hesabın var mı? giriş yap

  • "keşke o hala hayatta olsaydı" eski sevgilimin eski sevgilisiydi o, genç yaşta ölmüş, bir kavga sırasında söylemişti bunu bana. o an evet keşke hayatta olsaydı diye düşünmüştüm, artık yaşamayan biriyle sevgide rekabet edilemiyor çünkü.

  • surada yazilanlara bakiyorum da bu basliga yapanlar nasil yapmis, bize bi faydasi olur mu diye gelenlerin haline aciyorum. böyle bir derde düsmüs insana yapmayin, ayrilin, olmuyor biz yapamadik diyorsunuz. ayrilin nasil bir tavsiyedir? aldatilacaksiniz zaten, aldatin nasil bir tavsiyedir?

    sevmeyen adam böyle deli isine kalkisir mi? seviyor ki uzak mesafe iliskisi denen ömür törpüsüne bulasmis. ayni sehirde olunca cok asikken diyor musunuz; "ya biz bununla yapamayiz zaten, cok da asigim ama ayrilalim en iyisi"? ya da zannediyor musunuz ki aldatilmak sadece aldatilanla, yalnizca mesafeyle ilgili? aldatacak adam ayni sehirdeyken de yapiyor, firsatini bulunca da yapiyor. kendi karaktersizligi.

    belki hic uzak mesafe iliskisi yasamamis adam gelmis tavsiye veriyor, ayrilin gitsin diye. oldu cicim. demesi kadar kolaydi cünkü yapmasi. aldatin diyor, cok güzel bir seymis gibi.

    onun bunun dediklerine bakmayin, ölcün tartin kendinizi. yürümüyorsa belki gercekten bitmesi gerekiyordur, mesafeler yüzünden degil belki baska sebeplerden. yürüyorsa da ne mutlu size, mesafelerin bile araniza giremedigi bir insana asik olmussunuz; sabredin, sükredin.
    sabir iliskiye cok sey katar benim gözümde. sadece iliskiye degil, size de cok sey katar.

    bes yil ayri ülkelerden yürüttük biz iliskimizi. olmuyor degil, oluyor. evet zor, yanindan gecip giden ciftlere bakinca icin aciyor, telefon faturasi evden telekoma yol oluyor, bolca zamaniniz internette geciyor. ama sabrediyorsunuz, hepsi gecip gidiyor. sonu baslarken görünmese de o son geliyor, bir gün kavusuyorsunuz. bes yildir evliyiz, bir de her gün varligina sükrettigim bir tombik katildi aramiza. geriye dönüp baktigimda o uzun hasretlikleri degil, birlikte gecirdigimiz kisacik güzel zamanlari hatirliyorum simdi.

    istisnalar kaideyi bozmaz evet, ama sizin de o istisnalardan olamayacaginizi kim söylemis?

    2024 editi: bu yil 15. evlilik yildönümümüzü kutlayacagiz.
    tombigin kendinden 2 yas kücük bir kizkardesi oldu. kendisi de artik tombik degil, boyuma erismis bir delikanli :)

  • sömestır tatilinde, akşam evde otururken birden telefonum çalar, ilkokul arkadaşlarım buluşmuş ve beni çağırıyorlar

    ben: ben gidiyorum, ilkokul arkadaşlarım aradı, buluşmuşlar

    babam: oğlum boşver, napacaksın küçücük çocuklarla?!

  • genetik mi tıp mı sorunsalına sahip olanların, yurtdışına gitmeyi gözleri almıyorsa, tıp yazmaları

    çünkü eğer moleküler biyolog olarak türkiye'de kalırlarsa, üniversitelerin "ucuz işçi" olarak kullandığı burslu master ve doktora öğrencileri olmak haricinde (an itibariyle) pek bir şansları yok. devlet üniversitelerinde asistan sınavıyla kadroya girme şansları olsa da, özel üniversitelerde, sigortaları ve emeklilik güvenceleri olmayacak, ve her halukarda doktoradan sonra post-doc olarak yurtdışına gitmeleri gerekecek ve hayatları boyunca akademik düzeyde savaş vermek zorunda kalacaklar... moleküler biyoloji ve genetik mezunlarının adam gibi bir lobileri olmadığı için tıpta uzmanlık sınavı'na girememeleri nedeniyle tanısal lablar da açamayacaklarının bilinmesi gereklidir. yani "gider özel bir genetik labı açar, para kırarım" diyorsanız, yanıldığınızı bilin. (tus'a hangi tıp dışı branşların girebildiği bilgisi için http://www.osym.gov.tr/…=2010_tus_ilkbahar_klvz.pdf adresindeki tus klavuzunu inceleyebilirsiniz, göreceksiniz ki, türkiye'de olduğunuz sürece, aldığınız yüksek puana rağmen biyolog olmanız, moleküler biyolog olmanızdan çok daha iyi)

    (bu kötü tabloya rağmen, eğitimleri sırasında biyoinformatik çalışmış ve bu arada coding öğrenmiş bir kısım yüce moleküler biyoloğun bilişim şirketlerinde rahatlıkla iş bulabilecekleri de unutulmamalıdır, ancak, öyle bir eğilim varsa, bilgisayar/elektrik-elektronik mühendisliği okunması daha mantıklı olacaktır.)

    eğer seçilen alan tıp olursa, öncelikle ellerinde garantili bir meslekleri olacak ve fakülte bittikten sonra, bazen hakkari yüksekova'ya bile olsa, illa ki bir yere atanacaklar. üstüne üstlük moleküler biyolog olmayı hala istiyorlarsa bir yandan çalışıp bir yandan da istedikleri moleküler biyoloji ve genetik eğitimini doktora düzeyinde alma şansları da var. hatta doktor oldukları için, gidecekleri bölüme hasta örneği sağlayabileceklerinden dolayı doktoraya kabul almaları da daha kolay olacak. bu yolu seçen insanlar hem rahat rahat para kazanabilecekler, yerleri yurtları belli olacak, hem de moleküler biyoloji ve genetik araştırmaları yapabilecekler.

    ayrıca tababet ve moleküler biyoloji arasında tercih yaparken tek farkın para pul olmadığını, aynı zamanda prestij de olduğunu hatırlatmak gerekiyor... md/phd olmakla sadece phd olmak arasındaki farkı "phd tofaş ise md/phd mercedes'tir bizim gözümüzde" diyerek açıklamıştı bir hocamız, bir tüp bebek laboratuarında. dolayısıyla, eğer insanlığın direkt olarak yararına olan bir araştırma yapmak istiyorsanız (kanser, koroner arter hastalığı, diyabet, hipertansiyon, infertilite vs), tıp okuduğunuz zaman vizyonunuz sadece moleküler biyoloji eğitimi almış bir insanınkinden çok daha geniş olacaktır. (ki bazı moleküler biyoloji ve genetik bölümlerinde biyoloji bile değil, sadece moleküler öğretiliyor, ne kadar eksik kalındığını siz anlayın)

    ama zaten diyorsanız ki "ben meyve sineklerinde kromozomların nasıl ayrıldığını araştırmak istiyorum", "çevreyi bir anda temizleyecek bir bakteri üreteceğim" (o biraz zor ama, neyse), ya da "gdoların çevreye verdiği zararı geriye çevirecek yöntemler araştıracağım", işte o zaman moleküler biyoloji ve genetik gerçekten de sizin seçmeniz gereken alan olur. ama idealist değilseniz, bünyenizi fazla zorlamayın.

    md/phd olmak için de, puanınız yetiyorsa hacettepe'ye girip tıp eğitiminiz sırasında phd'ye başlayabilirsiniz, ancak hacettepe olmadı diye moral bozmaya da gerek yoktur, tıp fakültesi bittikten sonra da phd yapılabilir, ve md/phd olunabilir. böylece sadece moleküler biyolog veya sadece tıp doktoru değil, hem doktor hem moleküler biyolog olunabilir.

    tüm bu yazılanlar, türkiye sınırları dahilinde geçerli olan şeylerdir. şayet derseniz ki "ben iyi bir öğrenciyim, bitirince amerika'ya gitmekten de korkmuyorum, sevgilim de olsa, evlensem de yine de giderim kardeşim", o zaman, türkiye'de alacağınız moleküler biyoloji eğitimiyle dünyanın her yerinde rahat rahat master doktora yapabilir, kanseri de diyabeti de rahat rahat araştırabilir, iyi bir iş bulabilirsiniz, iyi de bir prestijiniz olur (ki yine de, aynı not ortalamaları ve yayın/atıf sayısına sahip bir md/phd kadar olmaz onu da bilin).

    eğer tercih yapacak olan kişiler tüm bunların bilincindelerse, sorun yok, ama "genetik geleceğin mesleği, ben de içinde olmalıyım" gibi icraatın içinden kokulu bir gençlik hayaline kapılarak bunu yapıyorlarsa, tekrar düşünmeliler.

    sonradan gelen edit: delirmeyin olm gidin sizi kullanmayacakları köle yapmayacakları bir dal seçin. bu arada moleküler biyoloji tıptan çok daha iyi. tıpta onca eğitime para yok pul yok halk cahil, yaptıklarınızın hiç bir anlamı yok, paso dayak yeniyor falan. türkiye'de doktorluk yapılmaz.

    edit2: gdo'lar o kadar da zararlı değiller, her ne kadar bence burada "gdosuna göre değişir" demek daha makul olsa da.

  • nüfusun ne kadarının hangi partiye oy verdiğinden bağımsız olarak hükümdarlığını sürdürür. akp, chp, mhp'ymiş filan, bunlarla pek alakası yoktur.

    merkez sağın her türlü pişkinliğini, iki yüzlülüğünü ve o yapmacık ahlak anlayışını her sokağında hissedebilirsiniz bu kentlerin. lisesinin müdür muavininden tutun, tapu kadastrodaki memuruna kadar o kentte büyüyüp yetişmiş insanların çoğunun üzerine sinmiş rezalet bir merkez sağ esansı vardır.

    kendi ahlaki anlayışını diğerlerinden üstün tutarken bir yandan menfaatleri peşinde koşan küçük insanların, ufak tefek idari çıkarlar için maymun olmaları merkez sağ ekolünün imzasıdır zira. peşinden koşulan kazançlar bazen o kadar ufak, o kadar kişiseldir ki, yargı tarafından takibe lüzum dahi görülmez. bu hukuki tembellik, elbet çoğunun hoşuna da gider.

    kırsalda veya büyük şehirlerde aynı havayı bulamazsınız. anlatması zor sayılır.

  • bazen yardığı kadar dumur eden de diyaloglardır.

    kahramanlarımız kreş öğrencileri olan erkan*, sinem* ve gökhan dır. erkan sinem i sevmekte yalnız sinem hanım hem erkan a hem de gökhan a pas atmaktadır. bir gün erkan ın kafası atar ve sinem i bir köşeye çekip konuşmaya başlar:

    e: sinem! ben seni seviyorum. o yüzden bi karar ver artık beni mi seviyorsun yoksa gökhan ı mı?
    s: ben seni seviyorum ama gökhan da beni çok güldürüyor. sen de beni gökhan kadar güldürsen seni daha çok severim.
    e: sineeem! ben sana aşığım diyorum, soytarıyım demiyorum!?..

    (bkz: mavi ekran)

  • bence en güzel şöyle çözülür:

    makini: avuçiçine alınabilenler ve daha küçükleri.

    makine: avuçiçine sığmayacak kadar olan ama bir insanın kaldırabileceği ağırlıkta (20 kilodan hafif) olanlar

    makina: 20 kilo ya da daha ağır olan ama bir tondan hafif olanlar

    makino: 1 ton ve üstü ağırlıktakiler.

    makina mı makine mi