tanıdık kimsenin olmadığı bir şehre yalnız gitmek

• insanın geride bıraktıklarıyla, geçmişiyle yüzleşmesine neden olan yolculuklardır. tabii burada, gidilecek şehirde kalma süresi de önemlidir.
  
  sonuçta insan arkada bıraktığı küçük çevresinin organik yapısına şaşırır, durur; gidilecek şehirde bir tek karşılayanın bile olmaması, o bütün seyahatin bir başına yapılması insana tuhaf şeyler hissettirir.
  
  mesela suratlar. yüzlerine bakıldığında hangi kültürden geldikleri tahmin edilen bu insanların içinde bir hayat kurmayı düşlemek, yüce gayeler uğruna didinmek acaba hakikaten doğru muydu? insan iyi bir yazar olsa ve bir kitabı raflardaki yerini alsa, aslında kitabın ulaşmaya çalıştığı güruhdan pek çoğu işte bunlar gibi olduğunu düşünüp şaşırmalı. yoksa benim küçük çevrem de tıpkı bu kültürel figürler gibi mi duruyor uzaktan bakınca. bu insanlar simalarındaki bu kültürel çizgilerle nasıl yaşama tutunabiliyorlar?
  
  sonra o şehre gittiğimde beni bir hiçlik sancısı tutar. basit işlerde çalışan insanların şurada burada kendini göstermesi; içi kofluk, boşunalık.. halbuki bu dünyaya yaşama gelmiş olmasının farkında değil.