askerlik anısı

• dedeminkinin üstüne tanımam.
  
  30'lu yıllar. dedem çorlu'da askerlik yapıyor. askerlik dediysek, hani şu iki yıldan fazla sürenlerden. günün birinde bir arkadaşı, "şu komşu bölükte bir hemşehrin var, asker kaçağıymış sanırsam" diyor. 30'lu yıllar, köyden kalkıp gitmiş dedem, askerlik uzun, bitmiyor, ve bir hemşehri... haliyle dedem çok heyecanlanıyor, o yıllarda çorlu nire, artvin nire... ilk fırsatta soluğu komşu bölükte alıyor, sorup soruşturuyor, bir çadırı gösteriyorlar "aradığın adam orada" diye, giriyor çadırın kapısından, selam veriyor, yatmakta olan adam doğrulup alıyor selamını, dedem o loşlukta adamın yaşça biraz büyük olduğunu fark ediyor, "kaçak ne de olsa" diye düşünüyor.
  
  - ben yan bölükteyim, artvin'den geldim, duydum ki sen de artvin'liymişsin.
  - evet, artvin'liyim.hoş geldin.
  - hoş bulduk. neresinden?
  - şavşat.
  - aa, ben de şavşat'lıyım. hangi köy?
  - filanca köy.
  - aa, ben de o köydenim. neden tanımıyorum ki seni? hangi mahalle?
  - filanca.
  - allah allah? ben de o mahalleliyim, yahu sen kimin oğlusun?
  - molla hüseyin'in.
  - ee, ben de molla hüseyin'in oğluyum...
  
  dedem, kendisi küçükken babasıyla birlikte köyü terk edip tokat'a giden ve ondan sonra hiç görmediği ağabeyini bulmuştur. yüz küsur yaşında bile ne zaman bu olayı anlatsa gözlerinden yaşlar boşanırdı.