hesabın var mı? giriş yap

  • her gün yamaçtan tarlalarına ekine giden bi gelin-kaynana
    varmış.. iki adam gelinle kaynanayı gözlerine kestirmişler..bunları
    alıp kaldıralım, diye düşünmeye başlamışlar..bi gün, gelinle kaynana
    tarlaya giderken ortalığı yıkan bi ağlama duymuşlar..dinlemişler ki,
    kulübeden geliyor..çıkalım bi bakalım, demişler..gidip kapıyı
    çalmışlar... adamlardan biri açmış..

    kaynana:
    "hayırdır" demiş "ne oldu ? "
    adam demiş ki:
    "cenazemiz var...buyrun içeri"
    gelin kaynana içeri girmişler...giriş o giriş...!!!! adamlar
    işlerini halletmişler.. neyse..gelin kaynana evden çıkmışlar..

    gelin sormuş:
    "ana be, naapcaz şimdi ? "
    kaynana cevap vermiş:
    "valla gelin seni bilmem ama ben yedisine de gelicem kırkına da sevaptır...

  • tolstoy "millet açlıktan kırılırken ev,eşya bizim neyimize" diyerek evde ne var ne yok evsizlere filan dağıtır; dostoyevski de tolstoy'dan arta kalanları kumar parası için elden çıkarır. yani her türlü evinizden olursunuz o yüzden ikisiyle de eve çıkılmaz dediğim durum.

  • kendi verdiği puanları toplamayı bilmeyen tinercileri göz önüne sermiş fikstür.

    hiç boşuna düzeltme kardeşim screenshot aldım.

    az için şu mereti.

  • bir depremzede olarak aklımdan çıkmayan tek ayrıntı bu insan görünümlü tanımsız yaratıklar. bana 17 ağustos gününü anlat dediklerinde enkaz da geçirdiğim 12 saat değil, aklımda hep bunlar var. 99'da olduğu gibi büyük istanbul depremi olduğunda yine tek korktuğum şey deprem sonrası bunların aramızda gezmeleri olacak. çevrenize, sevdiklerinize sahip çıkın. sadece binanın yıkılması değil konu çünkü. sonrası daha da acı olacak. çok büyük insanlık ayıpları yaşanıyor. en büyük kırılmam bu oldu 99'da. en büyük acım hala bu. çünkü bugün olunca yine aynı şeyler yaşanacak.

  • twitter binasına elinde lavabo ile girmesinden belliydi temizlik yapacağı. ama çok hızlı bir başlangıç yapmış

  • dergiye yazı yetiştirmeye çalışırken bilgisayarım bozuldu. ne yapayım derken aklıma babamdan onun bilgisayarı ödünç almak geldi.

    annem ve babam, büyük bir fedakarlık yaptı, ücretsiz iznim bitip işe başladığım dönemde çocuklarımla ilgilenmek için izmir'den gelip karşı apartmanıma taşındılar. yani komşum oldular.

    gittim aldım komşudan bilgisayarı. yazıyı yazmak için bir açtım, masaüstünde kocaman bir fotoğrafım. muayenehanedeki koltuğuma oturmuş gülümsüyorum.

    insanlar küçük çocuklarının fotoğrafını masaüstü resmi yapıyor ve bu normal geliyor ama babamın kocaman bir kadın olan kızının fotoğrafını koyması hem beni gülümsetti hem de mutlu etti. bilgisayarı her açtığında ona bakıp gülen kızını görmek istemiş demek.
    canım babam.