• hikmet benol'un emekli albay hüsamettin tambay'a seslenme biçimi.
  • ah be hüsamettin albayım!

    özlediğimiz, özlediğimizi söyleyemediğimiz kişileri bir partide toplasak; yine en çok biz yalnız oluruz. yine en çok biz içeriz. sen mezelere yemek muamelesi yaparsın, ben kızarım. üçüncü dubleden sonra kitabe-i seng-i mezar okumaya başlarım. sen hatalarımı düzeltirsin. aslında biz gül gibi geçinip gidiyormuşuz be albayım. ama insan özlüyor işte. anları. aylar, yıllar değil. saniyelik anlar. saniyelerce güldüğümüz o anlar. meğer içimiz kan gülüyormuş, albayım. danimarka’da kokuşmuş birşeyler var. istediğimiz aileyi, istediğimiz hayatı, istediğimiz coğrafyayı biz seçemiyoruz. hep azınlığız albayım. hiç iktidar olamıyoruz. her gün guinness bardağında tuborg elli içmezsek uyuyamıyoruz. evet, yüzde yüz malt. yalnız uyuyoruz. hayali bir masal kahramanı için ağıt yakıyoruz. (bkz: alice in wonderland/@kral lear) dayanamamaktan korkuyorum. aklımı çıldırmaktan. boğulmaktan. dört beş yaşlarında falanım. yüzme bilmiyorum. dayım beni denize attı albayım. yüzme öğreneyim diye. çırpındım albayım. ölüyorum sandım. dört beş yaşında bir çocuk ölmeyi düşünmemeli. dört diyorum. bir elin parmakları bile yetiyor. oyuncak düşün o yaşta, dondurma, kağıt helva, bisiklet, ataride oyun geçmeyi düşün. ölümü düşünme. bir sürü basım hatası içeren roman karakterleriyiz aslında. çiçek abbas’ı sinan çetin’in çektiğine inanmadığımız gibi inanmıyoruz hayata, yaşamaya. birkaç saniye bırakıyoruz geriye. sadece birkaç an. gerisi alice, wendy, küçük prens. hepsi birer feyk. belki de kendi beceriksizliklerimizin faturasını hayata çıkarıyoruz. neyse işte albayım. karalama defterimizde karakter sınırlaması yok. yazdıkça yazıyoruz. özlediğimiz anlar geriye gelmeyecek. esastan.

    yine masallarla uyuyalım. hikayeler anlatalım. oyunlar yazalım. kalp ağrılarımızı, bir türlü muhasır medeniyetler seviyesine ulaşamayan bu ülkeyi, çöpleri zamanında toplamayan belediyeyi, cebimizde kalan parayı, yine sarhoş oluşumuzu, orhan veli’yi, sait faik’i, tezer özlü’yü, hayallerimizi, ertelediklerimizi, belçika biralarını, küçük prens’i konuşalım. yine ağlayalım beraber. ah be albayım. keşke birer roman kahramanı olsak da, hiçbir anlama gelmesek.
  • şu sıra açık radyo'da haftaiçi sabahları 07:30 - 08:00 arası hikmet benol'la birlikte tilbe saran'ın dilindedirler.

    (bkz: hüsamettin tambay/@ibisile)
    (bkz: albayım)
hesabın var mı? giriş yap