no man's land

• savaşın anlamsızlığını anlatan bir film olarak minimum şiddetle maksimum şey anlatmayı başarabilmiş bir filmdir. sanırım türü dram olan başka hiçbir filmde bu kadar çok kahkaha atılmamıştır.
  
  filmin başlarında iki askerin yaptığı konuşma aslında her şeyi anlatmaya yeter de artar bile:
  “savaşı siz çıkardınız”; “hayır siz”.
  “siz şunları yaptınız”; “siz de şunları şunları”..
  diye anlamsızca sürüp giden konuşma iki çocuğun bir hiç uğruna yaptığı kavganın komikliğine dönüşür.
  
  ve sona kalan: bir siperin içinde ve bir mayının üzerinde, elinde bir fotoğrafla hiç kımıldamadan yatan bir adam, herkesle birlikte yavaş yavaş uzaklaşan kameradaki bu hazin görüntüye aynı hazinlikte eşlik eden bir şarkı ve sessizlik..