• tüketim toplumunda, sanayileşmeden beri sürekli olan ve olacak olayıdr. insanlar marjinal, farklı, nadir olanı ararlar, özel olmak isterler. bu özel olana talep, tüm kitlelere yayılınca da o şeyin marjinalliği kaybolur, popülerleşir. sonra yeni bir av ararız. değişmeyen tek şey "tüketim" denen durumun ta kendisidir. bu halkanın da dışına bir türlü çıkamayız..
  • çok alakalı ;
    (bkz: #4600513)
  • marjinallik popülerleşirse, marjinaller içinde pop kültür marjinalleşir. buradan da "ah ne kadar kitsch, ne hoş" nidaları ile pop kültüre akan marji'ler de fırlayıverir. oldu zaten bütün bunlar, gördüm ben... (bkz: bilmediğim bir şey söyle)
  • ancak sondan okundugunda tarifi yapilabilen bir olgunun damitilma cabasidir (zira marjinallik bizzat kendisinden bihaberdir, ancak disaridan ve disaridakilerin yanina biri tarafindan konuluverdiginde adlandirilabilir). iyice siliklesmis hayatlarin caril caril parlayip "beni de gorun artik" feryadina buldugu kolayci bir yanittir. peygamber olmak icin yapilmasi gerekenler listesi gibi okunan dusunur, sanatci ya da tutunamamis bir "kacigin" biyografisi ile gazlara geliverip "ben de marjinal olacam" diye heyecanlara gark olan guruhlarin, oykunulen o adamlarin ne olduklarindan degil sadece hangi yollarda pabuc eskittiklerinden feyz alan, fakat elbetteki yolda siginilabilecek rahat bir liman bulunur bulunmaz da oyun bozanlik edecek kadar zayif yonelimleridir.
  • misal toplumdaki genelgeçer, ezber söylemleri sözlüğe taşımaktan, kültür endüstrisinin en yıvışık tüketim malzemelerinin yine en yıvışık bir ağızla pazarlamasını yapmaktan öteye gidemeyen kimi yazarların sözlükte kendilerini marjinal hatta daha da ileri gidip anarşist filan ilan etmesiyle vuku bulan bir halttır bu. hayır, çokları hep öyle algılayageldiyse de, tam da bu yüzden artık burada üç kuruşluk mizah filan üretilemiyor kardeşim. mizahın ciddiye alınmadığı yerde bu adamlarla taşak geçen de kalmaz çünkü. şamar gibi patlar sonra yüzümüze çiğlik böyle.
hesabın var mı? giriş yap