hesabın var mı? giriş yap

  • kesinlikle ses yalıtımıdır. adam yukarıda musluğu açıyor ve musluğun gıcırtısı aşağıya geliyor. hayır müteahhite bunu söylesen "abi senin kulaklar çok iyi duyuyor he " diye dalga geçer ama yaptığı ince duvarlardan utanmaz.

  • bu cevabı önceden çok baştan savma olarak düşünüyordum. hoş, ben de bu cevabı verebilecekler arasındayım ama hep bir kaçış, hakikaten müzikten anlamayan insanların verdiğini düşünürdüm ki "hep bu tarz mı dinlersin?"* sorusuyla açılan bir muhabbeti bu cevapla noktalayana kadar. neden? böyle başlayan muhabbette müzikten gerçekten anladığını düşündüğüm insanın çok sığ fikirleri olduğunu gördüm de ondan. dostum rockçısın, trance diye bir tarzı da kabullenmiyorsun ama armin van buuren diye bir güç var. türkü dinlemem diyorsun ama neşet ertaş diye bir güç var. bugüne kadar tek tip müzik dinleyen insana hiç rastlamadım. belirli bir tarza yatkın olabilirsin, genelde x tarz severim diyebilirsin ama sadece x'ci olmak çok sığ bir kavram bana göre. müzik çok geniş bir kültür sonuçta.

    herkes kendine göre kaliteli müzik dinliyor ama müzikle statü farkı yaratmaya çalışanlar var. albüm mü yaptın, dünya starı mı oldun ki dinlediğin müzik sana nasıl bir statü farkı kazandırsın. ben de artık tam böyle olmasa da buna benzer cevapla savuşturuyorum atakları.

    ne diyorduk; müzik iyidir, güzeldir, sektör büyüyor, önünü alamıyoruz vs.

  • maymunla ortak atadan evrildik yerine aslan, kaplan, kartal gibi karizmatik hayvanlardan evrildiğimizi savunsaydı bu teori bu kadar çok karşıtı olmazdı.

  • en kötü el yapımı çikolata, en iyi fabrikasyon çikolatadan çok daha lezzetlidir, saftır, kalitelidir. bazı el yapımı çikolata satan meşhur çikolatacılar şunlar:

    dünya çapında ün yapmış çikolatacılar doğdukları şehre göre:

    londra - ingiltere
    paris - fransa
    cenevre-isviçre
    brüksel - belçika
    stockholm - isveç
    amsterdam - hollanda
    oaxaca - meksika
    new york - amerika

    bizim memlekette çikolatacılar genellikle özel günler için faaliyet veriyor. canı çektiği zaman çikolata yiyecek ekonomik bir potansiyel olmadığı için bizim çikolatacılar da para kazanmak için mecburen (hepsi değil tabi) bu konseptte çalışıyorlar. yine de aralarında gerçekten çok lezzetli el yapımı çikolata üretenler var:

    istanbul
    pelit, genelde fabrikasyondur ama günlük bir miktar butik ölçekte çikolata üretirler. her şubesinde bulunmaya bu çikolatalar diğerlerine göre çok daha pahalıdır ama denk gelirseniz kaçırmayın.
    rumeli çikolatacısı, bence dünyanın en lezzetli dolgu çikolatalarını yapıyor bu adamlar.
    marie antoinette pralin çikolata sevenlerin vazgeçilmezi.

    ankara
    the chocolate art. çankaya'da bulunan bu çikolatacı sadece belçika usulü el yapımı çikolatalar üretiyor.
    patiswiss. ankaya'da doğubeyazıt caddessinde çalışıyor ve isviçre usulü el yapımı çikolatalar yapıyor. yeni bir mekan ama hızla büyüdü. cepa ve arcadium gibi avm'lere şube açtıktan sonra durumu nasıldır bilmiyorum ama çankaya'daki şubesi şahane.

    izmir
    gusto, 1991'de alsancak'ta kurulan bu dükkan kısa zamanda büyüdü ve şimdi türkiyenin çeşitli yerlerinde kendini gösteriyor. en güzel çikolataları izmir'deki butikte bulunanlarıdır. özellikle krokanları çok tutar.

    bursa
    b'choco yeni bir mekan ama meyveli çikolataları çok tuttu.

    erzurum
    şekerci osman, 60 yıllık mazisi olan bu dükkanın imalathanesine girdiğiniz anda çikolata nedir? nasıl yapılır? sorusunun cevabına kavuşuyorsunuz.

    trabzon
    fındık ocağı, hammaddesini belçikadan alıp fındıkla buluşturan şahane çikolatacı. en güzel ürünü elbette fındıklı krokan.

    kayseri
    hisar, türkiye cumhuriyetiyle aynı yaşta olan bu çikolatacı kayseri'nin yüz akı. yumurta çikolatalarıyla meşhur.

    sivas
    doğu şekerleme, 1949 yılında şekerlemeci olarak başlıyor ve şu anda madlen çikolataları dünyaya pazarlıyor. inatla franchising vermemek için direnmektedir aynı zamanda.

    denizli
    tatlı köşeye gitmedim ama çok duydum.

    adana
    ve son olarak bir zamanlar edo. genelde pastacı ve dondurmacı olarak bilinse de bir zamanlar 170 kadar el yapımı çikolata çeşidi vardı. tabi önüne gelene franchising vermesiyle bok oldu. bildiğim kadarıyla şu an çikolata yok.

  • deniz kenarında tatil yapma, deniz manzarasına bakma veya denize bakıp huzur bulma fikrinin son birkaç yüzyılda çıkmış olması.

    edit: birileri deniz-nehir farkını bilmeden kendince ayar vermeye çalışmış. bu yazıda nehirlerden değil denizden bahsediyor. nehirler tarih boyunca tarımsal sulamada kullanıldığı ve içme suyu sağladığı için için zaten kutsal bir yere sahipti. denizlerle nehirler aynı şey değil. daha en basit coğrafya bilmeden ve okuduğunuzu anlamadan başkalarına ayar vermeye çalışmayın.

    100-150 yıl öncesine kadar yazılmış neredeyse hiçbir eserde ve anlatılmış hiçbir hikayede denizden "huzur veren" bir şey olarak bahsedilmez ve deniz manzarası neredeyse hiç övülmez. genelde insanlar için deniz 2 anlam ifade etmiştir. ya ticaret ürünlerinin ve su ürünü yiyeceklerin geldiği bir kaynak ya da düşman askerlerin, işgalcilerin, korsanların, sellerin ve tsunamilerin geldiği felaketler kaynağı.

    tarih boyunca insanlar denizi iyilik veya kötülüklerin geldiği tanrısal bir kaynak olarak görmüşler ama hiçbir zaman huzur veren bir manzara veya tatil yapılacak bir şey olarak görmemişler. aynı zamanda deniz kenarındaki araziler tuzlu olduğu için fazla verim vermediğinden köylüler deniz kenarında yaşamayı tercih etmemişler. tarih boyunca krallar ve padişahlar sevmedikleri şahısları ceza olarak hep deniz kenarlarına veya adalara sürgün etmişler.

    mesela robinson crusoe ıssız adaya düştüğünde hikaye boyunca hiç deniz manzarasına hayranlıkla bakıp huzur bulmaz. 2 yıl okul tatili kitabında çocuklar hiçbir zaman deniz manzarasının güzelliğinden bahsetmez. ıssız adalarda geçen hikayelerde bile deniz ya felaket kaynağı ya da kurtuluşun geldiği yerdir ama hiçbir zaman manzarasına bakılıp da huzur duyulan bir şey değildir. eski mısır yazıtlarında nil nehrinden bir bereket kaynağı olarak bahsedilir ama akdeniz'den hiç övgüyle bahsedilmez. antik yunan yazılarında dağlar taşlar bile övülür ama denizin verdiği huzurdan hiç bahsedilmez. eski şiirlerde, ilahilerde ve kutsal metinlerde hiç denizin huzur verdiğinden bahsedilmez.

    1800'lerden sonra avrupa ve amerika'da zengin kesim deniz kenarlarında arazi satın alıp buralara yazlık villalar ve tatil köyleri kurmaya başlayınca deniz manzaraları kıymete binmeye başlamış. eğlence için plaja gitme kavramı da bundan sonra başlayan bir şey.

    kaynak soran olmus.

    https://www.smithsonianmag.com/…al-place-180959538/

    https://www.washingtonpost.com/…going-to-the-beach/

    https://dailyhistory.org/…ory_of_going_to_the_beach

    https://www.theatlantic.com/…r-of-the-beach/279175/

  • yaz dizilerindeki yakışıklı, kaslı, ceo gibi bir tip hayal ediyorsunuz ama muhtemelen bi kac apartmanı, malı mülkü olan bi emmidir ya da çok merkezi yerde dükkanları olan bi dayıdır.

  • ' keske her gun cuma olsa diye durum paylasan gerizekali arkadaslarim. her gun cuma olsa haftasonu tatili nasil olucak lan '

  • ırak'ın kuzeyinde şehit olan 6 askerimizden piyade er yasin karaca'nın tokat'taki evini görüyorsunuz.
    görsel
    lüks villalarında keyifle oturup son model araba koleksiyonu yapan siyasetçiler vatan millet nutuğu atarken utanır mı? sanmam.
    devletin mal varlığını yeyip de şu gariban aileyi bu hale sokanlar umarım kahrolur gider.