sanki

• yazanı belli olmayanın dilinden bir başka tanımıdır belki:
  
  günlerdir düşünüyorum ‘kurgulamak’ üstüne, kurgunun kendisinin ben olduğum gerçeğini göz ardı ederek. neresinden tutsan kayıp düşen, olgusal olumsuzluklar içinde sarsılmadan
  ayakta durmaya çabalayan,’nursuz’ ruhumu dizginleme ihtiyacı her şeyin kaynağı belki de.
  bilinçli bilgisizlik kadar sığ duran yalnızlığım geçmişime yolculuk sanki, travmalar eşliğinde.
  yaşanmışlıklarımdan miras kalan yılgınlıklar takip ediyor sorumsuz yolculuğumu, ‘hancı-yolcu’ ilişkisindeki gerginlik duyargalarımda. yörüngesinde dünyamın, kaybolduğum anlar aklımda pranga misali, zihnimin koridorları apansız işgallere gebe. meşru müdafaamın
  sonbaharında ‘ben’ ben değilim artık.neslime ters düşen düşünme meraklısı kaygılı diktatörlüğüm bir tek beni mutlu eder oldu nedense .?
  
  döndüğüm dünya dönmüyor bir türlü benimle, ya eksik ya fazla, ne fark eder ki gökyüzüne
  bakamazken.’sonrası yoktur’ denilen kovalamacalar bitemezken ‘anlamamakla’ suçlanan ben
  aykırı kaldım anlamlarıma.’saygısız!’ dedi, saygının ne olduğundan bihaber, umursamaz. sürüklenen süreksiz sevdam sürüncemeli sürek avlarına maruz. kavşaklarında hayat geçişlerinin uyarısız sona ermelerle boğuşmaya isteksiz, kaygısız.-sızlı ,-sizli yaşamlara aşikar mahmurluklar etrafta.
  
  göçebe ruhum orta asya yalnızlığına büründü bürüneli huzurdan medet ummaz oldum. başladım saymaya kelimeleri bilinçsiz sarf edilen, duygusuz. kendini gerçekleştirme denilen bu kısır döngünün içinde savrulan ömürler, sonucun asla olamayacağı yerde sebepler yaratma arzusu. geçmişe dair objektif sahtesi sübjektif bakışlar. kanıt yok benden başka hiç kimsede ve hiç bir yerde sanrısının sonu.
  
  kusursuz taklitlere öykünerek sürüklenen yaşamları sorgularken fark edilen mahkûmiyet dış dünyaya, korkutuyor iç dünyamı. mutsuz muyum, huysuz mu? neyi değiştirir ki masumiyet maskeleri, nefret krizlerinde kaybolurken bedenim? boşlukta çırpınan aidiyet arayışım, samimiyetsiz yaklaşımlara maruz kalmış ister istemez. kurtulmak yeterli mi acaba tek başına, çok bilinmeyenli bu dünyada?'kime göre?','neye göre?' sancısı sorgusuz sualsiz sarıyor etrafımızı kararını kimin verdiğini bilmediğimiz yargıları el mahkum kabullenirken …