küğ

• (çok sesli) müzik anlamında ertuğrul oğuz fırat tarafından kullanılmış sözcük.
  
  "sanatçıyı bir çocuk gibi görebilmelisiniz, ilintisiz saydığınız şeyler arasındaki kişiliği var edecek olan ilişkiyi.. yaratıcının anlam kazandırma oyununa yaklaşmış olursunuz. eni sonu kendimden söz edeceğim için zor bir yazı olacak bu. kimi sevdiklerimden, dostlarımdan da... yalnız değilim..... bu yazı hiç yazılmayabilirdi; uğraştığım sanat dallarında -yır, küğ, resim- ortayakoymaya çalıştığım yapıtlarıma karşı süren umursamazlık, neredeyse düşmanlık durumuna dönüşmemiş olsaydı....."
  
  eski türkçe (özbeöz türkçe) sözlüklerde şarkı yahut müzikte makamları tarif ederken kullanıldığı de söylenegelmiştir.
  (bkz: ertuğrul oğuz fırat)
• pek çok türk lehçesinde ses, musiki, makam ve ahenk anlamlarına gelen kelime.
  
  yani divanü lugati't-türk'te besim atalay'ın köğ olarak okuduğu kelimenin aynısı, dlt'de şiirin aruzu, ırın ölçüsü diye açıklanmış.
  “bu yır ne köğ üze ol/ bu şiirin ölçüsü, vezni ne üzerinedir, bu şiirin tartısı ne üzerinedir”
  (cilt 3, s.131)
  
  köğler kamuğ tüzüldi
  ıwrıg idhiş tizildi
  sensiz özüm özeldi
  kelgil amul oynalım
  (ırlamalar bütün düzüldü, ibrik, kadeh dizildi, sensiz özüm özledi, gel de yavaş yavaş oynayalım.)
  
  "kü ve kö harfleri ile başlayan kelimeler türkçede hep canlı, parlak, göz alıcı, iç açıcı, devingen, güçlü ve yaşam kaynağı yansıtan kelimeler olarak karşımıza çıkmaktadır. sözgelimi bütün canlılığın yaşam kaynağı olan kün yani güneş, yeryüzünün en parlak tabakası olan köl
  sonradan göl, bedenin canlılığını yansıtan kön veya gön, yine bedenin en parlak organı olan köz ya da göz örneklerindeki gibi türkler, uyumla seçilmiş ve bir estetik bütünlük oluşturacak tarzda birleştirilmiş işitmeyle algılanan sesler sanatına küğ demişlerdir."
  (yavuz daloğlu - eski türklerde musiki)
• ayna yüzeyinde ortaya çıkan pas, leke.
• islamiyet öncesi türk tarihi kültür ve medeniyetinde müzik alanına dair bir terimdir .. "melodi" anlamına gelir ...
• melodi.