hesabın var mı? giriş yap

  • akp faşizminin, tribündeki bizlerin korkusundan çıkarmaya çalıştığı düzenlemedir.

    http://www.hurriyet.com.tr/…por/futbol/24428551.asp

    stadlarda kötü içerikli siyasi ve ideolojik tezahürat yasaklanacakmış, kulüpler de buna ilişkin zaten taraftara taahhüt imzalatmış, yetmemiş kendileri de takip edecekmiş. bir de utanmadan bu tür düzenlemeler avrupa'da da var yalanını tekrarlıyorlar.

    mesela ben hakaret içermeyen "hükümet istifa" ya da "tayyip istifa" diye bağırsam bu ideolojik midir, siyasi olarak kötü müdür? belki istifa etmesi iyi birşey, kötü olup olmadığına kim karar veriyor? hukuk da bilmiyor bu içişleri bakanı.

    korkunun ecele faydası yok, yıkılacaksınız, yok olacaksınız.

    (bkz: hükümet istifa)

  • patiswiss yönetim kurulu başkani aynen şöyle bitirmiş yazısını;
    "avukatlarımız iletişime geçecektir sizinle ama ben kendi işimi kendim çözmeyi severim.."
    tetikçi tutup vurduracak veya kendi bulup bir şeyler yapacak heralde.
    fabrikaları ankara ostimde, yönetim kurulu binası çinçin mahallesinde

  • böyle tatlı su milliyetçiliği yapanlara da kıl oluyorum. yarın ülke karışsa oğlunu alıp ilk uçakla avrupa ya da amerika'ya gider. hiç boş yapmasın.

  • memleketin birinde 3 kere camiye gitmeyenleri idam ediyorlarmış. usulen idam edilmeden önce 3 dileğini yerine getiriyorlarmış. adamın teki 3 kere gitmemiş ve tabi yakalanmış. idam edilmeden önce sormuşlar:
    - ilk dileğin ne ?
    - vezirin karısıyla beraber olmak istiyorum!
    vezir "olmaz" dese de padişah "mecbur" demiş. ve adam vezirin karısıyla beraber olmuş.
    adam ikinci dileği olarak padişahın karısıyla birlikte olmayı seçmiş. bu sefer padişah "hayır" dese de herkes itiraz edince padişah mecbur kalmış.
    - son dileğin ne?
    adam bir vezire, bir padişaha bakmaya başlamış. aradan 5 dakika geçtikten sonra vezir bakmış namus elden gidecek:
    - ben bunu sanki camide gördüm gibi geldi, deyince padişah da:
    -ne gibisi lan! yanımda kılıyordu!

  • biz muhabbet kuşumuzu almak için uzunca bir süre bekledik. zira, yumurtadan yeni cıkmış olsun istedik. aldığımızda tüyleri bile yeni yeni çıkıyordu. alıp eve getirdik ve resmen bir evlat gibi baktık. uçmayı bilmiyordu, yemleri kıramıyordu velhasıl baya uğraştık.

    uçmayı öğrendi, sabahları kahvaltı soframızı işgal etti hatta. yemek yerken görünce hemen atlayıp dudaklarımızı ısırırdı ağzınızdaki yemeği yemek için. velhasıl çook cana yakındı. pencereye sineklik taktırmıştık kafeste durmak istemiyordu çünkü.

    babannem bir gün çok daralmış, ona defalarca tembih ettiğimiz halde sinekliği açmış, güzelim hayvan çekip gitmişti. nasıl ağladığımızı unutamıyorum. babam akşam eve geldiğince çok üzüldü. babanneme kızdı haliyle. zira bu evde babamın şefkatini o kuştan başka kimse görememişti. hatta sinirden sinekliği söküp kırdı. (abartı gelebilir ama o acı çok başka inanın)

    her boktan işte olduğu gibi anneme söyleme işi de bana devredildi. '' sen bağrımı yaktın kızım benim. onun senden tek farkı, onu doğurmamış olmamdı.'' üzüldü baya ağladı. gece hiç uyuyamadık. erkek kardeşimi kendiyle konuşurken yakaladım. ''uyu uyu, belki rüyana gelir. hemen uyu'' yavrum benim nasılda üzülmüş.

    1 aylık muhabbet kuşu ne adam gibi uçabilir, diğer kuşlardan kaçabilir ne de kediye yem olmaktan kurtulabilirdi. gece hiç uyuyamadım, bir ara dalacak gibi oldum 10 - 15 dakika. rüya gördüm hemencecik. kuşumuz geri dönüyormuş-da ben kafese koyuyormuşum-da yoh yea...

    sabah pencereleri açıp evi havalandıracak gibi oldum.

    kafamın üstünde kanat çırpıyordu. çığlıklar atıp evi ayağa kaldırdım. hepsi başıma üşüştü.

    inanın bana gidişinden çok, gelişine ağladım. inanılmaz duygulandım. hiç bilmediği halde gece dışarda kalmış, sağ salim dönebilmiş. üstelik daha önce balkona hiç çıkarmadığımız için çevreyi de tanımıyordu. evin dışını bilmeden, daha evde konacak yer bulamayıp yere çakılan miniğimiz geri gelmişti. inanılacak şey değildi.

    kafamın tepesinde ötüyor hınzır şimdi :)

    not: yeniden bir sineklik alınıp takıldı.

    ekleme: sonrası için #58067255

  • çocuklukları çalınmış, önlerindeki tüm yaşamları da ipotek altına alınmış 2 adet talihsiz kardeş içeren videolardır. sorumluları, görünen baba ve belki de görünmeyen anneleridir. işin kötüsü yalnızca kendi ailelerinden değil, zehirledikleri türk aile ve toplum yapısı'ndan da sorumlu bu iki ebeveyn. son yıllarda ortaya çıkan bir çeşit aile formunun temsilcilerinden yalnızca bir tanesidirler. ne ilk ne de son olacaklardır. bu hastalıklı yapıya gündelik yaşantınızda, olmadı sosyal medyada illa ki rastlarsınız. onlar her yerdeler. pandaların neslinin tükendiği bir dünyada, bunların nesli tükenmemekte; bilakis kümülatif artış göstermektedir.

    sosyal medyada çocukları ile bu tarz prodüksiyonlu videolar çekip yayınlayan insanları normalize etmeye çalışanlar var. "ona bakarsanız dizilerde, filmlerde çocuk oyuncular var." diyenler var. çocuk oyunculuk meselesi de zaten etik yönden tartışmaya açık bir konu. bir kere çocuğunuzun iradesi dışında bir şeyi ona yaptırmamalısınız. maddi olarak bakmakla yükümlü olduğunuz çocuğunuzun sırtından para kazanmaya çalışmamalı, çocuğunuzun içinde yer aldığı bir yapımdan elde ettiğiniz geliri ileride çocuğunuzun ihtiyaç duyabileceği potansiyel eğitim/sağlık giderleri için bir fonda tutmalısınız. her şeyden öte, tv-sinema dünyası en azından profesyonel bir mecra. yer alınan yapımlar, çocuklar açısından birtakım kurallara uyacak ve denetimden geçecek şekilde hazırlanıyor. kaldı ki setlerde pedagog, oyuncu koçluğu desteği de sağlanıyor son yıllarda. her şeyi bir kenara bırakın; orada en azından yeteneği olan bir çocuk, ileride tercih edebileceği bir sektörde erken yaşlarda eğitim görüp tecrübe kazanmaya başlıyor; kendini tanıtma fırsatı yakalıyor; ağaç yaşken eğilmiş oluyor.
    bunlar ise, çocuğun rızası dahilinde, çocuklu anne babalara eğitici içerikte günlük hayattan kesitler sunmak şöyle dursun; pedagojik açıdan herhangi bir uzmanlığı ya da bilgisi bulunmayan anne babaların kendi kafalarına göre kurguladıkları ve çocuklarını alet ettikleri zoraki videolar. çocuğun sırtından para kazanılıyor. kazanılan paralar da genellikle çocuklara harcanmıyor. bunu da zaman içerisinde videoları çeken ailelerin gelişim gösteren yaşam standartlarından görebilmekteyiz. düşük sosyoekonomik statüye sahip ailelerin 10 tane çocuk yapıp, onları kırmızı ışıkta cam silmeye, kağıt mendil satmaya yollayıp onların sırtından para kazanmalarından ne farkı var bunun? o çocukları görünce rahatsız oluyorsunuz da, bu çocukları görünce neden olmuyorsunuz?

    size yalnızca 30 saniye bakabildim. bir şey çok ender beni bu denli rahatsız eder; ve siz bunu başardınız.
    bana borçlusunuz kötücül aile, hafta sonumu mahvettiniz!