• zengin bir türkçedir, ama bazen gülümsetir insanı! örn: menevişlemek, ığıl ığıl ığıldamak falan....
  • yaşar kemal'den önce ümit olarak kullanılan umut da bu türkçeye dahildir.
    (bkz: #1182285)
  • (bkz: ötürgen)
  • (bkz: tevatür)
    (bkz: çünküleyim ki)
    (bkz: itin gotu)
    (bkz: imini timini kaybettirmek)
    (bkz: dengbej)
  • kullandığı türkçe onun uydurduğu bir dil değil. doğup büyüdüğü çukurova'da özellikle yukarı çukurova denilen kadirli osmaniye çevresinde halkın kullandığı dil.
    rahmetli ninem, annem, babam öyle kelimeler kullanırdı ki büyükşehirden yaz tatiline gelen yeğenim not tutardı sözlük oluşturmak için.
    bazan ben de yöresel bir kelime kullandığımda eşim dalga geçer uyduruyorsun diye, ben de referans olarak yaşar kemal'i gösteririm.
  • yoktur. halkın dili vardır.

    yaşar kemal halk dilini romanlarına en iyi yansıtan romancı sanırım. ben mesela heyye kelimesini annemden sık sık duyardım. ama aslında "he" demek istiyor da uzatarak söylüyor sanırdım. ince memed'i okuyunca anladım ki o kelime gerçekten "heyye"dir ve evet anlamındadır.

    bunu gibi unutulmaya yüz tutmuş ne çok öztürkçe kelimelerimiz var. artık memleketime gittiğimde dahi duyamıyorum. bir hüzün kaplıyor içimi.
hesabın var mı? giriş yap