bir saniyeden uzun süre göz teması kuramamak

• elinizde değildir. en yakın dediğiniz arkadaşlarınızın hatta aile fertlerinizin (belki sevgili de girer bu kategoriye, bilemiyorum.) bile gözlerine bakamazsınız çoğu zaman. refleksif bir hareketle o gözler kaçar, başka yerlere -ve genellikle yere- odaklanır. konuşurken de yere - göğe - elinizdeki kağıt parçasına baka baka konuşmak zorunda kalırsınız ki bunun karşı tarafı zaman zaman rahatsız edebileceğini bilmenize rağmen elinizden birşey gelmez. üstesinden gelmeye çalışmak da kötü sonunçlar doğurur zira bu teması kurmaya çalışmak beyninizi sandığınızdan daha çok meşgul eder, ya karşı tarafı dinleyemezsiniz ya da konuşurken ne anlattığınızı unutursunuz. acayip bir şeydir. düşmanımın başına vermesin.