zhantai

• zhang ke jia bu filminde saniyorum seyircisine degisimi anlatmak yerine seyircinin degisen (donusen) hayatlara sadece taniklik etmesini istemis. filmdeki 4 ana karakter bile donusumu kavramamisken seyirciye olan biteni onlarin gozunden anlattigini soylemek pek dogru degilmis gibi duruyor.
  
  issiz bir colun yalnizliginda veya devasa eski yapilarin kuytularinda karakterlerin caresiz arayislari gosterilmis film boyunca. bu karakterler hayatlarina hukmedebilmekten o kadar uzaktirlar ki en kisisel problemlerini tartisirlarken bile sigaralarindan bir nefes alip surekli anlamsizca yere bakmayi tercih ederler. hemen hepsi sessizdir. ne yapmalari gerektigini kestiremezler. sanki birinin onlara olan biteni aciklamasina ihtiyaclari vardir. degisen hayata uymaya calisirlar ama nelerin degistiginin pek farkinda degillerdir. umutlari tukendiginde ise her seyi geride birakip kimseye haber vermeden cekip giderler. dunyayi dolasmayi hayal ederler ama filmin sonunda hepsi basladiklari yere geri donup degisimin (donusumun) onlara farz kildigi hayati yasarlar.
  
  film boyunca zang ke seyirciyi kasitli olarak tum bu yasananlarin disinda tutmaya calismis gibi. asla karakterlerin ne dusundugunu tam olarak anlayamayiz. kahramanlarin diyaloglarina bile oldukca uzaktan sahit oluruz. sanki dogal ortaminda cekilmis vahsi yasam belgesi seyreder gibi sadece olanlara taniklik ederiz. zaten tum 5nci donem sonrasi filmlerinde oldugu gibi bu filmde de belgesel tarzi oldukca belirgindir. son derece uzun sahneler ve karakterlerin suskunlugunda on plana cikan ortam sesleri de bu belgesel havasini destekler niteliktedir.
  
  hollywood sinemalarinin ortalama 10 saniyelik "cut" (bilemedim turkcesini) anlayisina alismis seyirci icin minimum 1 dakika suren sessiz diyaloglara sahip bu filmi seyretmek pek kolay degil maalesef. ancak cin'in sosyal tarihine merak duyanlarin donemin hayat kosullarini daha yakindan taniyabilmek icin seyretmesi gereken bir film.