behzat ç.

• ç. si nedir bilmem.. açıkçası merak da etmedim yıllardır..
  
  ama şimdi bakıyorum da, o "ç" meğer çaresizlikmiş ya la..
  ne mutlak başarı, ne de saf acıyı anlattı bu dizi.. baştan sona pür-çaresizlikti.. çarsizlik içinde çırpınan, bir şeyleri başaran, fakat çoğu zaman çuvallayan adamların hikayesi.. gerçek adamların hikayesi..
  
  o kırmıızı tosbağa sonu belirsiz bir şafağa doğru gözden kaybolurken, hayat gibi çaresiz bir bulamaç içinde debelenen bana yapabileceklerimi sorgulattı, güneş gözlüğünü takıp saçlarını savurarak giden amirim..
  
  ----
  
  tamamıyla "çaresizliğe övgü"dür bu dizi..
  övgü de değil ya aslında, sarsak dilimin yetersizliği.. çaresizliğe hak ettiği yeri geri vermiştir..
  
  hayat başarı değildir çünkü.. acı, hiç değildir.. çaresizlik ne kadar büyük olursa olsun o kırmızı tosbağayı yeni doğan güneşlere sürmektir..
  
  nasıl olsa mabat bende, gerisi hikaye..
  silahları, rozetleri, taltifleri, takdirleri onların olsun..
  
  yapabileceğimizi yapar, yetmediğimiz yerde bakarız öyle ardından işte..
  
  gittiği yere kadar..!