hesabın var mı? giriş yap

  • migros'un çarıklı şımarıklığına göre davranmaması olarak değiştirelim onu. hiç stok yapmadım, canım içmek isterse gidip en yakındaki yerden alacağım ve o da paşa paşa satacak. tek hayatımızı 1 saat bile bu nevşehir çöreklerinin hassasiyeti ve kutsallarına göre şekillendirecek değiliz.

  • cok uzun sureler surebilen rahatsizlik. kolonoskopi veya endoskopi yapilmasina karar veren doktorlara inanmayin hicbir sonuc cikmaz sadece sizden para sizdirmak icin bunlari yaptirirlar.
    lifli gidalar, sut, patates ve muz bagirsaklarinizdaki gaz miktarini arttirir ve sancilanmaniza sebep olur.
    bu hastaligini tek sebebi psikolojik olup anti depresanlar ya da spazm giderici ilaclar bir fayda etmez. bagirsaklariniz sizin depresif halinizden etkilenmis ve kasilmayi unutmuslardir. orda burda durup duruken kasilirlar, sismeye baslarsiniz. herkes sizi gobek yapmis sanarken siz icinizde ucan balon yutmus edasiyla dolanirsiniz.
    cola turevi iceceklerden soz etmiyorum bile.soda iciyim gazimi alir hatasina aman dusmeyin.daha beter olursunuz. soda hazimsizlik icindir.sizin sorununuz gaz birikimi.
    boyle durumlarda icebileceginiz sicaklikta su icin.sadece sicak su. mumkunse dus alin, karninizi sicak tutun, sevgilinizden, arkadasinizdan karniniza hafif bastirarak masaj yapmasini isteyin. sicak su tuluklari ya da bulamazsaniz kalin bir cam siseye konmus sicak suyu karninizin ustune koyun.sekersiz cay da iyi gelebilir.ama kahveden uzak durun.
    kara lahana, marul, havuc, bruksel lahanasi, brokoli yiyecekseniz mumkunse ertesi gun evde oturun. aksi takdirde tum gun sis bir sekilde dolasmak zorunda kalirsiniz.
    sakiz cignemek dert olur size. (bkz: laksatif etki) cignemeseniz iyi olur.
    cok konusmak, yemek yerken konusmak, burun yerine agizdan nefes aliyor olmak, sigara iciyor olmak, icecekleri pipetle tuketmek sizin icin tehlikelidir. cunku bu eylemler icinize hava girisini arttirir. sistikce sisersiniz.
    bilindiginin aksine ishal ya da kabiz olmaniz gerekmez. evet bunlari saglikli birinden daha cok yasarsiniz. ama tuvalet seanslari sizin icin bosaltimdan cok gaz salimi icin kutsal anlardir.
    ayrica gaz cikartma pozisyonlari bu hastaligi tasiyan insanlar arasinda cok yaygindir. herkesin uygun bir pozisyonu vardir ve o pozisyonda kimildamadan durmak gazin bagirsaklardan gote dogru hareket etmesini saglar. her pozisyonda dotun yukarida tutulmasi gazin isinan hava yukselir mantigiyla yuksekteki dote dogru hareket etmesini saglar.
    ayaklarinizi usutmemeye dikkat edin. bu da tetikler. gaz cikartmaktan cekinmeyin. cunku cevrenizdeki kimse sizin nasil rahatsizlik cektiginizi ve size ait olmayan bir siskinlikle yasamak zorunda oldugunuzu anlayamaz.cevrenizde boyle bir rahatsizligi olan bir insan varsa alttan ustten kisa araliklarla hava kaciriyor olmasini lutfen gormezden gelin.
    herkes gece gulup eglenirken siz ictiginiz soguk biranin sizi keyiflendirmesini degil nasil sizde siskinlik yapip gece sancilanmaniza yolacacagini dusunursunuz.
    etrafinizda zayif olmasina ragmen gergin ve sis bir gobegi olan bir insan gorurseniz bilinki onun nurtopu gibi bir spastik kolon'u vardir.
    en onemlisi hic birseyi kafaniza takmayin.

  • arkadaş "aslansın, kaplansın"larla gazlanarak kızın yanına gönderilir..

    -uzun zamandır konuşmak istiyordum seninle zamanın varsa sana bir şey söylemek istiyorum
    +ne söyleyeceksin
    -seni seviyorum..
    +şu an çok yorgunum sonra konuşalım olur mu

    bi dakika sonra suratı yere bakarak gelir...

    -noldu lan ne bu hal?
    -çok yorgunmuş.. sanki halı saha maçına çağırdık amk..

  • siyah ciltli ülkeler ansiklopedisi vardı. bizdeki 1.cildiydi, ve garip bi şekilde alfabetik sıra baz alınmamıştı. son ülke lichtenstein'dı. sayfa sayfa okumuştum. sanırım 7-8 yaşlarındaydım. fazla oyuncağım olmadığı için olan üretilen oyuncakları da beğenmediğim için, defterlerime bu kitapta gördüğüm birbirinden farklı insanları çiziyordum. sonra makasla kesip çıkarıyor ve oynuyordum. gine-bissau, botswana, ekvador, bhutan, yunanistan...

    bir ülkeden çizdiğim insanlara o ülkenin nehirlerinden, dağlarından, para birimlerinden isimler veriyordum. hatta futbol takımları bile oluşturmaya başlamıştım. formaları bayrak renklerinden yapıyordum ve benim dizaynımdı. bu takımları halıya* seriyor, küçük bir kağıt parçasını top haline getirerek maçlar düzenliyordum.* kaleler o zamanın dikdörtgen kasetleriydi. gol olunca "çıtt" sesi çıkardı. ülkeleri, ansiklopedideki sıraya göre salona koltukların üzerine, halılara yayıyordum. bazen oyun gereği cezalandırdıklarım, helak ettiklerim de oluyordu. mesela üzerlerine su döküyordum, kağıt kuruyunca formu değişiyordu. yırtılanları ya bantlıyor ya da yapıştırıyordum; bunlar engelli insanlardı.

    ev, benim bu durumumdan çok rahatsızdı. endişelendiler doğal olarak. hiç kimsenin çocuğunda görmedikleri tuhaf bir bağımlılığım vardı. insanları sakladılar, ama ben her gün senatoya gelip "kartaca yanmalıdır" diyen romalı cato misali, her gün "insanlarım nerde?!" diyordum.* sonunda dayanamadılar verdiler. hepsini bir çuvala doldurup kömürlüğe saklamışlar. hepsi birbirine girmiş. yeniden düzenledim. nuh tufanı gibi bir şeydi.

    sonra dünyam daha da gelişti. ama çizmek çok fazla vaktimi alıyordu. gazetelerden insan figürleri kesmeye başladım. daha sonra evdeki ansiklopedilere, dergilere, gazetelere dadandım. binlerce insanım olmuştu. coğrafi isimler bittiğinde bu isimleri bozup yeni isimler türetmeye başladım. bordo ciltli kuran vardı. orada anlatılan olaylar, kavimlerin isimleri, yaradılış bana esin veriyordu. gece yarıları mum ışığında mealini okuyordum, ezberlemeye başlamıştım. spor ansiklopedisinde o zamana kadar şampiyon olmuş tüm olimpiyat sporcularının listesini buldum. bir olaya o günkü kadar sevindiğimi hatırlamıyorum.

    bir akşam, insanlarım için kıyamet koptu. işten eve yorgun bitap geldiği halde, yıllarca evin içindeki o korkunç dağınıklığa tahammül eden babam, ansiklopedilerin içinde resimli sayfa bırakmadığımı görünce oğlunun balataları sıyırmak üzre olduğunu düşündü, çok korktu. onlara "can verdiğimi" söylemiştim. tezgaha çıkıp bakmak isterken mutfaktaki aynayı kırmış olmam, evvelki gün evin avizesini düşürmemin (orta katta zıpladığım için alt kattaki avize düşmüştü) etkisi de vardı. aşırı yaramazdım. hem evde hem dışarıda raydan çıkmıştım iyice. en nihayetinde ayakkabı kutularında özenle istiflenmiş insanlarımı sobaya attı. o günden sonra dışarı çıkmadığım zamanlarda, canım çektiğinde resim çizip insanlar yapmaya devam ettim ama nadirdi.

    sonra taşındık; balat'taki 3 katlı ahşap evden bahçelievler'de bir apartmanın en üst dairesine. betonda yaşamamıştım daha önce. sürgün gibi geldi bana bu yeni ev, yeni tipler. üzerinde maç yaptırdığım büyük halının tam ortasında bir figür vardı. kabe'nin çevresinde tavaf eden hacılar gibi ben de bu figürün çevresinde dönüyor, her dönüşte dilek diliyordum: "balat'a dönelim"

    balat'a geri dönmedik. büyüdüğümü hissettim, kısa sürede çizmeyi bıraktım. son insanlarıma ne oldu, hatırlamıyorum. isimleri hala hafızamdadır. bir dünya ansiklopedisindeki geçen yer isimlerinin neredeyse hepsini, kuran'daki pek çok sureyi ve tüm dallardaki olimpiyat şampiyonlarını ezbere bilirim. bir kez gördüğüm birini, duyduğum ismi unutmam.

    hala sarı dore renkte metal bir makas ya da siyah ciltli bir kalın kitap görsem o kağıttan insanlarım gözümün önüne gelir. sobada yanan. belki ben onlara birer ruh üflemiştim, çocukça saflıkla. yaşıyorlardır cennette. keşke öyle bi ihtimal olsa. onları tekrar görmekten daha fazla istediğim bir şey yok. şimdi o lanetli insanlarımdan bana anı olarak şehir, dağ, nehir, göl isimleri, para birimleri, yok olmuş kavimler, olimpiyat şampiyonları kaldı.

    içimde çizik bir dünya haritası oldular.

  • hafta içi işinde gücünde olan insanların ödediği vergilerin sırtından geçinen, ne kadar asalak tip varsa hepsi orada.

  • ''gökyüzüne bakan fotoğraflı parti liderlerine sesleniyorum: biz aşağıdayız... ''

  • şu içinden dünya çıkan filmler kadar güzel bir şey yok. bu da onlardan. niye film izler bi insan, bilmem herkeste farklıdır belki ama, bence gitmek için izler, gidebilmek için. bulunduğu her şeyden, herkesten. başka bir şey için izler. elbet kendini bulduğu, kendinden parçalar görmeyi de ister, ama başka bi dünyada. ondan şu başka bi ihtimal de var diyen filmler kadar cazibi yok işte.