hesabın var mı? giriş yap

  • ornek olarak:

    emirates havayollari hostesi yemek servisi yaparken gulumseyerek yaniniza gelip, kulak seviyesine egilerek yumusak bir ses tonuyla: "good evening sir. today we have grilled chicken with roasted vegetables or marinated beef in curry sauce with rice on the side. which one would you prefer?"

    thy hostesi, 5 karis suratla tepeden bakarak: "chicken or pasta". hele yolcu bi anlayamasin ne dedigini. "excuse me" falan diyene bagirarak "offff... chicken or pastaaaa"

    evet rezil amerikan havayollarindan ileride olabilirler. avrupa havayollariyla da bir cok anlamda yarisabilirler. fakat esas rekabet icinde olduklari asya ve ortadogu havayollarinin hosteslerinin ellerine su dokemezler malesef. yok maasti, yok yolcularin tutumuydu falan da adama ozru kabahatinden beter dedirten soylemlerdir. isin bu kardesim yapacaksin. guleryuzlu olmanin, nazik olmanin zor oldugu ortamda sen olacaksin. yonetimin hatasi tabi en basta. koy bakalim belli standartlar bu baglamda. uymayana da bas uyariyi, yaz siciline gor bakalim nooluyo.

  • işleri zamanında ve olması gerektiği gibi özenli yaptıktan sonra ister yatsınlar ister erkenden mesailerini bitirsinler. böylesi iki taraf içinde daha mutlu ve kazançlı olur. akıl, mantık ve bilim bunu söylüyor.

  • okuldayken öğretmenlerin kafası çalışan ancak haylaz öğrenciler için söylediği klasik bir söz vardır. “istese yapar.” bu sadece okul için değil, hikaye anlatıcılığı ve sinema franchise’ları için de kullanılabilecek bir söz. mesela star wars evreni yıllardır genişliyor ve anlatılacak yüzlerce, binlerce hikaye var artık. bunların kimisi hayli kötü olsa da potansiyeli yüksek bir yığın olay ve karakter de çıktı ortaya. bu nedenle star wars’un yeni üçlemesini izlediğinizde aklınıza gelen ilk şey bula bula bu konuyu mu buldunuz oluyor. the mandalorian ise haylaz öğrencimizin çalıştığı zaman gerçekleştirebileceği potansiyeli ve star wars evreninde işinin ehli insanlar tarafından ne kadar düzgün hikayeler anlatılabileceğini gösteriyor.

    dizinin ilk sezonunda hem katmanlı, hem de star wars’un western ruhuna uygun şahane bir hikaye anlatılmıştı. sezon finali de hikayenin tırmanacağı çok güzel bir noktada bırakılmıştı. şimdi ikinci sezonun birinci bölümünde bu başarı devam ettirilmiş mi bir bakalım.

    --- spoiler ---

    mandalorian’ın en güzel yönlerinden biri çok aşırı uçların olduğu bir evrende projenin merkezine hikaye anlatımını alması. şuan mesela zeitgeist uygun, izleyiciler villian’ların hikayelerini de severek izliyor. star wars da karizmatik kötüler konusunda hayli zengin. bu nedenle sith olma yolunda ilerleyen bir karakterin hikayesini eksik gedik anlatsanız bile pek çok izleyiciye diziyi beğendirebilirdiniz. ancak bu hikaye anlamında çok zengin bir durum olmazdı. ayrıca jedi ve sith mücadelesine geniş açıdan bakarsanız klasik bir iyiye karşı kötü hikayesi olduğunu görebilirsiniz. bu nedenle tarih boyunca binlerce sefer anlatılmış bu hikayenin bir yorumundansa gri bir karakter olan mandalorian’ın anlatılışı drama açısından çok daha başarılı bir tercih olmuş.

    tercih ilk sezonda böyleydi peki uygulanış ikinci sezonda nasıl devam ettirilmiş? mandalorian ilk sezonda ana eksenini merkezden uzakta olan karakterlerin mücadeleleri üzerine kurmuştu. sezon sonunda hayli büyük işler olmasına rağmen bunlar star wars evreni ölçeğinde çok küçük şeyler. bu sezonda ise yine anlatılmayanın hikayesini anlatmaya devam ediyorlar. bu açıdan başarılarını sürdürdüklerini söyleyebiliriz. çünkü jedi sith gibi görece daha alımlı karakterler varken jawa’lar, tusken’ler gibi konulara izleyicinin ilgisini çekebiliyorsanız iyi bir anlatıcısınız demektir.

    western ruhu da star wars için çok önemli. bu nedenle ikinci sezonun birinci bölümünde işlenen “bir silahşor gelir ve kasabalıların sorununu çözer.” mantığı çok uygun bir seçim olmuş. bölümün başında mandalorian ve marshal’ın tavernada karşılaşmaları, maskülenlik ve soğukluk ile pazarlık etmeleri daha sonra yaptıkları iş birliği tümden bu western mantığından geliyor. burada hikaye mantığı klişeymiş gibi görünebilir ancak bunu gerçek bir western filminde yaparsanız bu böyle sayılabilir. tutup aynı fikri başka gezegende geçen bir hikayeye “uyarlarsanız” yapılan şey klişenin tekrarı değil, başarılı bir hikaye anlatımı olur. ayrıca uyarlama sanılanın aksine çok kolay bir uygulama değildir. anlatılan hikayeyi döneminden koparıp yeni bir alana attığınızda ruhunun kaybolma riski de çok yüksektir. ya da hikayenin yeni geldiği evrenin hikayeye hiçbir katkı yapamaması da bu çabanın eğreti durmasına sebep olur.

    mesela romeo ve juliet’i nedendir bilmem cyberpunk’a uyarlamaya karar verdiniz diyelim. cyberpunk evreninin temelinde insandan arındırılmış dev holdingler, duyguların yapay şekilde oluşturulabilmesi nedeniyle yaşanan varoluşsal sorgulamalar ve karanlık, tekinsiz şehirler olduğu için romeo ve juleit’in romantik ruhu bu ortamda nefes alamaz. atıyorum romeo ve juliet’i iki rakip şirketin ürettiği yapay zekalar yapabilirsiniz ancak bu sefer ana hikayeden bir eser kalmaz. ekseni ana hikayeye yakın tutarsanız bu sefer de cyberpunk’ın akışa katacağı yeni bir şey olmaz. bu nedenle uyarlamanız muhtemelen felaketle sonuçlanır. ancak star wars başından beri western ile flört halindeydi. yıkık kasabalar, tekinsiz tipler, yasadışı kumar oynatanlar gibi pek çok unsuru sürekli görüyorduk zaten. mandalorian’da da aynı mantık güzel bir şekilde devam ettiriliyor.

    peki sezon nasıl devam edecek? yazının başında ikinci sezonun sakin bir şekilde başladığını söylemiştik. dizinin tonu da bu şekilde olduğu için çok büyük bir problem değil bu durum. ancak mando, star wars evreninin en gizemli canlılarından birini taşıyor yanında. çünkü yoda’nın ırkı hakkında çok az şey biliyoruz. wikipedia’da bile yoda’nın türü için “bilinmiyor” ibaresi geçiyor hala. bu nedenle baby yoda hakkında anlatılacak büyük bir hikaye beklentisi de var insanlarda. belki tonu bozmamak için mando, baby yoda’yı jedi’lara teslim eder ve bu şekilde final yaparlar. bu da olası ancak bu sezonda bir yükselme olacağının iki garantisi var artık. ilki, birinci sezon finalinde görülen siyah ışın kılıcı, diğeri de bu bölümün sonunda gördüğümüz boba fett. bu nedenle heyecan yüksek. bakalım bu sezon neler izleyeceğiz?

    --- spoiler ---

    sonuç olarak bu bölüm sezon açılışı için hayli başarılı olmuş. ilk sezonda yakaladıkları orijinal üçleme ruhunu da devam ettireceklerini göstermişler. bu nedenle bu ara takip edeceğimiz yeni bir şey çıkması beni hayli mutlu etti. her hafta bir bölüm yayınlamaları da güzel. böylece bir hafta sonu oturup tüm bölümleri tek seferde izleyemiyorum. öyle olsaydı üçüncü sezonu belirsiz bir süre boyunca beklemem gerekecekti. şimdiyse her cuma’yı iple çekmemi sağlayacak bir sebep daha var artık.

  • surekli bakistigim cook guzel bir kiz vardi. denize havuza sirf onun icin gidiyor sadece ama sadece derin derin bakisiyorduk. yasim o zamanlar 20 falan. havuzda olmadik hareketler yapiyor bur turlu beceremedigim ters taklalar atiyordum. ters takla sonrasi kafami suyun disina cikartir cikartmaz kafam baska yonde olsa bile hemen ona donuyor ve gozlerinde bana bakip bakmadigini, atlayisimi begenip begenmedigini anlamaya calisiyordum. neyse bir ogle vakti yine havuzda oldugunu gorup kosarak gittim. kendisi iki arkadasiyla birlikte suyu icinde havuzun tam kosesinda kenarlara tutunarak sohbet ediyorlar. birbirimizi gorunce gulumsedik ve ben acilisi yine ters taklayla yaptim(bu arada her atlayisimda sirtim suya sak diye carptigindan biber gibi yaniyor ama her seferinde sirtim biraz daha nasirlastigindan kelli aciya dayaniyordum). kafami bir kere cikartip nefes alip yine suyun icinden ona dogru yuzdum. ilk defa yapiyordum bunu. yani ona dogru ilk defa yuzuyordum. yuzerken bir taraftan bunu yapma diyordum kendime. cunku, nefesim anca yetecek ve onun oldugu kenarda su ustune cikacaktim. henuz onunla bu kadar yakinlasmaya hazir degildim. tam kenara geldigimde ani bir kararla su ustune cikmamaya karar verdim ve kenar duvardan destek alip(ayaklarimla kendimi itip) geldigim yone dogru yuzmeye karar verdim. fakat o da ne? bir duvarin bu kadar yumusak olmasi hic normal degil! er kisi olan 'gerizekali ben' o gucu duvar yerine kizin gobegimden aldigimi farkettim. resmen sevdicegimin gobegine cift tepik attim ve o saskinlik, utanc ve korkuyla hemen oradan uzaklasmak istedim. telasima telas aptalligima aptallik katarak guclu tekmelerimle yanindaki iki kizi ve yine sevdicegimi acilara surukledim. cirpindikca battigim bir bataklikti. nefesim bitmek uzere ben cikmak istemiyorum. caresizlikle cikip nefes alip gozyaslarimi gizlemek icin donup o tarafa bakmadan karsiya yuzdum havlumu aldim tam giderken baktim. evet ben kazanmistim. 3'unude dovmustum. sonradan kuzenimden ogrendigim kadariyla ciglik attirmisim hepsine. filmin sonu mu? bosverin!

  • yıllardır çok isteyip de bir türlü izleyemediğim filmdi truman show, nihayet bu akşam her saniyesini ağzım açık kalarak seyrettim. ed harris ve jim carrey'nin oyunculukları, senaryo, yönetim, tüm yapım harika. izlediğim en tam filmlerden, hiçbir yeri için şu şöyle olsaydı keşke demedim, ben uzman değilim tabii ama tahmin ediyorum hayatını sinemadan kazananlar da takdir etmişlerdir.

    sonra acaba dedim oscar almış mıydı bu muhteşem film, imdb'ye baktım ki a dostlar, aday bile olamamış en iyi film için, ve o yıl kazanan da shakespeare in love. hey maşallah deyip geçtim. gönlümün akademisinin bütün ödüllerini verdim gitti sana truman. canım benim.

  • uzun süre kimse ellemediği için tozlanmış olan bu cipsler, içeride yalnız bekleyen bir yaşlı adamın bakkalına aittir. kapının üstünde asılı duran file içinde voleybol topu benzeri plastik topları görünce bir an geçmişe yolculuk edilirmiş gibi olunur. ama sonra içeride görülen eski bir laptop bu düşünce bulutunu hemen dağıtır.

    kapıda bu cipsleri gördüğümüzde, hayatın çok hızlı akmadığı, yanlış, basit, atasözlerinin koşulsuz ifadesinden müteşekkil hayat görüşlerinin artık bu dünyada hakim olduğunu anlarız.

    tozlanmış bu cipsleri görünce, nazardan ötürü, güzelliklerinin bir bedeli olarak kör olmuş genç çiftlerin hikayelerine inanılan, yağmurlardan sonra mantar toplamanın çok önemli bir aktivite olduğu bu coğrafyada, artık, koşuşturmanın, küresel hırslardan bahsetmenin bir anlamı kalmadığını kabul ederiz.

  • bizde dev aile öğle yemeği olarak yapılandır, zaten bayramlaşmaya gelenlere pasta börek değil mutlaka yemek ikram ettiğimiz için o sofra akşama kadar kalkmıyor. birazdan kuzenlerim gelip sarma tenceresinin başına geçecekler, ben de "iki akşamdır ne çilelerle sardım ben onları, hızlı yemeyin kız" diyeceğim, istanbul'da yalnız olan arkadaşlarımı "hadi kalk bize gel ne duruyorsun" diye arayacağım, herkes elinde çeşitli tabaklarla akşama kadar evin içinde dönüp duracak, "tatilde yüzer eritiriz :(" yalanıyla tatlı yiyeceğiz.
    bu güzel bir şey, bunu sürdürmek gerek.