anılarla yaşamak

• (bkz: anilariyla sevisenler)
• geçmişi özleyenlerin, geçmişi daha da özlemelerine neden olan bir süreçtir. insanlar yaşlandıkça, insanlar insanları kaybettikçe buna daha fazla ihtiyaç duyarlar, böyle daha mutlu olurlar. bu, bir geri gitme isteğidir belki de.
• (bkz: yok bööle bişii)
  zira anılar yaşanmış ve bitmiştir zaten.
  (olmamalıdır en azından.ayıptır, günahtır, zararlıdır bünyeye)
• (bkz: ah mazi)
  (bkz: gozumde canlanir koskoca mazi)
  (bkz: anilar simdi gozumde canlandilar)
  (bkz: anilar serpistirdim entrylerime sen nerdesin)
• goethe der ki: "eğer insanlar sürekli geçmişteki acıları canlandırmak uğruna bu denli çaba harcayacaklarına hâllerinden memnun olsalar, kayıtsız bir şimdiye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu."
  
  anılar kötü değildir, bize zaman zaman eşilik ederler ama zamanı bilmek ve zamanı kontrol edebilmek önemli. salt yönetimi onlara (anılara) kaptırırsak halimiz içler acısı olacaktır. yine de anılarda yaşamaktan iyidir anılarla yaşamak.
  
  bugünü yaşamayı bilerek anıları yöneterek elbetteki.
• peki ya insan unutmak istemezse,bir hükümdarın bile ölüm döşeğinde altın yıllarını düşünmesini engelleyecek insanüstü bir güç olamaz..
  
  hatıranın acısı hastalıklı bir haz veriyor...
• simdiki zamanla barisik olmayip barismak da istemeyen insanin aliskanligi,guvenlik ortami,siginagi.
• (bkz: proust)
• (bkz: ölmeden önce ölmek)
  
  (bkz: kudretli olabilmek)
• kocaman bir keşkedir aslında. geride kalanlara gitmek, geçmiş bir zamanda yaşamak istemektir kısaca. ileriye bakınca bir umut, bir müjde görememektir.
  
  bazen bedenimiz^* yardım eder bize, olmayan güzel anıları yaşamış gibi hatırlarız. aslında yokturlar. hiç olmamışlardır. sonrasında yaşadıklarımız öyle bir birikir, tortulaşır ki, olmayan bir zamana döner ruhumuz.
  
  hatta yalnızca "güzel anılar" da üretmez. sahici olsun diye, acı sahneler de yerleştirir hiç olmamış.
  
  bir gün, o günlerde küçücük bir kağıda karaladığımız şeyler çıkar karşımıza.
  
  not - gözlerimi kapattım, gitmiştin. bugün, üzerimden geçen 2. yıl. hiç görmedim seni. kimseyi görmedim zaten senin gibi.
  
  kocaman bir yalanı yaşadığını farketmek, beynimin ruhumu korumak için ne kadar çok uğraştığını görmek ne garip. görmüştüm seni^*. yüzüme baktın, "olmadı. neden?" dedin. "üzgünüm" diyebildim. gözlerin kızdı bana "çok sevmiştik" dediler. acıdı. "çok üzgünüm" dedim, başka bir şey bulamadım.