hesabın var mı? giriş yap

  • tutmayacak telefon. bi kere bunun arkadaş ortamı var, sevgilisi var, ailesi var var oğlu var.

    -ooo yeni telefon yapmışız
    +aldık bişe ya
    -ne abi onun markası
    +telefon işte ya aldım öyle
    -markası ne markası
    +işlemcisi iyi diyolardı aldık ya
    -markası ne olum bunun
    +vestel :(

    bak oldu mu? olmadı.

  • "sevgili okuyucular, şimdi siz dinlemek isteseniz de istemeseniz de ben size niçin bir böcek bile olamadığımı anlatmak istiyorum. tüm içtenliğim ve ciddiliğimle söyleyeyim, böcek olmayı bile şiddetle istedim."

    yeraltından notlar* - fyodor mihailoviç dostoyevski

    "bir sabah tedirgin düşlerden uyanan gregor samsa, devcileyin bir böceğe dönüşmüş buldu kendini."

    dönüşüm* - franz kafka

    kafaları aynı çalışan ama dilleri farklı dönen, benzer acıların içinde debelenen ama bu acıları farklı açılardan anlatan iki yazarın karşılaştırması. ikisi de toplumdan, insanlardan, düzenden ve bunların çarpıklıklarından şikayetçi ve genel bir değişikliğin/düzelmenin mümkün olmadığının farkında olduklarından bu şikeyetlerini kişisel isyanlarla dile getiriyorlar. biri tüm bu çarpıklıklardan kurtulmak için böceğe dönüşmeyi arzularken, diğeri bu dönüşümün nasıl bir çarpıklıkla sonuçlanabileceğini anlatmış.

  • cep telefonumu bulamayip, bulamadigim cep telefonumla arkadasi arayip 'beni caldirsana telefonu sesinden bulayim' demem

  • her başı açığa laik diyen bir troll'ün başlığı.

    ülkede kimin eli kimin cebinde belli değil ama şuna eminim ki, laik ve atatürk'ün izindeki hiçbir aileden cihatçı çıkmaz.

  • askerliğini bitirip memleketi istanbula giden bir gencin feryadı. buyrun;

    "istanbul'a gelişimin ilk dakikalarında beni ilk kucaklayanlar metrobüs halkı oldu:/ şu an tutunmadan gidiyorum, handsfree yolculuk konforu var bu şehirde..."

  • fıkra gibi bir ekibin, epik ötesi videosu

    gönül isterdi ki orada bir de imam olsun ama maalesef serkan keskin dışında buna gönüllü olacak biri gelmiyor aklıma. (referanstan anlamayanlara aşinayız. o yüzden şöyle buyrun )

    adamlar nasıl güzeller yahu... "tanrı'nın var ettiği bir şeye cıs mıs demek olmaz hacu" diyip, böyle bir şeye katılıyorlar.

    ateyiz de "ıyy pis din adamları, sizi gidi salaklar" filan demiyor. kendi hikayesini anlatıyor.

    rahip, marijuana külüyle bunları ash wednesday münasebetiyle kutsuyor filan. ahahah... töbe çektim yeminle.

    fakat asıl, sonlara doğru hahamın ateyize yaklaşımı beni bitirdi...
    "biliyorum", diyor; "tanrıya inanmıyorsun. fakat ben inanıyorum. o yüzden, eğer müsaaden olursa, sözlerimi/duamı kabul edersen çok sevinirim."

    adamlar, sadece 3 kişilik halleriyle, şu dünyanın olması gerektiği hali göstermişler lan.

    o din, bu din, dinsizlik... boş boş tartışmalar hepsi.
    sevgi varsa -bir de ot- * huzur var be. paylaşmak var. şeffaf olmak var.

    kenevirle ilgili bir şeyler okuma şansım oldu. kağıt için ağaç kesilmesine gerek bırakmayacak kadar kudretli bir bitki.

    alkol ve sigaradan daha zararlı değil. bu kadar yasaklanmasının sebebi, birilerinin zenginleşmesinin önünü kesmesi deniliyor.

    ben kitabın yalancısıyım.

    ayrıca şu üçlüyle takılmak istiyorum. the man from earth filmindeki gibi, salonda oturup sohbet edesim var saatlerce.

  • bizim gibi eğitim seviyesi düşük toplumlarda fanatizm olmayan sporlar tutmaz. adam fener cimbom kavgası gibi kavga vermeyecek, uğrunda içinde çoluk çocuk olan metrobüsü ateşe vermeyecekse o spora spor demez. ne zaman ki bu spor için öfkeli bir mclaren taraftarı sokakta gördüğü bir ferrariyi ateşe verir, o gün tutar bu spor.

  • amerikan orta sınıf bir ailenin gündelik yaşantısından izleyiciye temsiller sunan woody allen filmi. woody allen, filmde, radyonun 1940'lı yılların toplumsal yaşantısında ne denli önemli bir rol oynadığının altını çiziyor esas olarak. allen, savaş sırası ve öncesi dönemden tutup çıkarıyor filmini; 1950'lerde televizyonun amerikan toplumunda yaygınlaşması, yine bu dönemde hissedilen ikinci dünya savaşı sonrası etkileri ve toplumsal dönüşümün hemen öncesine denk geliyor filmin vurguladığı zaman dilimi: radyonun altın çağı - ve esasında son çağı olan 40'lar. "radyo günlerinde", radyodan gelen sesler ile gündelik hayatın nasıl etkileştiğini görüyoruz: radyo hayaller kurduruyor, şarkılar söyletiyor, üzüyor, acılara ortak ediyor, yasa boğuyor, savaş haberleri veriyor, heyecanlandırıyor, çocuklara masallar anlatıyor. radyo, orta sınıfın hayatındaki boşlukları dolduruyor adeta. farklı bir deyiş ile, orta sınıfın gündelik yaşantısına eşlik ediyor; bünyesinden çıkan türlü ses ile, toplumsal bir dönemin sonuna tanıklık etmekte olan insanların hayatlarına "fon müziği" oluyor.

    radio days ile woody allen, kimi zaman otobiyografik, kimi zaman belgeselvari bir tutumla, bundan 60 sene önceki hayatların ışığını günümüze taşıyor...