzden oy verilecek ki$inin ismini degi$tirmeye karar veriyorum ve bunun icin cok dangalak bir zaman ve cok dingil bir isim seciyorum: cuma ak$am mesai sonu ve kendi ismim.

    haftasonu eski$ehir'e ailemi ziyarete gidiyorum. aklimda ne anket var, ne program ne de ba$ka bir $ey, sadece ailemin yanindayim, guzel yemekler yiyorum, iciyorum, kisacasi aile saadeti ya$iyorum. bir sonraki sahnede ise $u var: bir ceylan turizm otobusu, ak$ama dogru bir vakit, orta koridorda oturan bir teo, bir kac koltuk onunde capraz koridorda hurriyet okuyan biri, gazetenin arka sayfasi, sag ustte yeri garanti manken ve hemen solunda ismim, man$etten.

    siradan biri olarak kendi ismimi ulkenin en buyuk gazetelerinden birinde, hem de arka sayfasini kaplayacak bir haberde gormeye ali$ik degilim, $a$iriyorum. fakat bir diger yandan da kendi kendime $unu diyorum, "cok jenerik bir ismim var, kesin ba$ka bir dangalakla ilgilidir." ke$ke oyle olsaydi sevgili okuyucu. gazete sahibi okumasini bitirdiginde hemen gidip gazeteyi istiyorum, koltuguma donup okuyorum, malesef haber benimle ve bu anketle ilgili cikiyor. (yanilmiyorsam $u soru vardi) kim bu murat arslan? tum i$ adamlari birbirlerine bu soruyu soruyorlarmi$, kimse kim oldugunu bilmiyormu$, almanya'da i$ hayatina devam eden biri oldugu du$unuluyormu$.

    ertesi gun, okula degil direk i$e gidiyorum. yaptigimi telafi etmem lazim, tabi ki ba$ka bir ismi listeye sokarak ve daha az oy alanlara oy atarak, kendi ismimi cikartmanin tek yolu bu. kisa bir surede bu i$ten yirtabilirim. fakat malesef oyle olmuyor, cunku dalginlikta sinir tanimami$ bir insan olarak, cuma ak$ami kendi ismimi programda tanimladiktan hemen sonra, "$u programi bana gonder ben de kendi makinamda cali$tirayim, daha cok oy gitsin" diyen arkada$ima programi gonderiyorum. oyle ki, programin kaynak kodunu degil, cali$tirilabilir, binary halini gonderiyorum. yetmiyor, kendi ismimi tanimladiktan sonra derledigim halini gonderiyorum.

    burada onemli bir parantez acip binary nedir bunu kisaca aciklamak gerekiyor. bilgisayarlarimizdaki her dosya, ya text'tir, ya binary'dir. text dosyayi acip icine bakabilirsiniz, cunku icerisinde sadece text bulunur. binary ise, kabaca cali$tirilabilir dosyadir, programdir, ya da data dosyasidir. ornegin bir jpg dosya binary'dir, photoshop'la actiginizda resmi gorursunuz ama notepad ile ayni dosyayi actiginizda abuk subuk karakterler. notepad.exe de ornegin bir binary'dir, cali$tirilabilir, ama icine baktiginizda anla$ilmaz karakterler gorursunuz.

    benim arkada$ima gonderdigim dosya ise binary. icini acip bakamayacagi, icerigini -normal $artlarda- degi$tiremeyecegi, sadece cali$tirabilecegi bir dosya. ama bu cok yakin arkada$im ne yapiyor, bu i$lerden cok iyi anlayan biri olarak, gonderdigim programin icerigini kendi istedigi birine oy gonderebilmek icin degi$tiriyor. bir hex editor yardimiyla, kabak gibi gorulen murat arslan ismini ba$ka bir $eyle degi$tiriyor, isim, soyisim ve aradaki bo$lukla beraber 12 karakter olan bir ba$ka isimle, fenasi kerim'le.

    listede ataturk de dahil 9 lider, bir de ben variz. kendimi listeden bir an once cikarmak niyetindeyim, oncelikli amacim bu. fakat bir sonraki gun, ben tamam bu i$ oldu derken benim hic beklemedigim, ibne arkada$iminsa bekledigi bir $ey oluyor. fenasi bey de listeye giriyor. artik listede 8 lider, bir ben bir de fenasi beyle beraberiz.

    i$ler iyice boka sarmi$ durumda. ben fenasi'nin nasil olup da listeye girdigine anlam veremiyorum. cok gecmeden ne yaptiginin pek farkinda olmayan dingildek arkada$imin itirafiyla gercegi ogreniyorum. kisa bi tarti$manin ardindan, artik ikimizin de ortak bir amaci var, hem beni hem fenasi'yi listeden cikartmak, tabi yeni isimlere oy gondererek. bu i$i, yaptigini temizlemesi icin arkada$imin uzerine yikiyorum. paul atreides gibi fantastik isimlere bir suru oy gondererek bir kac gun icinde ismimi temizledi sagolsun.

    fakat o bir kac gunluk sure icinde neler oldu?

    - engin ardic, kanalinin ana haber ku$agi sonrasi ciktigi yorum ko$esinde $ahsima keci boku sifatini uygun gordu.
    - $irketten istifam istendi, ettim. (2 hafta sonra ba$ka bir yerde 3 kati maa$la i$e girdim)
    - atv ana haber'de konuyla ilgili bir haber yayinlandi, sadece istanbul'da 79 adet murat arslan oldugu ogrenildi.
    - tgrt ana haber'in murat arslan'in kim oldugunu ogrenecegi ve kamuoyuna aciklayacagi aciklamasi uzerine apartmana girerken maksimum dikkat gosterildi. eve 100 metre uzakliktaki iha'nin 15km uzagindan dolanarak okula gidilmeye cali$ildi.
    - leman olayi kapak yapti. fenasi kerim ile ilgili olarak, gencligin du$tugu durumu, artik turk gencliginin her $eyi ta$ak malzemesi yaptigi irdelendi.

    kisa bir sure sonra olay unutuldu, medya her zamanki $eylere odaklanmaya kaldigi yerden devam etti, ben de hayatima. gunumuzde ise bu olay, turk'lerin her gaza geldigi anket, fenasi ve time isimleri akla geldiginde hatirlanir.

    bunun di$inda, o donemde resmen comfortably numb durumundaki $ahsimi i$ degi$tirmeye zorlami$ ve bugunlere gelmeme katkisi olmu$tur.

    edit: hurriyet arsiv linki.

  • 01 şubat 2016 tarihinde diyarbakır sur ilçesindeki çatışmalarda bölücü terör örgütü pkk tarafından şehit edilen urfa'dan diyarbakır'a görevlendirilen jandarma özel harekatçı teğmen.

    devremizin beşinci şehidi. diyarbakır'ın bizden aldığı üçüncü devremiz. henüz bir hafta önce silopi'den gelmiş, geldiğinin ertesi günü karşılaşmıştık. bu adamın, bu teğmenin sözde hayata 3-0 önde başlayan bu teğmenin yanında sivil kıyafetleri bile yoktu. aylardır oradan oraya gönderip duruyorlarmış, buradan da bir yere gidecekleri kesinmiş ve yola çıkarken sivil elbiselerini alamamış. o yüzden evime davet ettiğimde gelemedi benim arkadaşım.

    benden son isteği de samsung s4 mini bataryasıydı.
    istediğini dün aldım ama ona ulaştıramadan şehit edildi benim devrem.
    çok güleryüzlü adamdı recep. ne zaman evleneceksin bilader diye sormuştum, abi bu şekilde çalışan adamı hangi kız ne yapsın allahını seversen urfa dönüşünde ancak evlenirim demişti. bir sene sonra da tayin yazacaktı.

    bölük komutanı istifa edip gittiğinde bölük komutanlığı da kardeşimin omuzlarına kalmıştı, şimdi bölüğünün başında da kimse kalmadı.

    ben recep'i harp okulu birinci sınıftan beri tanırdım. hep gülerdi, mutlu adamdı, bizi harp okulunda komutanlarımız haksız yere zorlarken bizim için üzülürdü, bizimle beraber o da küfrederdi. kalıplı falandı ama şaşırtıcı derecede çok iyi spor yapardı. gümüşhaneliydi, gümüşhaneyi de çok severdi devrem benim.

    her şehitle beraber yaşadığım hüzün, çöküntü artırıyor farkediyorum ki, hastanede on tane teğmen, gerektiğinde en önde çatışan, bir bölüğü, takımı, timi emir komuta eden on tane teğmen ağlamamak için çok zor tuttuk kendimizi. çünkü ağlayamazsın, teğmenin duruşunu bozamazsın, teğmensen güçlü olmak, dirayetli olmak, kendini her daim tutabilmek zorundasın. ağlasak ardından recep demez mi ulan yakıştı mı şimdi on adam milletin içinde ağlaşıyorsunuz diye.

    hastane çıkışında da devrelerimizden iki kişi akşam sur'a gitmek için hazırlık yapmaya ayrıldı, iki kişi silvan'a gitti, bir kişi de bugün nöbetçiydi, nöbeti almaya, askerlerinin başına gitti.

    ne söylesem hiç bilemiyorum sanırım devremizin şehitleri gelmeye devam edecek. hepimizin canı yanıyor, yanmaya da devam edecek.
    ruhun şad olsun kardeşim. gözün arkada kalmasın. emre'ye, ibrahim'e, hubeyb'e, altuğ'a selamlar.

  • normal değildir. muhtemelen barış özcan gibi bir ailesi var ve çocuğa aşırı yükleme yapmışlar. bu yaşta bir çocuğun spinoza’yı anlaması mümkün değil. platon’un devlet kitabındaki soyut bağlantıları kuramaz. çocuğu telefondan, tabletten uzak tutalım diye bokunu çıkarmışlar. verirsin yaşına göre kitap onu okur. 150 günde 250 kitap nedir allah aşkına?

    artık insanların kitaptaki kelimeleri içinden teleffuz ederek bitirmenin kitap okumak olmadığını anlamaları lazım. kısa zamanda çok kitap okumanın hiçbir faydası yoktur. aslında kitap okumanın da hiçbir faydası yoktur. kitap sizi düşünmeye sevk ediyorsa faydalıdır aksi halde izlenilen filmden farklı değildir, kısa zamanda uçar gider. birkaç kitabı sindirerek okuyun.

    kitap okuyan ama kendi fikri olmayan yığınlar çoğalıyor. kitap kutsanıyor.

    edit: schopenhauer

  • köpek mi bu amk, parka kaz gezdirmeye gelmişler.

    skandal açıklamadır.

    edit: şu anki rejim yüzünden emniyet müdürlüğünün düştüğü duruma bak. komik hatta trajikomik. gerçekten yazık.

  • çalışanları, bu dil ve edebiyatı o kadar kabullenmişler ki, bir adet kurabiye alabilir miyim dediğimde "cookie mi?" diye şaşkınlıkla soruyorlar. he evet kuki, ananım evinde kuki yerim hep ben çünkü. güzeldir, lezzetlidir, ya da bazıları için çok ucuzdur, tabii ki ülkemizde böyle küresel açılımlar/kuruluşlar/yenilikler/mekanlar olmalı. ama zank diye, olduğu gibi kabullenmek neden? çalışanları da mı ithal ettiniz de bir saatte kurabiye, küçük, beyaz çikolata demeyi unuttular. saçma saçma ergen özentiliği. hiç.