hesabın var mı? giriş yap

  • allah rahmet eylesin. merak ettiğim şeyler var ayrıca. ben rahmetliyi izleyerek youtube'da oha diyorum ile yapyap kanalını tanıdım. şimdiki üçlüyü o kadar tanımıyordum bile. açıkçası rahmetli gittikten sonra hiç izlememeye başladım.

    merak ettiğim ise şimdi o üçlünün filmi çıkıyor ve adamlar instagram'dan cem için "eski çalışma arkadaşım" diye bahsediyor. lan sen bu noktadaysan "eski çalışma arkadaşım" dediğin çocuk sayesindedir. ne oldu ne bitti bilemem ama hiç mi hukuğunuz yok aranızda? youtube kanalını bu çocuk büyüttü resmen. kendi emekleriyle bu günlere geldi. bu çocuk olmasa sizin kıllı, kel suratınıza bakmazdı millet. melek gibi, sempatik çocuk var diye izliyorduk.

    allah ailesine sabır versin. bir de "eski çalışma arkadaşlarına" akıl versin. bu çocuk sempatik olduğu için izleniyordu. en çok güvendiği, en çok yakın olduğu o insanlar kendisini tanımıyormuş gibi "eski çalışma arkadaşım" diye bahsedecek kadar umursamazlar. eminim adını bile anmadan gala yapıp, videolar çekmeye devam edeceklerdir. şimdiden facebook sayfası rahmet diledikten sonra komikli paylaşım yapmaya başlamış.

    bu çocuğun hakkını veremediklerini düşünüyorum.

  • kesin olmayan durumdur. rivayete göre, terhisten sonra sanki asteğmen arkadaşımız subaylığa devam etmişçesine arada geçen süre hesaplanarak rütbe bulunuyor imiş. yani terhisten sonraki 3 sene içerisinde savaş çıkarsa teğmen, 3-9 sene ise üsteğmen, 9-15 sene yüzbaşı gibi. yaklaşık 40 yıl önce terhis olanlar genelkurmay başkanı olarak savaşa katılıyor bu hesaba göre.

  • beklediğim gibi bir film değildi açıkçası ama yine de sevdim. filmdeki diyalog oldukça az ki bu da filmi oldukça gerçekçi yapıp seyirciyi içine alıyor. zannetmiyorum ki insanlar savaşta konuşkan olsun. açıkcası bir savaş filminden çok psikolojik gerilim filmi gibi, savaş filmlerine yeni bir açı getirmiş bence nolan. başrol olmaması, herkesin savaşta önemli olması, düşman askerlerinin yüzünün hiç gösterilmemesi falan küçük ama güzel ayrıntılar.

    sahnelerin çoğu alıp duvar kağıdı yapmalık; filmin renk skalası oldukça güzel. müziklerine ve ses efektlerine ise diyecek bir şey yok. nolan'ın en iyi filmi olmasa da izlenmesi gereken bir film olduğunu düşünüyorum savaşın ne kadar zor olduğunu size sadece görüntüyle bile hissettirebiliyor. filmde en sevdiğim cümle şu oldu: "men my age dictate this war, why should we be allowed to send our children to fight it?".

  • ortaokuldayken almanya'da yaşayan ama okumak için anne ve abisi ile türkiye'ye gelen bir arkadaşım vardı ki benim ve ailemin zihninde tam olarak bu kategoride yer etti.
    bir yaz tatili bitiminde beni evine davet etti. sohbet, muhabbet devam ederken birden "aa sana ne göstereceğim?" diyerek yerinden fırladı ve çalışma masasının (üstü kitaplıklı olanlardan) en ücra köşesinden bir kucak çikolata çıkarttı. hepsini tek tek nereden, ne kadara aldığını anlattı saatlerce, tabi bu arada bende ikram etmesini bekliyorum. anlatması bitince "çok güzeller değil mi?" diyerek hepsini yerlerine kaldırdı. böylesini ve bunu o günden sonra hiç görmedim.