ekşi itiraf

• yazmam lazım benim.
  bir şeyler karalamam lazım.
  
  içimdekileri tutmaktan yoruldum. etrafa bağıra bağıra söylemek istediğim her şeyi içimde tutmaktan yoruldum. yorgunum neden yorgun olduğum bile belli değil. hayatımın baharını buhranlar içerisinde geçirmekten yoruldum. bir sike yaramamaktan yoruldum. bir bok öğrenememekten yoruldum. cahilliğimden, toyluğumdan yoruldum. büyüyememekten yoruldum. hala inanmaktan yoruldum. sevdiğim her şeye kendimi ölesiye teslim etmekten sonra da sik gibi kalmaktan yoruldum. yoruldum. yorgunluğumun yaşamak gibi bir anlamı da yok üstelik. amaçsız oradan oraya savrulmaktan yoruldum. çok basit şeyler isteyip aslında o "basit" olarak nitelendirdiğim şeylerin ne kadar zor olduğunu görmekten yoruldum. birilerinden bir şeyler gizlemekten yoruldum. uzun zamandır... ile başlayan cümleler kurmaktan yoruldum. bir şeyleri kabullenememekten, kabullenmek zorunda olmaktan yoruldum. kimsesiz kalmaktan, kimsesiz olmaktan, kimsesiz hissetmekten yoruldum. özlemekten, hep özleyecek olmaktan yoruldum. gitmek istemekten, gidememekten yoruldum. annemi çok seviyorum. annemi çok sevmekten yoruldum. her şeyi anlamaya çalışmaktan yoruldum. hep orta yolunu bulmaya çalışmaktan yoruldum. sevdiğim şeyleri kaybettiğimi anladığımda hırçınlaşmaktan yoruldum. kıskançlık duygularımın her birini bastırmaya çalışmaktan yoruldum. ben insan olmaktan yoruldum. taşıdığım tüm insani duyguların ensemde yük, sırtımda kambur olmasından yoruldum. yoruldum ben. bu yorgunluk içerisinden çıkılabilir bir çukur değil üstelik.
  
  tek bir sevincim var. bir tek. yeryüzündeki her kaygımı unutturan tek sevincim.
  
  "keşke, gölgesine razı bir fesleğen olsaydım."