yalnız kalmaktan korkmak

• (bkz: her nasilsa yalnizsin)
• surekli sevgili degistiren, bir iliskisi bitmeden digerine baslayan ve hatta bir iliskisini bir digerine baslamadan bitiremeyen kisilerin icinde bulundugu durum.
• yalnızlığın ne olduğunu bilmeyenler için tanımlanamaz.
  yalnız olmaktan korkmak, aslında insanın kendisiyle yaşamak ve ölmek zorunda oluşunun kabusudur. hayatınız boyunca asla kimsenin tam olarak sizi anlamadığını düşünüyorsanız, yakınınızdaki bir iki kişiye can simidi gibi sarılırsınız. hayatınızın boşluğu onların gelmesiyle dolacak zannedersiniz. fakat öyle olmaz.
  gerçek anlamda bir aileye sahip olmamış insanlar, eğer etraflarındaki herşeyi algılayacak kadar zeki, fakat algıladıklarına üzülecek kadar duyarlıysa, bu korku bir lanet gibi onların üzerine düşer.
  aptal olanlar anlayamaz, katı olanlar önemsemez.
  maslow'un ihtiyaçlar teorisinde fiziksel ihtiyaçlar ve güvenlik ihtiyacının hemen üstünde yer alan sevilme ve ait olma ihtiyacı insanı çevresiyle iletişim içinde olmaya zorlar. fakat eğer iletişim içinde olmaya çalıştıkça benzemediğiniz topluluk tarafından dışlanırsanız, korku sizi daha çok ele geçirir.
  ilişkilerinde ait olacağı birine sahip olmayı hayal eden yalnızlar klübü üyeleri, çevrelerindeki herkes tarafından yanlış anlaşılır veya hiç anlaşılmaz.
  ayrıca, fiziksel özelliklerinin üstünlüğünden ötürü çok fazla ilişkisi olanlarla, her ilişkide hayal kırıklığına uğradığı halde yeniden hayal kuracak duygusallığa ve bir kez daha hayal kırıklığına uğramayı göze alacak güce sahip insanları karıştırmamak, özellikle de, bu insanlara ilişki içinde olmazsa rahat edemiyor, diye hakaret etmemek gerekir.
  yalnızlıktan korkmamakla gurur duyanlar, asla yalnız olmamışlardır. hissetmedikleri bir boşluk ve anlamadıkları bir dünyada eşsiz kalmaktan korkmayanlar için jacques brel şöyle demiştir: "keşke bir günlüğüne yakışıklı olsaydım.. yakışıklı ve aptal.."
• sen gittikten sonra yalniz kalacagim. yalniz kalmaktan
  korkmuyorum da,
  ya
  canim ellerini tutmak isterse...
  
  evet sevgili, kim özlerdi avuç iclerinin ter kokusunu,
  kim uzanmak
  isterdi
  ince parmaklarina, mazilerinde görkemli bir
  yasanmisliga taniklik etmis
  olmasalardi eger!!
• kendisinden korkan insanlarin ruh hali. kendisini tek basina gerceklestiremeyenlerin, takintilariyla basbasa kalmak istemeyenlerin basina gelen durum.
• (bkz: yalniz yatmaktan korkmak)
• (bkz: korkunun ecele faydasi yok)
  
  you must know you are the lone one of your species,
  for in march through life you are alone,
  alone at the last supreme moment,
  alone you are the strongest friend you have.
  
  (bkz: hemingway)
• iki türde kendini gösteren fobi. birincisi evde yalnız kalmaktan korkmak şeklinde kendini belli eder. özellikle depremden sonraki günlerde, kişi her an deprem olabilir korkusuyla evde tek başına kalmak istemez. başkalarının varlığı kendini daha güvende hissetmesine sebep olur. ya da karanlık korkusu, eve hırsız girmesi türündeki diğer fobiler yüzünden yine yalnız kalmaktan korkma durumu olabilir. bir ikinci tür ise kişinin kendi kendine kalmaktan korkmasıdır; toplum tarafından dışlanmak, arkadaşının kalmaması veya hayatta tek başına kalmak gibi.
• sezen ve mazhar ustalar da bu durumla ilgili su yorumda bulunmuslardir:
  anladim sonu yok yalnizligin, hergun cogalacak...
  yalnizlik omur boyu
• kişinin yalnız olarak kaldığı evi sırasıyla akrepler, böcekler, ışıklıktaki lağım farelerinin sesleri ve kanalizasyon suları basmışsa gayet doğal bir süreç şeklinde sahip olabileceği, hatta kişiyi delirme noktasına kadar sürükleyebilme gücüne sahip korkunun vücud bulma süreci..