dut ağacı

• başlıkta çokça bahsedildiği gibi tispe ile piramus'un ölümsüz mitolojik öyküsüne de konu olan bir ağaçtır. başlıkta pek bahsedilmeyen bir husus ise köklerinin çabuk yayılabilen bir ağaç olmasıdır. diğer ağaçlara göre fazla yaş almadan köklerini derinlere kadar uzatabilen bir ağaç türüdür
  
  bizim arka bahçemizde vardı. hırsız girebilir diye kestik sonrasında. ben üzülmüştüm, '' zaten bir tane ağacımız vardı, gölge yapıyordu, güzel duruyordu. yazları balkondan uzanıp dut yiyorduk fena mı '' diye söylenmiştim. ama tabi bizimkiler hırsız korkusundan benim fazla romantik yorumlarımı kaale almayıp koca ağacı kesti
  
  birkaç yıl orası kel şekilde durdu. ama geçenlerde bir ağaç büyümeye başladı aynı yerde. eskisi kadar olmasa da hızla uzadı şimdiden. ağaç kesilmeden önce dutlardan birinin çekirdeği kaldı ve orada büyüdü diye tahmin ediyoruz.
  
  bazen ne kadar söküp atmak istesen de, kökünden koparıp bir kenara atsan da tekrar filizleniyor. bazen '' izi kalır '' diyip geçemiyorsun. her şeye inat ele geçiriyor seni o hırçın duygu. insanda nasıl oluyorsa dut ağacında da öyle oluyor. ama biz insanlar yine de bazı duyguları gömüp kökünden koparmaya çalısıyoruz. bazı duyguları bir daha yeşermeyecekcesine, yada inadına gidip başka topraklarda yeşertecekcesine saklıyoruz, üstünü örtüyoruz.
  
  ben de doğal olarak sormak istiyorum. sayın ismet özel; bütün bu inkarlarımıza ve kendimizi kandırmamıza rağmen eşref-i mahlukat gerçekten de biz miyiz, yoksa bir çekirdekten tekrar doğan ve bana bütün bunları yazdıran dut ağacı mı