hesabın var mı? giriş yap

  • hangi başlığa yazayım diye ararken çıktı karşıma. eziklik değil de ukte benimki. ortalamanın çok üzerinde bir başarıya sahipken, çocuk yaşta öğrenim hakkı elinden alınan, otuz olayazmış ancak halen içinden bundan mahrum bırakılmanın öfkesini atamamış ben...

    dün gecenin ortasında göz yaşları içinde uyandım. yine.
    insan bu yaşa gelir de hala kendini okul koridorlarında, sıraların üzerinde, dersliklerde görür mü diyorum. yine annemle kavga ediyorum, 13 yaşında yalvar yakar okumak istiyorum diye mücadele ediyorum tek başıma.

    elimden alınan çocukluğuma, sahip olmadığım hiç var olmamış anılarıma, öğrenmeye olan aşkıma, dört duvar arasına kapanmış 10'lu yaşlarıma, gençliğime ağlıyorum o kabuslarda.

    arayı kapatmak için kalkıp ders çalıştığım, gizli gizli kitap okuduğum uykusuz kaldığım geceleri, üzerine yine her sene birinci olduğum medrese derslerini, sekiz senede öğrenilecek ilmi dört senede hıfzettiğim o günleri hatırlıyorum.

    maddi her imkana fazla fazla sahipken bana istemediğim bir yol çizen aileme bakıyorum. sonra kaybettiği zamanı telafi etmeye çalışan kendime. yetişemiyorum.

    ezik değil ama eksik hissediyorum, kaybolmuş hissediyorum. geç kalmış hissediyorum. şu an olabileceğim yeri hayal edip olduğum yere bakınca, yapılan haksızlığı hatırlıyorum tekrar tekrar. öfkeleniyorum.

    bana sorulmadan tayin edilmiş hayatıma, elimde olmayanlardan dolayı, elimde olanlarla yaptığım seçimlerin beni getirdiği yere bakıyorum...

    çevremdeki insanların, sırf o "diploma" denen kağıt parçasına sahip değilim diye kaale almayışlarını, potansiyelimi görmeyi iletimi, cahilliklerini hazmedemiyorum.

    başka kadınların ne güzelliğine, ne zenginliğine, okudukları "iyi" okullara bakıp kıskanıyorum, imreniyorum...

    her şeyi sineye çekiyorum ama bunu aşamıyorum!...

    edit: mesaj kutusundaki sayıya şaşkınlıkla uyandım. sonradan anladım ki dünkü iç döküşüm debe'ye girmiş.

    elbette okumayı bırakmadım; liseyi açıktan bitirip, yaşıtlarımla mezun oldum. şu an ise açık öğretimden sosyoloji okuyorum. yine de bu bazı şeylerin yerini doldurmuyor. şu an örgün eğitim almak istesem yine dış engellerle karşılaşacağım. yine de belki ileride olur...

    çok söylenmiş; herhangi bir üniversiteyi okumuş olmak için değil, ciddi anlamda kaliteli eğitim veren, bilgi üreten ve ürettiren bir okuldan derece ile mezun olmak isterdim.
    ne yazık ki, bu olsa bana açılacak kapıları, okuduğum kitaplar açmıyor.

    "maddi durumun yerindeyse önemi yok" diyen de var.
    benim için bu -elbette o da önemli ama- meslek sahibi olmaktan ibaret değil...

    evet, yine de okumanın yaşı yok ve bırakmış değilim ancak bazı şeyler zamanındaki gibi olmuyor ve yaşadığımız bazı şeyler unutulmuyor.
    ben de bunun vermiş olduğu anlık duygu yoğunluğu ile yazmıştım.

    son yazdıklarım bölük pörçük oldu biraz ama...

    attığınız her mesaj ve iyi dilekleriniz için tek tek teşekkür ediyorum.*

  • bi bakalım:

    ich bin hede (ben hedeyim)
    ich komme aus der turkei (türkiyeden geldim)
    ich trinke suppe (çorba alayım ben)
    wie alt bist du (kaç yaşındasın)
    wie heissen sie (adınız nedir)(galiba)

    yok yok yine nankörlük yapmayalım bak bu kadar şey biliyoruz, iyi yani. çok şükür bunlarla aç kalmayız açıkta kalmayız. cevap verirlerse anlamış gibi yaa yaa diyip iki sırıtırız olur zaten. bide bunlara ek olarak anadou lisesindeki arkadaşlarla evde videodan öğrenilen bi almanca çeşidi var ama, onun konuyla pek alakası yok sanıyorum.

    not: yukarıdaki cümlelerin öğreneli bi 6-7 sene geçti, anlamları ve imlaları konusunda hiç ama hiç iddialı değilim.

  • bize ne ya. turistler düşünsün.
    konsolosluklara falan gidip dertlerini anlatsınlar.
    tanım: türk vatandaşlarını ilgilendirmeyen durum.

    yanlış anlaşılma editi: bu taksiciler türkler'i almıyor ya, alsa da mesafe beğenmiyorlar falan. ona gönderme işte. esprisini açıklamak zorunda kalan adam oldum ya la.

  • o kadar da kolay kurulabilecek bir cümle olmadığını önce fenerbahçe, sonra da beşiktaş taraftarı gördü. ne diyelim başka sefere artık.

  • akıllı telefonların ve gelişen teknolojinin insanlığı karşı karşıya bıraktığı parmak deformitesi. saatlerce elden bırakılmayan telefon eğer serçe parmağa yanlış bir baskı yapacak şekilde tutulacak olursa bu deformite oluşabilir. örnek yanlış tutuşlar 1, 2, 3, 4, 5, 6. şu entryde (#35004248) gördüğümüz gibi telefonu yanlış bir şekilde tutmak serçe parmakta ağrıya da sebep olabilir. bazı serçe parmak ağrıların sebebi telefon ağırlığından kaynaklıdır ve sonrasında geçer ancak uzun süreli yanlış tutuş serçe parmağı yamultabilir. hiç durmadan kullanıyor olsak da her zaman elimizde tutmak zorunda değiliz akıllı telefonlarımızı. telefonu elimizde saatlerce tutmamızı gerektirmeyen şu tarz aletlerbulunuyor. parmakları ağrıyanlar için güzel bir çözüm yolu olacaktır. şunu söylemekte de fayda var. telefonu uzun süre kullanmak katiyetle bu deformiteye yol açar demek anlamsız olur çünkü uzun süre kullanmanın yanında başka bir tetikleyici etmen bulunuyormuş genelde. bunlardan en göze batanı telefonu yanlış tutmak. akıllı telefonların kullanımının artıyor olması duruş bozukluklarında artışa sebep olduğu gibi parmak ve el deformitelerinde de artışa sebep olacağı ortada. şu anda etrafta duruşları yaşlıları andıran gençleri nasıl görüyorsak serçe parmağı yamulmuş yaşlılar da gelecekte bu kadar sık görülebilir. teknolojinin getirdiği faydaların yanında birçok zararının bulunuyor olması bana hep ironik gelmiştir.

    daha fazla bilgi için
    https://www.google.com.tr/…_pinky_is_real_or_is.amp
    http://www.dailymail.co.uk/…ed-way-hold-gadget.html
    http://www.wisediaries.com/…-to-your-pinky.html?m=1

  • şayet vatandan soğutmak gibi gizli bir gündemleri varsa gereksiz yere kurulmuş liselerdir. zira türk'üm, anadolu lisesinde okudum ve ülkemden nefret ediyorum.

  • 2023'e kadar bomboş bir içişleri bakanlığı deneyimlemişiz dedirten olaylar zincirinin son halkası.

    şimdiye kadar neredeydiniz ali bey de dedirtmiştir.

    mesaj yoğunluğuna binaen zorunlu edit: arkadaşlar bakanımızdan allah razı olsun, önceki bakanlarda iş yokmuş demek istiyorum yukarda. saygılar.