yeşilköy sahili

• burada bir köpek toplumu var, her seferinde unutup dalıyorum bunlara. gecenin zifiri zaten yağmur da karşıdan geliyor, önümü görmeden körlemesine koşuyorum. gerçi koca koca lambalar da var tepede ama gözlük camıma yapışmış su zerrelerinden dolayı ışık göz küremin içinde başka başka yerlere dağılıyor. ışıklar içinde bir körlük yaşıyorum. zaten hayat da bir sürü ışığın içinde, o ışıklardaki mutluluğu görmeden mutsuz mutsuz yaşamak değil de... konu saptı ne diyordum, hah orada bir köpekler var işte, biliyorum oradalar ama bilmiyorum tam neredeler. ha şimdi ha şimdi derken çimlerin ortasında yatıyormuş bunlar, bodoslama girdim aralarına, sonra onlar da bana girdi. eşofmanımı falan yırttılar, biri ayakkabı bağcığımı yakalamış nasıl yaptıysa, ayakkabımın bağı çözüldü çok üzüldüm. bir de köpekler optik kamuflaj yapabiliyorlar, çimlerin içinde yatıyorlardı ya bunlar, birkaç köpek vardı yeşillerdi valla. yeşil köpek onlar uzaydan gelme belki. yeşil köpek olur mu olur, ben biraz evvel yeşil köpek gördüm. şimdi gidip tetanoz iğnesi olacağım, kib öptüm bye.
  
  geçen yaz da burada denize girmiştim, birkaç gün sonra kolum iltihaplanmıştı denizden mikrop kapmıştı, sonra düşmüştü kolum. bir de denizden çıkınca tshirtümü bulamamıştım çünkü çalınmıştı, eve kadar yalınayak başı kabak yürümüştüm birkaç sokak.