agora meyhanesi

• geçenlerde şiirin tamamını buldum, içimi sızlattı, gözlerimi bunalttı. "'şiir' dedim, böyle yazılır...", yazarı, "sokakta yaşayan bi şarapçı" diye bilinir... adetim değil nefretimdir ama ihtiyaçtanpaste yapayım gayrı, hey...
  
  "sana bu satırları
  bir sonbahar gecesinin
  felç olmuş köşesinden yazıyorum.
  beş yüz mumluk ampüllerin karanlığında
  saatlerdir, boş olan kadehlere
  şarkılarını dolduruyorum.
  tabağımdaki her zeytin tanesine
  simsiyah bakışlarını koyuyorum.
  ve, kaldırıp kadehimi
  bu rezilcesine yaşamaların şerefine içiyorum...
  burada yaşanır aşkların en madarası
  ve en şahanesi.
  burada saçların her teline bir galon içilir
  gözlerin her rengine bir şarkı seçilir,
  sen bu sekiz köşeli meyhaneyi bilmezsin
  bu sekiz köşeli meyhane seni bilir
  burası agora meyhanesi
  burası arzularını yitirmiş insanların dünyası
  şimdi içimde sokak fenerlerinin yalnızlığı
  boşalan ellerimde kahreden bir hafiflik
  bu akşam umutlarımı meze yapıp içiyorsam
  elimde değil,
  bu da bir nevi namuslu serserilik.
  dışarıda hafiften bir yağmur var.
  bu gece benim gecem
  kadehlerde alaim-i semaların raks ettiği,
  gönlümde bütün dertlerin hora teptiği gece bu
  camlara vuran her damlada
  seni hatırlıyorum
  ve sana susuzluğumu...
  birazdan plaklarda şarkılar susar,
  kadehler boşalır,
  umutlar tükenir,
  mezeler biter
  biraz sonra,
  bir mavi ay doğar bu sarhoş şehrin üstünde
  birazdan bu yağmur da diner.
  sen bakma benim delice efkârlandığıma,
  mendilimdeki kızıl lekeye de boşver
  yarın gelir çamaşırcı kadın
  her şeyden habersiz onu da yıkar,
  sen mes'ut ol yeter ki,
  ben olmasam ne çıkar.
  dedim ya
  burası agora meyhanesi
  bir tek iyiliğin bütün kötülüklere
  meydan okuduğu yer
  burası agora meyhanesi
  burası kan tüküren mes'ut insanların dünyası..."
  
  budur...