hesabın var mı? giriş yap

  • "original design was by ıtalian renaissance artist and glass designer leonardo ıncebelli." yorumu baya güldürmüştür. leonardo ıncebelli ne lan ahahaha.

  • 3 gün evvel amazon ormanlarında ritüeline uygun olarak deneyebildiğim efsanevi karışım. dini bir ritüeli var, kısa bir duayla birlikte konsantre olarak içilmesi gerekiyor. ormanın ortasında çember olunacak şekilde sandalyeler diziliyor, ve uzun bir sessizlik hakim oluyor. sonra ritüele uygun müzikler çalınıyor, sırayla şarkılar söyleniyor. bazı insanlar kusabiliyor, bu durum ruhun temizlenmesi olarak algılanıyor. buradan itibaren halüsinojen etkilerinden bahsetmek istiyorum. ritüel sonrasında kafamı yastığa koyduğum anla birlikte bir sürü renk ve geometrik şekiller görmeye başladım, sonra sesler arttı, sonra her şey aşırı parlaklaştı. gözümü açmaya çalıştığımda başka bir evrene geçtim. onlarca tek renk yırtıcı kuş vücudumu çekiştiriyordu, bense halüsinasyon olduğunu biliyordum ama gerçekte bulunduğum yere dönemiyordum. gözümü açmaya çalıştıkça başka bir evrene geçiyordum. her evrende farklı bir yaratık da olsa aynı hissi yaratan birini görüyordum. 8 evrenin 8'inde de bağlandığımızı hissediyordum. bazen bir kuştuk, bazen çiçek, bazen sadece bir renk. bazı evrenler yanıltıcıydı mesela, kaldığım orman evini görüyordum ama çok fazla ışık vardı, yanlış evrendi biliyordum ama dönemiyordum. aynı odada yanımda bir arkadaşım vardı, onla konuşmak istiyordum, onu duyuyordum ama bir türlü buluşamadık mesela, gerçek mekana dönemedim. inanılmaz bir enerjiyle doluyor vücut. bunu atmak için kahkaha atanlar, ağlayanlar, titreyenler oluyor. hızlanan kalp atışları ve titremeyle atmaya çabaladım ben. tanrıyı görüyorsun, kaybediyorsun. içkinin çok keskin bir tadı ve kokusu var, bazen benzer bir kokuyla aynı duyguların depreştiğini söylüyor yerliler. iowaska için amazonlara gelinir. gelinmelidir.

  • onbir, oniki yaşlarındayken arada annemle beraber gündeliğe giderdim. genelde büyük temizlik yapılacaksa ek yardım olarak. anneme beş veriyorlarsa bana da iki, üç verirlerdi. şimdi düşününce, çok küçükmüşüm ama erken gelişmiştim. bir de fakir fukaranın çocuğu pek çocuk olamaz. çocuk olmaya vaktimiz de paramız da yoktu. neyse bu bir başka entry konusu...ben aslında başka bir şey anlatacaktım;

    yine annemle gündeliğe gittiğimiz birgün, evini temizlediğimiz kadının eşi, mahmut amca, ertesi gün okuldan sonra onlara gitmemi ve bana kışlık ayakkabı alacağını söyledi. annem de okul çıkışı mutlaka gelmemi söyleyince gittim mecburen. mahmut amca ile kapıda buluştuk, sonra beraber yakınlardaki bir ayakkabıcıya gittik. annem gelseydi bari ama gelmedi. calismasi gerekiyordu çünkü. mahmut amca'yla ayakkabılara baktık. bir tane denedik, aldık ve çıktık. sanırım hayatımın en mutsuz günlerinden biriydi. ayakkabı alındıktan sonra da, eve geldikten sonra da sadece ağlamak istediğimi ama kendimi tuttuğumu hatırlıyorum. bir de sonradan mahmut amca anneme asık suratlılığımdan dem vurmuş. sanırım bunu, ayakkabı alındıktan sonra sevinçle bacaklarına sarılan bir çocuk hayal ettiği halde, eskisinden de mutsuz bir çocukla karşılaştığı için hayal kırıklığı ile söylemişti. aslinda cok iyi niyetli bir adamdi ve ailece cabamizi takdir ediyordu.

    buraya nereden geldim peki...dün nuri bilgi ceylan'ın kış uykusu nu izledim...orada da vicdanını (ki vicdan genelde korkakların sevdiği bir sözcüktür ve öncelikle güçlüleri dehşete salmaya yarar.)* rahatlatmak için fakir bir aileye para vermeye çalışan kadına kızarken hatıralar beni buralara getirdi galiba. kadın parayı açıklama yapmadan gizlice kapıya bırakabilirdi...ama hayır, o şık kıyafetleriyle yardım ettiği ailenin gözlerinde sevinç görme, minnet duygusuyla sarmalanıp sarılma ve başkalarının mutluluğuyla mutlu olma fikrinden ziyade, mutluluğu için teşekkür edilmesiyle tatmin olma yolunu seçtiği için.
    çoğu zaman insanlar egolarına yenik düşüyorlar, birilerine yardım etmek güzel de teşekkür beklemek niye? teşekkürü bırak da arkandan etsin. illa yüzüne edilince ne oluyor?

    bir çocuğu mutlu edecekseniz o çocuğa yapılacak yardımın gizli olmasına, hatta çocuktan bile gizli tutulmasına dikkat etmeniz lazım. eskiden bir laf varmış, sağ elin verdiğini sol el görmeyecek diye, ne doğru laf.

    bana şükret, sayemde bak yine iyisin'le iyi edilemiyor. kış uykusu bunun gibi pek çok anımı canlandırdı. daha gelirim ben buralara.

    * filmden alıntı

  • o kadar algıya rağmen deniz bitmiş.

    açlık ve sefaleti türkiye’ye getirdik artık diyor. kabullenmek de önemli. belki erken seçime doğru gider ülke.

  • engin günaydın'ın bu konuya değindiği, boğaziçi üniversitesi mithat alam film merkezi'yle 2010 yılında yaptığı bir söyleşi vardır.

    --- spoiler ---

    peki burhan altıntop’la ilgili çeşitli proje teklifleri geldi mi size?

    engin günaydın:
    çok. burhan altıntop seri haline getirilebilir, film yapılabilirdi. ve korkunç paralar da kazanabilirdi. ama meslek hayatımın sonu olabilirdi. bir daha iş yapmam çok zorlaşacaktı. ondan dolayı yapmamaya karar verdim.

    çok zengin bir adam olabilirdiniz ve kendi filmlerinizi de yapabilirdiniz. öyle bir lüksü geri teptiniz.

    engin günaydın:
    lüks hayatı çevremden biliyorum, bir işe yaramadığını da biliyorum. bir işe yarasaydı çok zengin olmak isterdim, ama psikolojik olarak çok faydalı bir şey olarak görmedim. çok zengin olmanın psikolojiye bir faydası olmadığı ortada. beni de mutlu etmeyeceğini iyi biliyordum. çok para kazanmak gizli bir virüs gibi arkadaşlarınla, ailenle olan ilişkilerini bozar. ilişkilerimin bozulmasını ve yalnız kalmayı istemediğim için çok para kazanmak istemedim ben. para kazanmak da bir yalnızlık aslında. çok görüyoruz etrafımızda, insanlar hasta gibi.
    --- spoiler ---

    kaynak

  • 8 sene önce evlendim kendisiyle 4 yaşında kızımız var. trip konusu çok önemli o konuda hakkını yemeyeyim. evlendiğimizde ki nikah yaptık düğün yok.iş yerinin bodrumunda alçıpan duvarla böldüğüm bir artı bir ev yaptım 9 ay orada yaşadık bir yatak bir koltuk dolap tv ile. çok mutluyduk . hanginiz kızınızı verir böyle bir adama. annesi babası da biliyordu yaşantımızı dedilerki beraber mutluysanız çöplükte yaşayın. önemli olan mutluluğunuz. sonra şartlar şehirler değişti başka bir şehirde hayata başladık başka iş, ev tuttuk ilk gün yatak süngeri aldık camlara gazete yapıştırdık 1 ay öyle idare ettik sonra tv ve koltuk sonrasında orta sehpa, sehpaya ayaklarımızı koyduk dedikki bizim lan bu sehpa güldük . kaçınızın anne babası kabullenirdi bunu kızlar ya da siz premsestiniz. şimdi güzel bi işim ve gelirim var annemin en sevdiği gelini yalan olmasın günde iki kere konuşurlar telefonda yaprak sarmasından karnıyarığa yapar hepsini telefondan anneme sorarak öğrendi. kızımın ana dili rusça akıcı türkce konuşuyor. eşim ing. yeminli tercüman, avukatlık okudu. ispanyolca biliyor benden iyi türkçe konuşuyor. ego sıfır trip hiç yok aileye saygı sonsuz annelik çocuk yetiştirme muazzam. eyyorlamam bu kadar.

  • beceriksiz siyasilerin, ekonomiden anlamadan ülke yönetmeleri sonucu "sıcak para nerden buluruz amk" sorusuna buldukları yanıt...

    kıdem tazminatının tüm kontrolü devlete geçecek ve dolayısı ile çalışanlar kıdem tazminatlarını taaa emekli olduklarında anca alabilecekler. yani işveren işçiyi çıkarsa dahi kıdem tazminatını ödemeyecek işçiye, o hakkın bizde saklı merak etme diyecek devlet ve o parayı işverende değil kendinde biriktirecek.
    yasanın çıkmasıyla beraber tüm kıdem tazminatlarının tamamı ya da kısım kısım bir şekilde kendine ödenmesini sağlayacak.
    böylece sıcak para gelecek ki krizi öteleyebilsinler.

    kriz kapıda değil artık, kriz başladı ve krizin deliği büyümesin diye önlem almaya çalışıyorlar.
    iç güvenlik paketi olsun kıdem tazminatı kaldırılması olsun.
    hep bunlar kritik planlar.
    hele olur da kriz çıkarsa diye suçlanacak adam da hazır. faizi düşürmeyen erdem başçı.

    ülkeyi belediye başkanı yönetirse daha çok şeyler göreceğiz.
    dini inanışlarının kurbanı olan türk halkı bazı şeylerin farkına varır mı merak ediyorum ama gün geçtikçe şemsiye daha derinlere doğru ileriyor ve korkuyorum ki mutlaka açılacak...