hüseyin hilmi ışık

• lise yıllarımda namaza ilk başladığım zamanlarda dinde reformcular isimli bir kitabını bizim köyün camiinin mütevazı kitaplığında bulup okumuştum. kendisini çok iyi tanımıyor olsam da bu kitabı dinimi yeni tanımaya başladığım bir dönemde okumuş olmamın benim için değerini bugünlerde çok çok iyi anlıyorum.
  
  içeriği tamamen doğruydu ya da büsbütün yanlıştı konusundan bağımsız olarak o kitabı okumamla birbirlerine ihtilaflı gruplara sorgulayarak yaklaşmama vesile olmuştur. gerçi bu, herhangi bir gruba ya da cemaate mensup olamama; kendimi teslim edememe gibi bir durum doğurmuştur ama bunu da cehalete vermek lazım. yani benim dînî bilgim tastamam doğru olsaydı, bilgimden emin olsaydım, kendimi yanlış düşünceli adamlar arasında da koruyabileceğime dair güvenim olurdu. ya da yanlış düşünceli olmayan adamların etrafına toplanan zayıf karakterli insanların hal ve tavırlarının mensup oldukları kişilerin isteği ya da emriyle olmadığını daha rahat tahlil edebilme imkânım bulunurdu.