hesabın var mı? giriş yap

  • ne yaparsam yapayım kendini yeterli hissetmemektir.
    ben öss'ye hazırlanırken çok çalışmamıştım. nispeten puanı düşük bir bölüm istiyordum. övünmek gibi olmasın sınavı totomla yapsam bile giriyordum istediğim bölüme. ama riske atmak istemedim. çalıştım, elimden geldiğince çalışıyordum ama elimden gelenin en iyisi bu değildi. en azından çalışıyordum. sonra sınava girdim. beklenenden çok daha iyi bir puan aldım. aklımda hiç mi hiç olmayan bir bölüme girdim. hiç pişman olmadım; hatta şu an benim ben olmamı sağlayan bir meslek oldu (ki bu başka bir hikaye).
    sonra nedense üzerime ilk sene bir azim geldi. ilk sene ortalamam doruk yaptı. iyiki de yapmış, sonraki senelerde istikrarlı bir düşüşe geçti; ama o ilk sene ortalaması beni hep kurtardı ve ortalamamı yüksek tuttu. yine aynı olay, elimden geldiğince yapıp elimden gelenin en iyisini yapmadım.
    elbetteki üniversite bitmesin istemiştim, bu sebeple yüksek lisansa başvurdum. bu seferki biraz uzun sürdü. beklenenden 2 sene sonra bitirebildim. tezimi yazdığım dönem dışında yine aynı hikayeye döndü tabi. akademi hoşuma gitti, doktoraya başvurdum.
    ve şimdi doktora yapıyorum. tez aşamasında değilim tabi, hala ders alıyorum. iyi gittiğini düşünüyorum; ama sanki birşeyleri eksik yapıyorum gibi. bu kadar anlattım böyle elimden gelenin en iyisini yapmadım diye, yanlış anlaşılmasın, hiçbir zaman ortalama bir öğrenci/insan/akademisyen olmadım. her yaptığımı dereceyle bitirdim; ama sanki elimden gelenin en iyisini yapmadığım için kendimi yalancı gibi hissediyorum. sanki birgün birisi aslında başarımın gerçek olmadığını yüzüme vuracakmış gibi hissediyorum. sanki hep bu geldiğim yere şans eseri gelmişim gibi hissediyorum. sanki ne yazsam saçma, ne düşünsem akademik anlamda anlamsızmış gibi geliyor ve hatta tez danışmanımın benimle çalışma fikrinden pişman olacağı gibi düşünceler geçiyor kafamdan. sürekli bir endişe, sürekli kendimden kuşu. bu geçecek mi acaba yoksa hep böyle mi olacak?

  • türkiye şartlarında saçmalıktır. biri daha çok güzel noktaya değinmiş; "türkiye'de kibarlık, korkaklık olarak görüüyor". sonuna kadar katıldığım cümle.

    bakın haftasonu bir yerden yemek siparişi verdim. baya güzel pahalı bir yer ve yemek. saat 7.30 gibi gelsin dedim. tabi dediler. adresi verdim. süper. ödemeyi de yaptım. harika.

    saat 7.30 oldu, gelen giden yok. 35-40-45 oldu eeh dedim 2 saat önceden bu saat için siparişi verdim 15 dakika da geç kalınmaz ki.

    aradım mekanı, dedim 7.30 siparişim henüz gelmedi, nerededir?

    "bakıyoruuuum, 7.30'a sipariş yok." oldukça kaba bir tonlama ile.

    bir yanlışınız olmalı, 7.30 için x x x x siparişi verdim ve ödemesini de yaptım.

    ben kibarca bunları söyledikle cevap şu;

    "beyfendi, yog işte yani gözükmediğine göre yog. veriyorsan alayım yeni sipariş. en erken 9 gibi glir yalnız."

    işte o an tekrar türkiye moduna girip, tüm o kibarlığı bırakıp; akşam akşam beni oraya getirtip rezillik çıkarttırma, ben saat 7.30 için ödememi yaptım, fişim de elimde. verdiğim sipariş yarım saat içinde ya gelir ya da ben gelirim oraya. başka da bir çözüm kabul etmiyorum demem üstüne.

    "tamam beyefendi ne demek, benzer bir sipariş vardı zaten şu anda yola çıkmak üzere, hemen onu size yönlendiriyorum. en geç 10 dakika sonra sizde."

    türkiye'de kabalık her şeydir. kabadayılık inanılmaz güzeldir.

  • tum mal varligini telefona yatiran insanlara garip gelen eylem.
    kaybetmeyi kaldiramayacagin bir mal aliyorsan ya onu sigorta edersin ya da alternatif daha ucuz urunlere yonelirsin.
    (bkz: hayat bilgisi)

  • kemerkoy termik santrali bolge icin onemli bir elektrik uretim merkezi. santraller yangin deprem gibi afetlerde ayakta kalacak sekilde tasarlaniyor ancak bu denli buyuk bir yanginda kullanilamaz hale gelecegi acik. oyle patlar boyle patlar milas haritadan silinir laflarina itibar etmeyiniz. santraller icinde hidrojen tanklari olur ve bu tanklar bosaltilip su ile dolduruldu ancak degirmen, konveyörler ve kömür alma sahalarinda ne kadar komur oldugu mechul. yangini daha da harlayacak olan bu kömür havzasidir. santralin icindeki degirmenlerde ve yanma odasi kanallarinda bulunan komurler yangini daha da siddetlendirecektir. bu santrale 22 km uzakta baska bir santral daha vardir mi burasi tam cam ormanlarinin icindedir, buraya kadar yurumesini tahmin bile etmek istemez kimse. suan butun guc santral etrafinda toplaniyor olasi bir gelme durumunda mudahale icin ancak havadan mudahale sart oglu sart. milas belediye baskani gunlerdir santral konusunda bas bas bagirip ucak istedi ancak herkes kör sagir dilsiz. suan santralin sahibi olan ictas firmasindan herhangi bir aciklama veya acil onlem planlarini acikladiklarino gormedim. anlik olarak ruzgar cok sert esmektedir. suan icin evrene ruzgarin yon degistirmesi konusunda pozitif enerji gondermekten baska care goremiyorum, keza ucak helikopter olaylarina girmeye gerek yok.

  • eğer engelli bir birey değilseniz,merdiven kullanmanızı tavsiye ederim! hatta merdiven çıkmak istemeyenler için yürüyen merdiven dahi bulunuyor! çok etkileyici değil mi

  • hangi akla hizmetse dolduruşa ve gaza gelinip koroya girilir. üstüne üstük bu gazla solo söyleme yüzsüzlüğü gösterilir. lakin işler tıkırındadır. koroda sağlam bir popülarite yaratmıştır bu zibidi. koro hocasının gazı ile başka bir şarkı daha söylemek için mikrofon ele alınır, gurur ve huşu ile şarkı söylenir;

    çemberimde gül oya
    gülmedim doya doya
    dertlere karıyorum,
    günleri saya saya
    al bunu alamaz mısın

    içimdeki taraftarı susturamıyoum arkadaş..

  • avustralya'dadır ve uzağın da uzağıdır outback. kıyılardaki büyük şehirler dışında kalan kırsal bölge (the bush) değildir, ondan çok daha ötesi, çok daha uzağıdır.

    anadolu'nun on katı büyüklüğündeki bu uçsuz bucaksız, ıssız bölge dünya üzerinde insan müdahalesinin en az olduğu, doğal yaşamın korunduğu birkaç büyük bölgeden biridir. bu bölgede yaşayanlar havayolu ile acil sağlık hizmeti alırlar, çocukları ise radyo veya uydu iletişimi üzerinden eğitim alır. tam ortasında alice springs adlı yaklaşık 20 bin nüfuslu bir şehir bulunur. sanılanın aksine tamamen çöl değildir. içinde büyük çöller de vardır. güneybatısında britanya adası genişliğinde ormanlar bulunur, orta kesiminde sıradağlar vardır. doğusunda iç içe geçmiş doğal su kanallarıyla dolu iç anadolu bölgesi büyüklüğünde bir bölge bulunur. genel arazi yapısı steplerin ve kızıl toprakların hakim olduğu düzlüklerdir. bölgede ayrıca dünyanın en büyük artezyen havzası bulunur. dünyanın eski zamanlarında bu bölgenin tamamı su altındayken kayaçların altında çokça su hapsolmuştur.

    outback'te ulaşım zordur. kuzey-güney doğrultusunda darwin'den adelaide'a kadar alice springs'ten geçen bir yol yapılmıştır. tüm avustralya adasını kıyıdan dolaşan bir otoyol da vardır. ancak doğudan batıya outback'ten yani iç kesimden geçen otoyol yoktur. var olan yollar genellikle yarım yamalak ve topraktır. ulaşım ilk zamanlarda ingilizler tarafından bölgeye getirilen afgan deve kervancıları tarafından sağlanmıştır. günümüzde ise demiryoluyla ve outback'in uzun, dümdüz yolları ile özdeşleşmiş olan "road train" adı verilen uzun kamyonlarla yük taşınmaktadır.

    son olarak outback, avustralya'da geçen korku-gerilim filmlerinin de temel mekanıdır. klişe olarak gençler dandik bir arabayla outback yolculuğuna çıkarlar, ama outback'in bilinmez korkunç sakinleri vardır ve olaylar gelişir.

  • "paris, teksas’ı yönettiğim zaman (...) new york times’tan, los angeles times’a kadar pek çok yerde ‘buna ihtiyacımız yok.’ gibi yazılarla karşılaştım. amerikalılar kendilerine dışarıdan gelen bir bakışa değer vermiyorlar. hâlbuki avrupa’da birbirine o kadar yakın gelişmiş kültürler var ki, bizler birbirimizi eleştirmeye açığız. amerika ile avrupa’yı veya almanya’yı karşılaştırdığım zaman beni ümitlendiren bir şey var: burada insanlar en azından sorunlar üzerine konuşabiliyorlar. buradaki kültür konuşmak ve sorunları çözmek adına daha açık. ancak amerikalılar dışarıdan görülmeye açık değiller. belki de kendi kültürlerini en üst düzeyde kültür olarak, amerikan sineması etiketiyle pazarlamalarının nedeni de bu."
    (bkz: wim wenders)

    edit: güncelleme

  • 7 haziran 2020'de rize'de( ikizdere- sivrikaya mevkii) bir tır devrildi. 1 kişi öldü, tır 21 ton iran çayı taşıyordu. mevzuattaki boşluklardan yararlanılarak kaçak çayların( pek azı faturalı ve kayıtlı, büyük bir bölümü de kayıt dışı) yıllardır rize'ye getirildiği ve "türk çayı" olarak harmanlandığı ve paketlendiği çay üreticileri dayanışma derneği başkanı tarafından açıklandı.

    "çayın susurluk vakası" olarak ararsanız sonuçlara ulaşırsınız. sahi bu ülkede kirletilmeyen- bozulmayan ne kaldı ?

  • günümüz futbolunun geldiği nokta brezilya gibi kreatif adamların olduğu bir ülkeyi bile yemiş, bitirmiş. artık futbol üç günde bir maç yapan, tamamen fiziğe dayalı, bir nevi robotik futbolcular istiyor. ama biz eski futbol romantikleri ronaldo, rivaldo, ronaldinho, beckham, inzaghi, batistuta, bergkamp, klinsmann, figo, recoba, del piero, hagi, zidane hatta higuita gibi adamları izlemek istiyor. daha birşeyler anlatmak istiyor ama anlatamıyorum, yinede ne demek istediğimi anlayan birileri olduğunu düşünüyorum.

    edit: bu arada yanlış anlaşılma olmasın, biz futbol sevdalıları 0-0 bitmiş lecce - cagliari maçını bile banttan izleyebilir, ondan bile ara ara keyif alınabilecek kısımlar bulabiliriz. bu yazı sadece izleyenlerin gözlerindeki pası silen, atlet gibi sağa sola yardır yardır koşmaktan ziyade bir nevi sanat icra eden eski ikon futbolculara duyulan bir özlemdir.

    eskiden bırakın büyük ülkelerin büyük futbolcularını, romanya'nın, şili'nin, bulgaristan'ın, nijerya'nın bile sahaya çıktığı vakit tüm gözleri üzerlerinde toplayan, sahada şovunu yapıp, "ulan ne futbolcu be dediğimiz" ikonları, efsaneleri vardı.

  • batının satışına rağmen vatanını rus köpeklerine yedirmeyen bir lider olarak tarihteki yerini almıştır. gerisi fasa fiso. 40 gün önce bir hiçken, şimdi kahraman oldu. putin de 40 gün önce kendini dünya lideri diye pazarlıyordu, 40 günde kepaze oldu.