kitap sayfasını kıvırarak işaretlemek

• vandallıktır.
• zaman içinde sayfaların deforme olmasına neden olur. uzun süre bu şekilde durursa bu uçlar kopabilir.
• şekle değil bilgiye değer vermektir. işlevseldir. buna kızan duvara grafiti yapmaya,yazı yazmaya da kızar. çocuğunun resim çizmesine de kızar. oysa duvar hala işini yapabilecek durumdadır.
• kitabın bize ait olmasının verdiği rahatlıkla yapılan, seçici olunduğunda sonradan işleri kolaylaştıran durumdur bu. bazıları kitapla konuşmayı sever, yazmayı, işaretler çiziktirmeyi, ona cevap vermeyi, ortasına bastırıp sayfaları tam kapasitelerine ulaştırmayı, sayfaları kıvırmayı, hatta bazı sayfalarındaki fincan lekelerini, kum taneciklerini sever. bütün bunlar kitapla kurduğumuz ilişkinin yansıları ve anılarıdır. ha ama bunun alternatifi nedir, bir ayraç mı, post it mi.. olabilir, benim bir kitapta kullandığım içi boş bir tek içimlik neskafe ambalajı olmuştu, o kadar uzun süre kullandım ki sonunda işim bittiğinde o ambalajı atmaya uzun süre kıyamadım. kitap rafta duran bir süs eşyası ya da sonraki nesillere el değmeden bırakmamız gereken bir sanat eseri olmadığına göre kitap sayfasını kıvırarak işaretlemek, en azından kendisiyle konuştuğuma, ona dokunduğuma ve onu önemsediğime dair biz izdir.
• nasıl yapıyorsunuz ya kapağı çizilse içim acıyor diyerek karşılık vereceğim davranış.
  
  (bkz: kitap fetişti)
  (bkz: hele sahaf)
• (bkz: amlarına koyayım onların çok ayıp ediyorlar)
• akıllı insan ayraç koyar, zeki ve pratik insan sayfayı kıvırır.
• teknik bilgi içeren kitaplarda çok işe yarayan pratik uygulama, bir romanın sayfasını kıvırmadım hiç.
• bir dünya kitap ayracım olmasına rağmen gerçekleştirdiğim eylem
• satırların altını çizmek yerine yaptığım eylem.