hesabın var mı? giriş yap

  • 600 bin takipçili bir influencerla geçirdiğim iki gün doğrultusunda söyleyebilirim ki bu mecralarda gösterilen o hayatlar kocaman bir yalan.

    bu uygulamayı kullanan iki türlü insan var, göstericiler ve izleyiciler. göstericiler şaşalı hayatlarını ya da "mış gibi" hayatlarını sunarlar ve diğerleri de bu hayatları izlerler. izleyenler hayranlıkla izleseler de içlerinden öfkeliler çünkü isteyip de elde edemedikleri hayatları izlemekten mutsuz olup öfke duyuyorlar. öte yandan göstericilerin hayatı gerçek değil çünkü insan yaşadığı anları kayıt altına alma çabasındayken o anı yaşamaz o anı sadece kaydetmeye çalışır.

    yaşadığım bir örnekle somut hale getireyim. fotoğraf ve video editörlüğü gibi konularda çok bilgisi ve tecrübesi olan eski bir arkadaşım yaşadığım bölgeye geldi, yanında 600.000 takipçisi olan bir influencer ile. iki gün boyunca onlarla zaman geçirdim. fenomen olan kişi kamera önünde mutlu, neşeli, insancanlısı bir imaj yaratırken, kamera arkasında (yani instagram paylaşımları dışında) hiç de öyle değildi; asık suratlı, mutsuz, şikayetçi bir ruh halindeydi sürekli olarak.

    bir gün beni kaldıkları otele akşam yemeğine davet ettiler. fenomen arkadaş sürekli olarak oteli ve yemeğini paylaşmakla ve fotoğraflarını editlemekle meşguldü ve kafasını tüm gece boyunca telefonundan neredeyse hiç kaldırmadı. kafasını telefonundan kaldırdığı vakitlerde de asık suratlıydı ve memnuniyetsizdi. gece boyunca sohbete pek katılmadı. bu arada garsona da pek iyi davranmadı. otel personeli bize otelin misafiri gibi de davranmadı, bizimle ilgilenmediler, ruhsuz ve açıkçası umursamaz bir tavır içinde ve "bir an önce gitsinler" gibi bir hava içindelerdi.

    bir başka gün bölgeyi gezdirdim. fenomen kişi özellikle güzel kayıt ve fotoğraf alabileceği yerlere gitmek istedi ve tüm gün boyunca yine sadece çekim yapmakla ve telefonuyla meşguldü. çekimlerde kendisini çekerken çok mutlu ve eğleniyormuş gibi bir yüz ifadesi takınıyor ama nadiren telefondan başını kaldırdığında yine huysuz, aksi ve mutsuz birine dönüşüyordu.

    ve düşününce bu gibi kişiler gerçekte kendi hayatlarını yaşamıyorlar, telefona sıkıştırılmış bir hayatta bir tür avatara dönüşmüşler. kocaman bir hayatı el kadar bir cihaza sığdırmışlar ve tüm hayatları o telefonun içinde olup bitiyor. bunun için yaşıyorlar ve bundan ibaret.

    yani bu hayatlar gerçek değil dostlar. yaşanılan her anın kıymeti bilinmeli ve her an hissederek ince ince yaşanmalı. gerçek olan bu.

  • dünyanın en iş işi. mesela adam "biraz okuyayım da karı kıza hava atarım" diye başlıyor, felsefe sosyoloji psikoloji siyaset felsefesi allah ne verdiyse okuyor sonra büyük filozof oluyor, dünyayı yerinden oynatacak kuramlar ileri sürüyor falan. çok garip iş. ya kız? kız porşeli berkecan'ın yanında.

  • gelişmiş modern ülkelerde sokak köpeği yoktur

    bir tanesinde bile yoktur

    modern ülkelerde en önemli şey insan hayatıdır

    insan hayatından önemli hiç bir şey yoktur

    buna tehdit oluşturabilecek her şey yok edilir

  • büyük derin bir tavada yüksek ateşte karıştırılarak 5 dakikada yapılan, bir çok sebze, et, sos ve baharat içerdiği için aşırı derecede lezzetli olan noodle'ımsı bir çin yemeği.

    ben kendisinin üzerine yemek tanımam. o derece çok severim.

    yapmak isteyenler için tarifini vereyim (2 kişilik);
    malzemeler:
    - 1 büyük havuç
    - 6 adet marul yaprağı
    - 4 dal taze soğan
    - 3-4 diş sarımsak
    - yarım diş sarımsak kadar zencefil kökü
    - 20 dal kadar soya filizi (olmasa da olur)
    - 5-6 tane mantar
    - 4 tane ince biber
    - bir avuç kadar et, tavuk eti yada sosis
    - biraz ayçiçek yağı
    - biraz susam yağı
    - yarım çay bardağı kadar soya sosu (olmazsa olmaz)
    - 4 parça çin noodle'ı (migroslarda bulabilirsiniz)
    - ince pul biber
    - tuz

    yapılışı:
    1. bir tencere su kaynatın. su kaynadıktan sonra çin eriştelerini kaynar suya atın. al dante kıvamına geldiğinde ise ocaktan alıp süzün. noodle'ınız ne çok pişmeli ne de az. burası önemli.
    2. havuçlar ince ince uzunlamasına çöp şiş inceliğinde doğranır. dal taze soğan işaret parmağı boyutu kadar eşit porsiyonlara bölünür. sarımsaklar ve zencefil kökü ince ince yassı olacak şekilde doğranır. mantarlar da orta büyüklükte doğranır yatay şekilde doğranır. etler de serçe parmaktan biraz kısa olacak şekilde ince uzun olacak şekilde doğranır.
    3. önce bize derin bir wok tavası ve harlı bir wok ocağı lazım. wok ocağı yoksa ocağınızdaki en büyük gözü sonuna kadar açarak pişirebilirsiniz. neyse tavaya koyduğunuz yağ kızardıktan sonra en zor pişen şeyleri (etler, havuç) önce koyup iyice karıştırın. biraz pişsinler. sonra sarımsak, zencefil ekleyip karıştırın, biraz pişsinler. daha sonra da sırasıyla biber, mantar, taze soğan ekleyip pişmesini bekleyin, sonra soya sosunu ve susam yağını ekleyin, soya sosunun tüm malzemelerinize sinmesini bekleyin. üstüne ince pul biber ekledikten sonra en son da marulları ekleyin. marullar ilk başta kocaman salata porsiyonunda olacaktır taze oldukları için. gözünüz korkmasın. sıcaklığı gören marul söner minicik olur. marullar küçülünce renklerini kaybettirip daha fazla öldürmeden ocaktan alın. afiyet olsun.

  • yaptigim bir arastirmaya gore (ciddi ciddi insanlarla oturdum konustum "*nudge* ya bişi sorucam eglenceli bi geceden eve donunde bi mutsuzluk cokuor mu sana da" seklinde 15 kisiye sordum... sonra baktim yüzdeye vuramiyorum 5 kisiye daha sordum yuvarlak hesap oldu) insanlarin yüzde 75 i (yani 20 kisinin 15 i) eglenceli bir geceden sonra eve geldiklerinde eger hemen yatip uyumazlarsa, inanilmaz bir mutsuzlukla karsilasiyorlar..

    boyle sanki içini pirçik pirçik bir şeyler edermiş gibi, inanilmaz bir yalnizlik, inanilmaz bir dram.. o an yaninizda savaş ay olsa, handy cam'i ile "nasil bir geceydi" diye sorsa, kisik sesi ile korkutsa, o derece..

    nette arastirdim, boyle dandik bir seyin arastirmasini yapan bir tek kendimin oldugunu farkettim.. ota boka sendrom bulan insan oglu, bu tarz bir mutsuzlukla kimse hastaneye gitmedigi, direk yatip uyudugu için bir ad bulamamis..

    ben buna izmir sendromu demek istiyorum arkadas.. maksat sehrimin adi yürüsün.. paris sendromu var, kudus sendromu var, stockholm sendromu bile var niye izmir sendromu olmasin.. bu da ilime, ilçeme bir hizmetimdir.