bülent ecevit denince akla gelenler

• benim aklıma kızılay meydanındaki işçi eylemleri gelir nedense.
  ecevitin ömrünün son demleridir, yürümekte hatta konuşmakta bile güçlük çektiği zamanlar az değildir o sıra. başbakandır ama krizin pençesindeki bir ülkeyi yönetebilecek takati olup olmadığı her köşede tartışılmaktadır.
  işte böyle bir ortamda hangi sendikanın düzenlediğini hatırlamadığım bir işçi eylemi yapılır. işçilerimiz tabutlu kefenli bir eylemle, rahmetlinin yürüyüşünden konuşmasına kadar herşeyiyle dalga geçip aşağıladıkça aşağılamışlardı.
  bu halka ve bu millete olan saygı ve güvenimi bu olay kadar zedeleyen bir şey hatırlamıyorum. hayatı boyunca emek hareketlerine bu kadar büyük katkı vermiş bir insana ahir ömründe reva görülen bu muamele utancın, nankörlüğün en büyüğüdür gözümde.
  sonrası malum; iyilik, güzellik. reisli günler emek hareketinin altın çağı.
  
  bir de rahmetli babam gelir aklıma tabi. bazı seçimlerde "bu defa felancaya mı oy versem" diye konuşur konuşur sonra "elim gitmedi, yine karaoğlan'a bastım mühürü" diye üstünden tonlarca yük kalkmış gibi rahatlamış dönerdi sandıktan.
  yattıkları yer nur olsun.