8 milyar insanın boku sidiği nereye gidiyor

• hepsi ortadoğu'da toplanıyor kardeşim.

abd'de robotun kendi varlığının farkına varması

• artık tek derdi, hidrolik yağın litresinin kaç dolar olduğudur.

annenin söylediği unutulmayan sözler

• uzun seneler boyunca sigarayı bırakmam konusundaki ısrarlarının^* ardından nihayet bunu başardığımda geçen şu diyalog:
  
  + anne nihayet bıraktım ben..
  - neyi, o adını bile anmak istemediğim pis şeyi mi
  +evet
  - allahımmmmmm (çeşitli dualar ve sevinç gösterileri takip eder) dile benden ne dilersen kızım
  +heheh saol anneciğim ama biraz sinir yaptı bende
  - olsun kızım. beni döv. gel beni döv yavrum.

2 milyon suriyeli türkiye'de artık kalıcı

• esad'ın muhteşem başarısını göz önüne seren haber. adam güney'de rahat rahat halkıyla yaşarken ne kadar işe yaramaz adam varsa türkiye'ye kitledi.

sizinle eğlendi benimle evleniyor

• (bkz: hiv testi)
  şiddetle önerilir.

charles bukowski

• " ne kadar hüzün vardı her şeyde, işler yolunda gittiği zaman bile."

ahlam albashir

• yarın şahsım çıkıp dese ki "milletim bunları ülkeye dolduranların hesabını sandıkta sorar" akepe %60 oy alır.
  
  tanım: suriye uyruklu terörist.

mesai saatlerinde dışarıda dolaşan kalabalık

• haftaiçi off olup caddede gezinirken gördüğüm midpoint'u kırıntı'yı filan tıklım tıklım dolduran havalı güruh! kimsiniz olm siz? mirasyedi misiniz nesiniz? diye haykirmak istemisligim vardır benim de, evet.

sırt çantasını çıkartmayan ayaktaki yolcu

• toplu taşıma araçlarının yetersizliğinden şikayetçi olacağına, adamın sırtındaki çantanın kapladığı yarım kişilik alanın derdine düşenleri kızdırır.
  
  (bkz: türk insanı/#31442860)

yaşlı bir garson görünce çöken hüzün

• o garsonlardan biri şu an 55 yaşında olan babamdır. küçüklüğünden beri yurtiçi-yurtdışı lokantalarda çalışmış yani bu sektörde ömür çürütmüş. her mevkide çalışmış ve en son bir kaç sene önce yaşanan olumsuz olaylar sonucu garsonluğa geri dönmek zorunda kaldı. babamın bunca yıldan sonra birilerine hizmet edecek olması fikri beni başlarda çok üzüyordu. daha sonra bunu neden yapmak zorunda olduğunu düşündüm; emekliydi ve evde oturabilirdi. ama bakması gereken ben ve 3 kardeşim vardı. en büyük amacı bizim hayatımızı kurtarmamızdı. bunu garson maaşıyla başardı. 2 ablam meslek sahibi oldu, ben üniversitedeyim ve kardeşim bu sene üniversiteye gidecek. belki de görseniz hüzünleneceğiniz adam dünyanın en gururlu en mutlu adamı. eve gece gelişinde asla çok yoruldum demiyor hep bizden bahsedecek bir konu açıldığında ne kadar gururlandığını anlatıyor. ona terbiyesizce, kabaca davranan birinden bahsederken ben ve kardeşlerimin asla böyle olmadığımızı düşündüğünü ve bizimle gurur duyduğunu söylüyor. hüzünlenmeyi bir kenara bırakıp insanların hangi yaşta olurlarsa olsunlar yaptıkları işleri takdir etmeyi öğrenelim. bir de garsonlara teşekkür etmeyi, elinize sağlık demeyi unutmayalım ^*