182 entry daha
  • anonim olarak yazmakta bir beis görmüyorum, buyursunlar:

    birkaç gün yazıştık. sonra buluşmaya karar verdik. güzel bir restoranda yer ayarladım. buluştuk.

    yemekleri söyledik, muhabbet ediyoruz. muhabbet döndü dolaştı hafta sonları genelde neler yaptığımıza geldi.

    "cumartesi benim gezme günüm" dedi.

    ben de "temizlik yapıyorum, çamaşır bulaşık işlerini hallediyorum" dedim gayrı ihtiyari, hiç bir alt anlam yüklemeden. zaten anlam yüklemek aklımın ucundan bile geçmez.

    "haaa..." dedi. "bulaşıkları biriktiriyorsun yani".

    ilk buluşmadayız yahu... o an soğudum, bitti kafamda. dedim bu kız benim belamı siker.

    yemeğin sonunda sağlam bir hesap geldi. ben hesabı ödemek üzere hazırlanırken kendi ödemeyi teklif etti. olmaz dedim. yalandan ısrar etti, ben de sevmiyorum "sen ödeyeceksin ben ödeyeceğim" muhabbetini dedim ve ödemek zorunda kaldı. ödedi ama acayip de bozuldu.

    bir de çok heyecanlıydı. heyecandan yemeğinin ucundan birazcık yiyebilmişti sadece. yemek de çöpe gitti ahhaha.

    o günden sonra iletişimi kestim, hiç aramadım sormadım. hala arada bir mesaj atar, sıra sıra iltifatlar dizer. ondan sonra "iyi kızlar yalnız kalıyor" bık bık bık. ilk buluşmada bari içinizdeki ruh hastasını saklayın gülüm.

    edit: bakın gencolar ben kızdan neden soğudumu anlattım ama kimse kızın hatası hakkında en ufak bir şey düşünmüyor. herkes hesabı kimin ödediğine takılmış. nöronları arasında sinyal iletiminde aksaklık olanlar için vurgulayayım; hesabın ödetilmesi sonuç bacım, sonuç. bir de burda yazdıklarının on katını özelden saydırıyorlar. vazifemiz tabii, boynumuzun borcu hesap ödemek. aksinin olmasına tahammül bile edemiyorlar.
1259 entry daha
hesabın var mı? giriş yap