immortal beloved

• gary oldmanın, hiç gary oldman seyretmeyen birine "allah'ım bu adamı hababam sınıfı üç buçuk'ta bile oynatsalar izlerim" dedirtecek bir oyunculuk gösterdiği filmidir.
  
  yıllardır her yayınlanışında izlerim (denk gelirse). insanı kendinden vazgeçmeye, yok olup 9. senfoninin çalmaya başladığı sahnenin sonlarına doğru gösterilen gökteki herhangi bir yıldız olmaya heveslendiren; beethoven'ı bu kadar çok sevmem için 9. senfoni ve pastoral senfoniden sonraki 3. şey. izlememek benim için büyük talihsizlik olurdu, sırf bu filmin içinde her seferinde kaybolmanın verdiği haz için bile izlemeye değer.