anlıyor musun

• bir sükrü erbas siiri..
  
  " zaman buldukça uğra
  
  tek neşem bu benim
  
  beklemek ve bulmakla yaşadığım
  
  dili tutulmuş bu şaşkın sevinç.
  
  eşyalar geri çekiliyor sen gelince
  
  bir ayrıntı gibi içinde kaybolduğum
  
  sığ ilişkileri günlerin
  
  geri çekiliyor, dudaklarıma kadar
  
  yükselen sıkıntı suları
  
  tutunup kirpiklerinin ışığına
  
  mavi bir kıyıya çıkıyorum
  
  kurtuluyorum boğulmaktan.
  
  aldığım soluğu duyuyorum, varlığımı
  
  dünyanın benim için de var olduğunu.
  
  gülümseyen ve bağışlayan
  
  bir genişliğe dönüyor içimdeki keder
  
  dumanı kalkmış karlı bir dağ gibi
  
  açılıp aydınlanıyorum güneşinle
  
  inanıyorum yeniden sevgiye ve güzelliğe.
  
  aralarından ilgisiz geçtiğim insanlar
  
  -telaşlı, dalgın, uzak-
  
  daha bir dost görünüyor, daha bir sıcak
  
  içlerinden biri olduğumu duyuyorum
  
  iyi gözle bakabiliyorum herşeye
  
  gelişin hayata bağlıyor beni
  
  anlıyor musun
  
  zaman yarat ve uğra "