gündelik hayat teorileri

• bitki-hayvan-çocuk üzerinden ilerlersek;
  
  teori 1;
  kuş, kedi, köpek gibi hayvanları gözlemlediğimizde hiçbiri uyanır uyanmaz koşturmaya başlamaz. uzun uzun kendilerini esnetirler. yogadaki “aşağı bakan köpek” pozu en temel pozlardan biridir. hayvanlar bacak, omurga, kanat tüm eklemlerini esnetirler. biz ise yataktan kalkarız ve giyinip işe gideriz. 30’dan sonra masabaşı çalışanlar için eklem ağrıları tavan. yorgun, üzgün, yoğun olmaktan bağımsız olarak tuvalete gitmek nasıl bir ihtiyaçsa esnemek de o kadar ihtiyaç.
  
  teori 2;
  bu yıl evde biber ektim. normalde ev bitkilerim var ama sebze, meyve ile işim yoktu. biber suyu çok seviyor. bir gün eve geldim biberlerime baktım kaç gündür sulamamıştım, yapraklar tamamen aşağıya inmiş, büzüşmüş, renk gitmiş. atacaktım ölmüş diye. bir ihtimal sulamak istedim ve suladım. 20 dakika sonra gittiğimde mucize görmüş gibi oldum. bitki tamamen kendine gelmiş. bazen çok uzun saatler kendimizi susuz bırakıyoruz. içimiz aynen böyle kuruyor. dışımız, cildimiz çirkinleşiyor. enerjimiz bitiyor. su içmeliyiz.
  
  teori 3;
  anneannemin evinde üç tane kapalı kozalak vardı. aylardır dururlar. evde minik saksıları değerlendirmek için dekoratif olarak kozalakları boyadım. toprağın üzerine ektim. ertesi gün geldim kozalaklar açık hale gelmiş. toprak canlandırır. yogada da bir derste geçmişti kaybolduğunu hissettiğinde evren ile buluş, toprakla buluş.
  
  teori 4;
  geçmiş aylarda otuz kişilik şirket asansöründeyiz. kimse kimseye günaydın bile demiyor suratlarımız asık. biri çocuğunu getirmiş. çocuk bir anda bağırıp şarkı söylemeye başladı. kimseyi umursamadan. güldük haliyle. “hayat -başkaları ne der- diye düşünmeden yaşanır.”
  
  teori 5;
  yine bir kafede kahvaltı ederken iki ayrı masadaki çocuklar birbiriyle tanıştı ve saatler boyunca koşturup oynamaya başladı. biz yan masalarla tanışmayız, tuzluk istemeyi bile sevmeyiz. “insanlara gülümseyin aslında konuşmayı tanışmayı severler.”
  
  teori 6;
  bir entryde de yazmıştım çocukların düşme konusunu. yürümeyi öğrenirken onlarca kez düşerler. yine de denerler. denerler. sonucu umursamadan denerler. “vazgeçmemeliyiz.”
  
  teori 7;
  çocuklar küserler, bir saat sonra unuturlar. geleceği kurmazlar. geçmişe takılmazlar. “bağırsak ikinci beyin” diye kitaplar var. çocuklar, bebekler nesneleri koklarlar, hissederler, ağızlarına atarlar. biz genel olarak gelecek ve geçmişe takılı, tv izlerken otomatik olarak yemek yeriz vs. her şeyi zihinle değerlendiririz. “hisler önemlidir.”
  
  teori 8;
  bebekler iki üç sene konuşulanları dinler. sonra konuşmaya başlar. sonra okuma ve yazmayı öğrenir. en son dilbilgisini öğrenir. “dil öğrenmenin sırrı dinlemek ve konuşmaktır.”