• belirli bir ya$a ve olgunluga eri$tikten sonra tasi taragi toplayip insanlardan uzak bir bolgeye yerle$ip, geri kalan hayati orada ya$amak. bir bikkinlik, bir "a$tim ben olayi"'dir. sabah 9 ak$am 6 mesailerden, yozla$mi$ insan ili$kilerinden, teknolojiden vs kacmaktir. programcinin, programinin hic bir zaman calismayacak bir satirinda, ekrana "bir dagevine yerle$ip domates yeti$tirmek istiyorum" yazdirma istegidir..

    bu tur bir ya$ami benimseyen en unlu adam tabi ki unabomber'dir.. tabi bir de (bkz: insanlardan izole $ekilde yeti$mi$ cocuklar)
  • (bkz: erkan oğur)
  • bilincli bir sekilde gerceklestirilmesi cogu zaman bir bikkinligin sonucu olarak ortaya cikan yasam turudur. kendisini toplumdan soyutlamayi secmis olan kisi diger insanlardan ve onlarla alakali her turlu olaydan bikmisligin verdigi huzursuzluktan kurtulmak icin cesitli yollari denedikten sonra son care olarak bu yola gider.

    karar verdikten sonra kisinin kendisini soyutlamasi asama asama gerceklesir. once yeni insanlardan ve mekanlardan uzak duran kisi, daha sonra mevcut aliskanliklari arasindan sadece tek kisi olarak yapilabilenleri korur ve zaman icerisinde digerlerini birakmaya baslar. ornegin onceleri arkadaslariyla sinemaya giden kisi, daha sonra tek basina gitmeye baslar, ardindan sinemaya gitmeyi birakip internetten dvd alisverisi ile film izleme istegini tatmin eder.

    kendisine yarattigi dunyada yasayan kisi gundelik hayatta sadece mecbur kaldiginda nezaket kurallarinin ya da sartlarin gerektirdigi (ornegin ofis iliskileri) kadar insanlarla iliskiye girer.

    zaman icerisinde kendi yasam sartlarinin el vermesi durumunda toplumdan izole yasam, cevrede medeniyet namina hemen hemen hicbirseyin bulunmadigi yerlere yerlesme ve diger insanlarla sifir iletisimle kendini gosterir.

    artilari ve eksileri toplandiginda ozellikle de gunumuzde, hic olmadigindan cok daha huzurlu ve dingin bir secimdir toplumdan izole sekilde yasamak. ancak yine ayni sebeplerden dolayi gitgide daha zorlasmistir kisinin kendisini toplumdan soyutlamasi.
  • zor bir şeydir. düzenli bir şekilde sosyal ihtiyaç nükseder, bazen dur bir bakayım diye dener kişi, sonra "ha bundanmış" diye tiksinip evine geri döner. insanın sosyal bir hayvan olduğunu ispatlar bir yerde, ama yine de bu doğasına karşı çıkmak durumunda hissettiği zamanlar ve mekanlarla işi olmuştur. oluyor öyle.
  • (bkz: safaî)
  • (bkz: follow the white rabbit)
  • (bkz: tbmm)
  • "keske kelimenin tam anlamiyla gerceklestirebilmek mumkun olabilse" cumlesini kurdurarak keske demeyen kisiye bile keske dedirtebilen yasama sekli.
  • (bkz: insan sosyal bir hayvandır)
  • dünyada 7 milyar insan olunca, üstelik onlarla aynı ortamlarda bulununca, ayrıca istemli veya istemsiz onlarla iletişim kurmak zorunda isen, hayatını onlardan bağımsız bir şekilde sürdürmen pek de mümkün olmuyor.

    sabah kalk, giyin. saçını düzelt, dişini fırçala. evden çık. kapıyı kitledin dimi? elbiseler hala üzerinde mi? tamam, fermuarını kontrol et. yolda hayvan gibi esneme. insan gibi esne. mümkünse esneme. otobüse bin. fermuar? tıpkı senin gibi, serbest bırakılsalar olmak isteyecekleri en son yerlerden birinde olan insanlarla yolculuk et. aklından geçirdiklerini söyleme. mesela "hatun iyiymiş", "kim osurdu", "canım bira çekti" filan deme. ayıplarlar çünkü. hele osuran sensen tü allah belanı versin. işyerinde millete nezaketen selam ver. umrunda olmayan işler ve umrunda olmayan insanlar umrundaymış gibi davran. gıcık olduğun karıya veya herife "hassiktir lan" deme. yemeğini yerken kibar ol. insanların yüzüne dik dik bakma. yolda yürürken kuşların peşinden koşma. kedileri köpekleri sevcem diye maymun olma. kulaklıktan gelen müziğe sesli eşlik etme. yolda zigzag çizerek yürüme. evde yüksek sesle müzik dinleme. breaking bad izle, herkes güzel diyor. ya da sok ona, film izle. imdb'de yüksek puanlı filmlere bak. sözlüğe bişeyler yaz.

    uzun lafın kısası, çocukken yaptığında insanların "ay ne şirin" dediği ve aslında şirinlik için yapmadığın tüm içgüdüsel davranışları bastır. çünkü sen eşşek kadar adamsın. eşşek kadar adamlar çocuk gibi davranmazlar. her şeyi denemeye de çalışmazlar. stabil, normal bi hayatın olmalı.

    bu kalıptan bağımsız yaşamak istersen iki seçeneğin var: ya insanlarla hiçbir etkileşime girmediğin bir hayatın olacak, ya da insanları yok sayacaksın. birinci seçenek, hayatını sürdürmeni çok zor hale getirecek. yiyecek, giyecek olayı ne olacak? hastalanınca ne yapacaksın? başkalarının ürettiği şeylere dayanan alışkanlıkların ne olacak? hadi hayatını büyük bir başarıyla idame ettirebiliyorsun diyelim, kaynağı başkaları olan önceki bilgi birikimlerin, öğrenilmiş davranışların, geçmişteki tecrübelerinle şekillenen düşüncelerin ne olacak? onlardan kurtulma ihtimalin var mı? bence yok. ikinci seçenek de buna benzer bir şekil alacak. son söylediğim bunda da geçerli. gerçi bu sefer fizyolojik anlamda hayatını idame ettirmen ilk seçenekteki kadar zor olmayabilir. ama bu sefer de insanlarla hala aynı ortamları paylaşıyor olduğun gerçeği sürekli karşında duracak. yine kaçamayacaksın.

    velhasıl senin davranışlarını, düşüncelerini, isteklerini, korkularını, hayallerini, planlarını hep başkaları şekillendirecek. istersen git bi adada tek başına yaşa. kaçarın yok.
hesabın var mı? giriş yap