hong gaoliang jiazu

• mo yan'ın üst düzey romanı. özellikle kurgusu çok sağlam. bir ileri bir geri atıyor. her bölümün içerisinde bir ahenk ve bütünlük var. mo yan klasik romanı çok güzel eğip bükmüş. özellikle yaşar kemal'in bu romanı okumasını isterdim. yüz sayfa aynı şeyleri tekrar etmeden, farklı yöntemlerle de bu iş yapılabilirmiş demek ki. kullanılan mış'lı geçmiş zaman romana masalsı bir hava katmış. kızıl darı tarlaları, kan, vahşet... tam kıvamında. romanı birçok kişi sıkıcı bulduğunu yazmış gelgelelim ben romanı bir çırpıda okudum. oldukça sürükleyiciydi. başlı başına büyülü gerçekçilik içeriyor da denemez. hafiften dokunmuş geçmiş. bilhassa sondaki cinli kısımda.
  
  romanın eksikleri de yok değil. özellikle son kısımlar oldubittiye gelmiş. ihtiyar geng ve çopur cheng karakterlerini araya sıkıştırmak romanın sürükleyiciliğine darbe vurmuş. bana göre roman iki yüz üç yüz sayfa daha uzun olmalıydı. anlatılacak sürü sepet olay varken çat diye bitiyor, insanı dımdızlak ortada bırakıyor. yu zhanao'nun neden yıllarca japonya'da bir adada kaldığı hiç anlatılmadan geçilmiş. babasının neden 50'lerde evde bir deliğe girip saklandığı konusu da keza aynı şekilde. yazar, ninesiyle luohan amca'nın ilişkisini ilk bölümlerde kabullenip onaylamasına rağmen bu olaya ileriki sayfalarda en ufak bir girizgah yapmıyor. aralarında ne oldu belirsiz. bu kadar uzun ve karmaşık bir kurguyu tutarlı aktarmak güç bir iş. pekâlâ sonunu getirmek de. mo yan bu kısımları kotaramamış ama sağlık olsun. her şeyiyle eşsiz bir deneyimdi.